Φταίει η πανσέληνος; Είναι κάποιος πλανήτης ανάδρομος; Μας ψεκάζουν; Ρίχνουν κάτι στα ποτά μας; Ας μου εξηγήσει παρακαλώ κάποιος την αιτία γιατί αλλιώς μόνη μου άκρη δεν βγάζω! Τις τελευταίες εβδομάδες όπου σταθώ και όπου βρεθώ ακούω ιστορίες από διάφορες κοπέλες (φίλες και μη) που όλες έχουν έναν κοινό παρανομαστή: άντρας –μελαχρινός κατά προτίμηση- που αφού τους πούλησε φύκια για μεταξωτές κορδέλες, δηλαδή γλυκόλογα και αγάπες για σεξ, φυσικά μετά εξαφανίστηκε ή σφύριζε κλέφτικα. Το ΦΥΣΙΚΑ είναι η βασική λέξη σε αυτήν την πρόταση.
Φυσικά για μένα, αν και γυναίκα στην επίμαχη ηλικία, φυσικά και για σένα που το διαβάζεις. Γιατί όμως όχι ΦΥΣΙΚΑ και για τις παθούσες; Ιστορία νο1 και 2 (καθότι παραπλήσιες): Φίλη ετών 25 με ουκ ολίγες κατακτήσεις στο βιογραφικό της, ξαφνικά μια μέρα πέφτει πιο κάτω και από τα πατώματα επειδή έμαθε ότι ο Χ μπάρμαν, που μέχρι το προηγούμενο βράδυ της έταζε τον ουρανό με τ' άστρα, έστελνε ας το πω «μεταμεσονύχτια μηνύματα ακατάλληλου περιεχομένου» και σε άλλες επίδοξες «πελάτισσες» του μαγαζιού του. «Ε και;» Την ρώτησα. «Ποιο είναι το σοκ σου δηλαδή;». Η απάντηση ήρθε με κραυγές! «ΠΑΣ ΚΑΛΑ! ΑΥΤΟΣ ΧΘΕΣ ΜΟΥ ΘΥΜΩΣΕ ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΤΟΥ ΕΣΤΕΙΛΑ ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΚΑΙ ΕΣΥ ΡΩΤΑΣ ΓΙΑΤΙ ΝΟΜΙΖΑ ΟΤΙ ΤΑ ΕΧΟΥΜΕ;» Έμεινα με το ξηροκάρπιο στο χέρι. «Είναι δυνατόν να είναι τόσο χαζή;» Αναρωτήθηκα. « Είναι δυνατόν να είσαι τόσο χαζή;» Την ρώτησα, γιατί αν δεν της τα πει η φίλη της τότε ποιος; «Τι λες μωρέ και εσύ άντε έξω από το χορό πολλά τραγούδια λες! Ξεχνάς και τα δικά σου που έκλαιγες και τον παρακάλαγες; Εμένα τουλάχιστον μου έδειχνε πράγματα δεν τα έβγαζα από το μυαλό μου! Άντε γιατί πολύ υπεράνω μου το παίζεις!
Γεια!» Και έφυγε. Μάλλον δεν έπρεπε να της τα πει ούτε η φίλη της. Δεν την κυνήγησα α) γιατί δεν παίζω σε χολιγουντιανή ταινία και το θεωρώ ντροπή να φεύγω χωρίς να πληρώνω το λογαριασμό και β) γιατί ότι και να της έλεγα αυτή είχε κατοικήσει εκεί ψηλά στο ροζ συννεφάκι της και δεν θα με άκουγε. Η απάντηση μου της πήγε αργότερα με μήνυμα: « Όχι δεν ξέχασα τα δικά μου γι αυτό ακριβώς στα λέω. Αν μας έχει διδάξει κάτι το παρελθόν είναι ότι οι άντρες που σου πουλάνε αγάπες και λουλούδια ΠΡΙΝ σε οριζοντιώσουν, κατά 95% μετά θα γίνουν ένα με τον άνεμο. Πότε προέκυψε αυτός ο έρωτάς σου ώστε να ασχοληθώ μαζί του σοβαρά; Από την Τετάρτη ως την Κυριακή έγινε ο άντρας της ζωής σου; Και για ποιο λόγο εσύ ΕΙΔΙΚΑ μετά από τα χίλια μύρια που έχεις ζήσει έριξες την άμυνα σου για τον ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ! Σύνελθε και πάρε με τηλέφωνο. Αν θες να σε παρηγορήσω και να κάτσουμε να πλέκουμε η μια την κοτσίδα της άλλης μην με πάρεις. Αν θες να στα πω όπως έχουν περιμένω τηλέφωνο.»
