Έπειτα από ένα γρήγορο google search, παρατηρείς μία έντονη δράση για την προστασία του περιβάλλοντος και σε μια σύντομη φράση σκέφτεσαι και νιώθεις πως «η προστασία του περιβάλλοντος» είναι ένα πολύ πιο περίπλοκο θέμα, από ένα μπλε κάδο ανακύκλωσης.
Η γεωργία και η καλλιέργεια της γης είναι συχνή εικόνα από τα πρώτα μου χρόνια. Και είναι πολύ διαφορετική από την κοινή και ίσως διαστρεβλωμένη εικόνα που έχουν πολλοί. Στην Ελλάδα, γεωργία σημαίνει κόπος χωρίς τρόπο. Ένα καλοκαίρι και με αφορμή τις σπουδές μου και πάνω στη χημεία συνειδητοποίησα πως η νεκροκεφαλή είναι το πιο συχνό logo στον τόπο μου . Φυτοφάρμακα παντού, σε μεγάλες ποσότητες και αλόγιστα παρέα με κρούσματα καρκίνου στους κατοίκους της περιοχής. Το κερασάκι στην τούρτα είναι με μία τεχνητή λίμνη στο φόντο. Είναι ηλίου φαεινότερο πως τα υπόγεια νερά, είναι δύσκολο να τα βάλεις σε καλούπια.
Παρ’ όλα αυτά ακόμα και αν ήθελα να το παίξω «ακτιβίστρια χωρίς όραμα» στον εαυτό μου, έβγαινε μια άφωνη λαλιά. Τί να πω; Πώς μπορούσα να εκνευριστώ με όλους αυτούς, που κυριολεκτικά το ένα κομμάτι ψωμί το βγάζουν από τη γη; Είμαι κάθετη σε αυτό. Δεν μπορείς να συλλάβεις την έννοια εάν δεν το έχεις δει με τα μάτια σου. Και η απάντηση είναι καθαρή. Μα δεν ξέρουν. Όντως, ειδικότερα, οι πιο παλαιοί δεν μπορούν να αντιληφθούν το πόσο εύκολα μπορούν να προκαλέσουν το ίδιο το θάνατο τους. Τα βήματα προς το αυτογκόλ είναι πιο γρήγορα και από εκθετικά.
Γιατί , όμως, τέτοιο ντερμπι ξαφνικά; Είναι άκρως επιφανειακό. Ο γεωργός, ο καλλιεργητής, ο αγρότης της διπλανής πόρτας είναι ένας από τους λίγους στην Ελλάδα που εκσυγχρονίζεται με, απίστευτα, γρήγορους ρυθμούς. Και εξηγώ. Νιώθει τη γη του, γιατί τρώει από αυτή, κάθε σοδειά δοκιμάζει διαφορετική ποικιλία, προσπαθεί να είναι πιο ανθεκτική στο χρόνο και τις καιρικές συνθήκες, δουλεύει για αυτή. Το λάθος του όμως είναι ότι, για οποιοδήποτε πρόβλημα, ρωτάει το γεωπόνο της περιοχής, που προφανώς είναι άλλος ένας γιάπης, χωρίς κοστούμι. Και ξέρεις γιατί; Γιατί κανένας δεν του έδειξε να ρωτάει κάποιον άλλον. Άραγε γιατί ενώ είμαστε μια ευλογημένη γη, ποτέ δεν υπήρξαν «διδασκαλίες», τύπου σεμιναρίων από τον κρατικό μηχανισμό; Αφού λεφτά επί Delor, για τη γεωργία, υπήρχαν. Γιατί μας ένοιαζε να φτιάξουμε μόνο, ψεύτικες μονάδες καλλιέργειας για επιδοτήσεις και όχι μονάδες καλλιέργειας για μιμήσεις; Γιατί ,προφανώς το κράτος δεν το «σκέφτηκε» και ο Έλληνας κλασσικά βολεύτηκε.
Και εκεί είναι το λάθος, το στοίχημα και το ζητούμενο μαζί. Μπορείς να μορφώσεις τον Έλληνα αγρότη στο κορφοβούνι; Έχεις τα κότσια να του αποδείξεις έμπρακτα και χωρίς αντιδραστικές τάσεις το σίγουρο value bet. Εάν το κάνεις, μπορεί άμεσα να μην σε ενστερνιστεί αλλ ά σίγουρα θα σε ακούσει. Έτσι έχει μάθει. Γιατί κάθε μέρα είναι διαφορετική για αυτόν. Εάν έχει ήλιο μπορεί να διψάσει, ένα έχει χαλάζι μπορεί να πεινάσει. Μπορεί να γίνει πολύ πιο ριψοκίνδυνος επιχειρηματίας ακόμα και από έναν Bill Gates. Ας πούμε… αλλά ας μην προδικάσουμε.
σχόλια