Η Ελλάδα κατά την ταπεινή μου γνώμη πάντα, μέσα στα τόσα αρνητικά και θετικά που έχει, σε διαφόρους τομείς της ζωής( κοινωνικούς,πολιτιστικούς,ταξικούς), έχει ένα θετικό από τα καλύτερα που ανταποκρίνονται στις δικές μου προτιμήσεις. Ποίο είναι αυτό; Όπως αναφέρει και το σχολικό βιβλίο 3ης λυκείου Ιστορίας, ' η ταραγμένη ελληνική πολιτική ζωή'.
Φυσικά από μία δικιά μου οπτική γωνία, το θεωρώ απίστευτα θετικό ότι η πολιτική την σήμερον ημέρα χαρακτηρίζεται από συγκρούσεις,πλήθος πολιτικών παρατάξεων, πόλωση, ανεξάρτητους και εξαρτημένους υποψηφίους. ΠΡΟΣΟΧΗ: προφανώς και είναι σιχαμερό το καθεστώς κερδοσκοπίας,ιδιοτελισμού, πελατειακών σχέσεων, απειλών...κ.α. Η διαφορά κατ εμέ σε αυτό οφείλεται στο ότι το βλέπω σαν κίνητρο να επιτευχθεί κάτι διαφορετικό. Βέβαια ίσως να αναφέρομαι σε κάτι σχετικά ουτοπικό γιατί η εξάλειψη της διαφθοράς και επίτευξη μιας συνασπισμένης πολιτικά (όχι ιδεολογικά) παράταξης (Με την αθροιστική έννοια) είναι κάτι που μοιάζει πολύ μακρινό για την ώρα.
Τέλος πάντων για να μην ανοίγουμε και άλλες πτυχές στο θέμα, όντας προερχόμενος από μια νέα γενιά (πρώτη φορά ψηφίζω φέτος), μιλάω μόνο για τον εαυτό μου, και για το πάθος που μου έχει δημιουργηθεί λόγο της πολιτικής πραγματικότητας να αναμειχθώ με αυτή. Είναι κάτι σαν μικρόβιο και όχι απλή ενασχόληση με τα κοινά, πως άλλοι έχουν 'οργή' και τα σπάνε στα γήπεδα, έτσι κάποιοι άλλοι τα σπάνε με την ενασχόληση με την πολιτική. Στόχος λοιπόν για την ώρα η κατάρτιση μέσω γνώσεων που θα με οδηγήσουν σε αυτόν τον τομέα.
Κάτι που θεωρώ για τον εαυτό μου θετικό, είναι ότι δεν συγκλίνω κάπου συγκεκριμένα (όχι λόγω απέχθειας για τα κόμματα), αλλά διαβάζω και ενημερώνομαι για διαφορετικά ιδεολογικά πρότυπα και αναμειγνύω μια δικιά μου πολιτική αντίληψη, με πολλές συνιστώσες προερχόμενες από μια συζήτηση με ένα φίλο, μέχρι μια συνέντευξη ενός εκπροσώπου κόμματος ή ενός μανιφέστο.
Καταλήγοντας, αφορμή για το κείμενο αυτό στάθηκε μια συζήτηση με ένα φίλο ο οποίος όντας 15 χρόνια μεγαλύτερος θεωρεί ότι τα σημερινά πράγματα δεν βελτιώνονται όχι μόνο σε πολιτικό επίπεδο, αλλά και σε θέμα κατανομής πλούτου, δυνάμεων, δικαιωμάτων. Εγώ δεν συμφώνησα μαζί του όχι επειδή ήταν κάπως απόλυτος, ή επειδή υπάρχει ένας μεγάλος αδερφός που καθορίζει όλη τη γη. αλλά απλά θυμήθηκα ότι στο μύθο της Πανδώρας αφού δόθηκαν όλα τα πάθη στους ανθρώπους, τελευταίο κάτω κάτω στο κουτί. έμεινε η ελπίδα.
(Όπου χωλαίνω κράξτε υπεύθυνα)