Φίλη νο2 ίδιας ηλικίας με χειρότερο ιστορικό κολλημάτων με μπιπ με παίρνει μια μέρα κλαμένη γιατί ο Ψ dj που για 3 μέρες της προηγούμενης εβδομάδας την είχε σαν πριγκίπισσα και απαιτούσε να βάλουν Skype το ένα από τα 3 βράδια που δεν κοιμήθηκαν μαζί για να την βλέπει, μετά το μαγικό αυτό τριήμερο ΠΟΥΦ! Red Alert βγάλαμε για τον κύριο. Δεν σήκωνε τηλέφωνα δεν απαντούσε στα μηνύματα δεν εμφανίστηκε στη δουλεία κλπ κλπ. Το ίδιο έργο σε επανάληψη έζησα και από κει. Παφ το τηλέφωνο στα μούτρα αφού πρώτα άκουσα ένα ξεγυρισμένο μπινελίκι. Το ίδιο μήνυμα έστειλα και κατά κει με προώθηση. Με πήραν και οι δύο ξανα τηλέφωνο και μου απαγόρεψαν αν μιλήσουμε γι αυτό το θέμα.
Κάθισα λοιπόν και σκέφτηκα. Και όσο το σκεφτόμουν τόσο πιο πολύ έβλεπα το ίδιο έργο σε επανάληψη. Και έτσι έφτασα στο καίριο ερώτημα. Τι έχουν πάθει όλες οι γυναίκες; Είμαστε άραγε τόσο απελπισμένες και έχουμε τόσο ανάγκη από τρυφερότητα που θα παραδοθούμε με το παραμικρό στον πρώτο τυχόντα που θα μας πει «είσαι για μένα μοναδική»; Και δεν μιλάω για σωματική παράδοση. Αυτή- α καλά - έχει γίνει καιρό τώρα. Μιλάω για την άλλη την κακιά. Την ψυχική παράδοση. Και να πεις ότι σε όλες αυτές τις περιπτώσεις πρόκειται για έρωτας; Να το καταλάβω. Αλλά ούτε αυτό δεν είναι. Γιατί πριν σου πουλήσει την ιστορία του εσύ ούτε που τον έφτυνες. Ξαφνικά με τις πρώτες δύο υποσχέσεις τον φαντάστηκες να σου κρατάει το χέρι και να φεύγετε στο ηλιοβασίλεμα. Πως έγινε αυτό; Ήταν πάντα έτσι και απλά εγώ έτυχε να έχω γύρω μου ανθρώπους που δεν «μάσαγαν» από αυτά; Είμαστε όντως απελπισμένες για λίγο έρωτα; Ας το δούμε λογικά. Είναι αλήθεια ότι σε αυτή την χώρα οι γυναίκες είναι πολύ περισσότερες από τους άντρες.
Οι γυναίκες δε που θέλουν σχέση τείνουν να κυριαρχήσουν τον πλανήτη αυτό και κάνα δυο τριγύρω ακόμη. Για κάποιο λόγο, και πείτε με κακιά, νομίζω ότι οι γυναίκες πληρώνουμε τα δικά μας σπασμένα της τελευταίας δεκαετίας. Πολύ άνετες και κουλ το παίζαμε και τους φοβίσαμε τους καψερούς. Τώρα για να βγουν από την φωλιά τους και να «παίξουν» μαζί μας το παιχνίδι «σχέση» πρέπει να πετύχεις λαχείο. Διαφορετικά ελάχιστοι, και εδώ υπογράφω με δύο χέρια και δύο πόδια, είναι αυτοί που είναι διατεθειμένοι να ξαναπληγωθούν. Ίσως τους λείπει κάποιο γονίδιο, γιατί μια γυναίκα, όπως αποδείχτηκε παραπάνω, πληγώνεται ξανά και ξανά αλλά μυαλό ΔΕΝ βάζει. Αυτό όμως τι σημαίνει για εμάς; Σημαίνει ότι πέφτουμε σαν ώριμο φρούτο στον πρώτο τυχόντα που θα μας κοιτάξει με πάθος μέσα στα μάτια και θα μας πει «μου έλειψες, γιατί χάθηκες, εγώ μόνο εσένα θέλω» αλλά το προηγούμενο και το επόμενο βράδυ θα αγνοείται η τύχη του;
Οι πράξεις κύριες μου! Οι πράξεις μετράνε 1000000 φορές παραπάνω από τα λόγια. Αυτός που σε θέλει δεν θα στο πει 10 φορές. Θα στο πει μια και θα το εννοεί. Σε αυτόν που έλειψες θα φροντίσει να κοιμηθεί κάθε βράδυ μαζί σου και όχι μια φορά την εβδομάδα επειδή δεν τον βολεύει το κρεβάτι σου. Αυτός που σε θέλει, αν χαθείς θα σε ψάξει. Σηκώστε τείχη γύρω σας και μην τα ρίχνετε από μόνες σας. Θα αξίζει και θα μετράει αυτός που θα τα περάσει μόνος του. Είναι μια δύσκολη, επίμονη και πολύ μοναχική διαδρομή. Όμως μόνο κερδισμένη μπορεί να βγει κάποια μέσα από αυτήν.
