Όπως και εγώ , έτσι και εσείς θα πρέπει να έχετε ακούσει αμέτρητες φορές τη φράση "πολύ κακία στον κόσμο ρε παιδί μου...Τι είναι πια αυτό το πράγμα;". Ίσως να βρίσκεστε στο ταχυδρομείο, στο σούπερ μάρκετ. Ακόμα και στον δρόμο, την ώρα που κάποιος περαστικός, άγνωστος για εσάς και αγανακτισμένος με κάποιον γνώριμο δικό του, θα θελήσει να εκφραστεί δυνατά. Η κρυφή επιθυμία φυσικά να εισακουσθεί από τον πρώτο άνθρωπο που θα περάσει από δίπλα του, πάντα υπάρχει.
Τι ανακούφιση θα νιώσει αν τον κοιτάξετε με βλέμμα κατανόησης...
Αν βρεθείτε κάπου όπου με άνεση οι παρευρισκόμενοι, πλέκουν το εγκώμιον για κάποιον απόντα και εσείς είστε παρόν ως ακροατής, πρέπει να απομακρυνθείτε γρήγορα από εκεί, είτε νοητικά είτε σωματικά...
Πάτε παρακάτω, μαζεύετε τα μπογαλάκια σας, φεύγετε για το χωριό σας. Εκεί συμβαίνει κάτι μοναδικό: Όλοι οι φίλοι σας έχουν να σας πουν για τα κουτσομπολιά που χάσατε φέτος, θέλουν να μοιραστούν μαζί σας την αδικία που υπέστησαν από τον "γείτονα", ζητούν την αποδοχή σας σε ό,τι λένε αφού ζουν στον "καταραμένο" αυτό τόπο στον οποίο η κακία δεν έχει τέρμα. Αγαπημένη φράση "Μόνο εδώ γίνονται αυτά! Πουθενά αλλού! Όχι πες μου, έχεις ξανακούσει κάτι τέτοιο;;"
Φυσικά και ναι! Από τον προηγούμενο φίλο σας, ο οποίος εισπράττει την ίδια "κακία" από τον φίλο με τον οποίο αυτή τη στιγμή μιλάτε αλλά δεν μπορεί να καταλάβει "γιατί όλοι τον μισούν... ποιον έχει βλάψει..".
Όλοι οι άνθρωποι που απαρτίζουμε την κοινωνία, είμαστε σε κυκλική τροχιά, ζώντας τα ίδια φαινόμενα καθημερινώς τη μία ως κατήγοροι και την άλλη ως κατηγορούμενοι. Ένα είναι βέβαιον μέσα σε όλα αυτά: Αν βρεθείτε κάπου όπου με άνεση οι παρευρισκόμενοι, πλέκουν το εγκώμιον για κάποιον απόντα και εσείς είστε παρών ως ακροατής, πρέπει να απομακρυνθείτε γρήγορα από εκεί, είτε νοητικά είτε σωματικά. Σύντομα θα βρεθείτε και εσείς στη θέση του και αυτό γιατί όλοι ανήκουμε στον κύκλο της ζωής και των ανθρώπινων παθών της.
σχόλια