Η Ελένη 42 χρονών, μητέρα τριών παιδιών. Παντρεύτηκε 21 χρονών, δεν σπούδασε αν και καλή μαθήτρια, γιατί τα χρόνια περνάνε και πρέπει η γυναίκα να βρίσκει κάποιον να της παρέχει ασφάλεια και να παντρεύεται. Έτσι και αυτή βρήκε τον Τάσο. Καλό παιδί με πατροπαράδοτες αρχές, έναν άντρα που βαράει το χέρι στο τραπέζι, αρσενικό παλιάς κοπής, όπως είχε μάθει από τη μαμά της ότι πρέπει να είναι οι άντρες. «Είναι λεβέντης.», «είναι παλικάρι» της λέγανε μαζί του θα ζεις ασφαλής, θα σου παρέχει τα πάντα «βασίλισσα θα σε έχει». «Στηρίξου πάνω μου» της έλεγε ο Τάσος και βρέθηκε η Ελένη παντρεμένη και έγκυος μετά από λίγους μήνες και μετά ακολούθησε το δεύτερο και το τρίτο παιδί. Και έτσι η Ελένη άρχισε να νιώθει βασίλισσα είχε ένα σπίτι που το διοικούσε όλο μόνη της, έκανε κουμάντο σε όλες τις δουλειές. Τα οικονομικά δεν την απασχολούσαν, αφού ο Τάσος της τα παρείχε όλα, τίποτα δεν έλειπε από το σπίτι, τώρα και αν λείπανε πράγματα στην Ελένη δεν πειράζει το σπίτι να είναι καλά, τα παιδιά και ο Τάσος, άλλωστε τα λεφτά δεν ήταν δικά της, ήταν του Τάσου που τα έφερνε στο σπίτι έτσι της έλεγε. Ο Τάσος κουραζόταν πολύ από τη δουλειά, έπρεπε τα Σαββατοκύριακα να ξεδίνει. Γι'αυτό και κάθε Σαββατοκύριακο έβγαινε καθιερωμένα με τους φίλους του. Και αν έπινε και παραπάνω και γύρναγε σπίτι και έκανε καβγάδες, άντρας είναι θα ρίξει και καμιά σφαλιάρα, αν τον νευριάσει η γυναίκα του και τα παιδιά που παίζουν. Η Ελένη ήταν πολύ τυχερή της έλεγε, γιατί την αγαπούσε πολύ, τόσο πολύ που δεν την άφηνε ούτε να δουλεύει, άλλωστε η δουλειά είναι για τους άντρες, δεν την άφηνε ούτε να βγαίνει έξω, να πάει βόλτα με μια φίλη. Μια μέρα που βγήκε μια βόλτα μετά από χρόνια με μια φίλη της, της έκανε ένα καβγά τρικούβερτο από την αγάπη του, ακόμα η Ελένη έχει το σημάδι στο χέρι της από το μπράτσο του καναπέ που χτύπησε, καθώς την πέταξε κάτω με το χαστούκι που της έδωσε. Δεν ξαναβγήκε από τότε χωρίς τον Τάσο και τα παιδιά. Η Ελένη ζει μια ευτυχισμένη ζωή λένε αν τους δει κάποιος έξω, αφού είναι συνέχεια με τον άντρα της και τα παιδιά της και είναι όλοι περιποιημένοι και έχουν τα πάντα στο σπίτι τους και βέβαια αυτή την ευτυχία της την παρέχουν η ασφάλεια και οι κανόνες του άντρα της. Επίσης, σε κάθε γιορτή της γυναίκας ο Τάσος της δίνει και λουλούδι, της λέει και χρόνια πολλά.
Ο κοινός αγώνας γυναικών και ανδρών μπορεί να δημιουργήσει έναν ίσο και δίκαιο κόσμο για όλους μας.
Η Μερχά είναι 14 χρονών. Πρέπει να σταματήσει το σχολείο. Έχει ήδη υποστεί κλειτοριδεκτομή. Θα παραμεγαλώσει κιόλας, είναι γυναίκα πια πρέπει να παντρευτεί. Πλέον σε αυτή την ηλικία μπορεί να φροντίσει σαν σωστή σύζυγος και μητέρα έναν άνδρα και παιδιά, εδώ η μαμά της παντρεύτηκε στα 12 και δεν μπορεί η Μερχά 14; Θα παντρευτεί με αυτόν που της διάλεξαν οι γονείς της, τον Αλί 38 χρονών. Θα την φροντίζει και θα της παρέχει ένα σπίτι και φαγητό. Αυτά αρκούν. Και αν φέρει και κάποια αντίρρηση ή κοιτάξει κάπως «στραβομούτσουνα» τον άντρα της, πώς να μην σηκώσει χέρι και ο Αλί μετά να τη δείρει. Γυναίκα είναι. Τι άλλο θέλει; O Αλί δεν της λέει χρόνια πολλά την Ημέρα της Γυναίκας, δεν ξέρει καν ότι υπάρχει τέτοια μέρα ούτε ποτέ είναι, το ίδιο και η Μερχά, άλλωστε και να ήξερε δεν θα άλλαζε κάτι.
Η Μαρία έχει τελειώσει το Μαθηματικό. Τελείωσε το μεταπτυχιακό και τώρα τελειώνει το διδακτορικό της είναι γύρω στα 32. Μεγάλο μυαλό λένε όλοι, κάποιοι της λέγανε σπάνιο για γυναίκα, να έχει μαθηματικό μυαλό, να στροφάρει τόσο πολύ. Θέλει να συνεχίσει τις σπουδές της και ονειρεύεται ακαδημαϊκή καριέρα. Δεν είναι από οικογένεια με λεφτά, δουλεύει παράλληλα για να τα βγάλει πέρα. Δουλεύει πολλές ώρες και αμείβεται με λιγότερα χρήματα από τον κολλητό της φίλο τον Γιάννη, ενώ για να την προσλάβουν θέλανε να υπογράψει ότι δεν θα μείνει έγκυος. Έχει όνειρα για το μέλλον. Θέλει να ασχοληθεί με την επιστήμη της. Όλοι της λένε να τα αφήσει αυτά και να φτιάξει τη ζωή της, αρκετά σπούδασε. Πλησιάζει τα 35 πρέπει να βρει ένα καλό παιδί να παντρευτεί και να αποκατασταθεί. Περνάνε τα χρόνια πότε θα παντρευτεί, πότε θα κάνει παιδί. Μετά από λίγα χρόνια δεν θα την παίρνει κανένας. Θα μείνει γεροντοκόρη. Οι φίλες της έχουν ήδη κάνει οικογένειες. Όλοι την Ημέρα της Γυναίκας τις εύχονται «χρόνια πολλά»...και συνεχίζουν μετά «και με ένα καλό παιδί να σε χαίρεται».
Η Κατερίνα είναι 20 χρονών φοιτήτρια της φιλολογίας. Δουλεύει σερβιτόρα σε ένα πολύ ωραίο καφέ. Ο εργοδότης της καλός οικογενειάρχης λένε όλοι. Μια μέρα που θα κλείνανε μαζί το μαγαζί για βράδυ, άρχισε να τη φλερτάρει επίμονα, ενώ αυτή προσπαθούσε να τον σταματήσει ευγενικά. Ξαφνικά ένιωσε να την πιάνει από τη μέση της και να απλώνει τα χέρια του πάνω στο σώμα της. Έβαλε τις φωνές και χτυπώντας τον κατάφερε να γλυτώσει. Έτρεξε στο σπίτι της. Την επόμενη μέρα πήγε στην αστυνομία δεν μπόρεσε να αποδείξει κάτι και αυτός την ίδια μέρα κιόλας την απέλυσε, ενώ την απείλησε να μη μιλήσει πουθενά. Πολύ της είπαν «καλά και εσύ βρε Κατερίνα μου πολύ κοντές φούστες φοράς, όσο να είναι προκαλείς.», «εντάξει δεν θα πάθαινες και τίποτα, τώρα που έχασες τη δουλειά σου είναι καλά;». Την Ημέρα της Γυναίκας, της λένε όλοι χρόνια πολλά και οι φίλες της κανονίζουν να βγουν γυναικοπαρέα να το γιορτάσουν.
Αυτές οι τέσσερις παράλληλες και φανταστικές μα τόσο αληθινές και καθημερινές ιστορίες έχουν ένα κοινό παρονομαστή. Η Ημέρα της Γυναίκας σε καμία από αυτές τις γυναίκες δεν θα τους αλλάξει τη ζωή. Ο ουσιαστικός όμως αγώνας για όλες τις γυναίκες του κόσμου, μπορεί να αλλάξει τη ζωή και σε αυτές τις τέσσερις γυναίκες και σε όλες τις γυναίκες του κόσμου. Ο κοινός αγώνας γυναικών και ανδρών μπορεί να δημιουργήσει έναν ίσο και δίκαιο κόσμο για όλους μας. Ας ξεκινήσει από σήμερα την Ημέρα της Γυναίκας, για να μην χρειάζεται πια να υπάρχει αυτή η μέρα...
