Στην ζωή μας έρχονται και φεύγουν αμέτρητοι άνθρωποι, κάποιοι είναι σαν να μην πέρασαν ποτέ, είναι όμως και μερικοί που αφήνουν το στίγμα τους είτε με την καλή έννοια είτε και όχι, αλλά το κάνουν.
Έτσι και εγώ γνώρισα ένα άτομο ή βασικά πήρα μια μικρή γεύση από αυτό που σίγουρα άφησε το στίγμα του. Στην αρχή σκέφτηκα πως ήταν η περίοδος καθοριστική καθώς μόλις είχα τελειώσει από μια μακροχρόνια σχέση αλλά τελικά αποδείχθηκε πως δεν ήταν αυτός ο λόγος...
Σίγουρα δεν γίνεται πάντα να υπάρχει "Happy End " στην σκληρή πραγματικότητα της ζωής τουλάχιστον δεν υπάρχει και δεν μπορούμε να το παίξουμε ηρωίδες στις πλάτες άλλων.
Η γνωριμία μου μαζί του ξεκίνησε σε ένα πολύ φιλικό επίπεδο και έτσι πίστευα πως θα συνεχίσει καθώς στο μυαλό μου ήξερα πολύ καλά τουλάχιστον από μεριάς μου ότι δεν είμαι διατεθειμένη να ξεκινήσω μια ερωτική σχέση αλλά από την δίκη του μεριά μάλλον τα πράγματα ήταν κάπως διαφορετικά όπως φάνηκε και στην πορεία.
Η συνέχεια της γνωριμίας μας με έκανε να καταλάβω ότι έχω μπλέξει... αισθανόμουν ότι σίγουρα είμαι πρωταγωνίστρια σε ταινία και απλά δεν το έχω μάθει ακόμα... Δράμα, παράνοια, ναρκωτικά, ψυχοφάρμακα και μοναξιά είναι οι λέξεις κλειδιά για να αποκρυπτογραφήσω από το άτομο...
Τύπος φωτεινός, άνετος και χαμογελαστός που δεν μπορούσα να φανταστώ ότι θα κρύβει τόσο σκοτάδι από πίσω του. Δοτικός και ειλικρινής σε τέτοιο σημείο που έλεγα "Μα δεν μπορεί"! Με είχε γεμίσει ερωτηματικά μέσα μου, φαινόταν τέλειος!
Όλο αυτό άρχισε να με φρικάρει γιατί δεν ήμουν καθόλου έτοιμη να βάλω κάποιον στην ζωή μου μέχρι που αποφάσισα ότι πρέπει να του ξεκαθαρίσω την στάση μου... Οι καλοί λογαριασμοί κάνουν και τους καλούς φίλους σκέφτηκα και έτσι το ακολούθησα.
Αφού είχα ξεκαθαρίσει την θέση μου εκείνος έμοιαζε να μην μπορεί να καταλάβει ή μάλλον δεν δεχόταν να καταλάβει, άρχισε να παίζει ένα παιχνίδι ψυχολογικού εκβιασμού σε σημείο να απειλεί ότι θα κάνει κακό στον εαυτό του και έτσι άρχισα να πιστεύω ότι κάτι πολύ σοβαρό κρύβετε από πίσω και δέχτηκα να τον συναντήσω να μιλήσουμε.
Η πορεία που εξελίχθηκε θύμιζε πραγματική σκηνή ταινίας, είδα ένα άτομο κομμάτια από τα ναρκωτικά να εκλιπαρεί για αγάπη, για ένα άγγιγμα, για λίγη προσοχή και είδα και τον εαυτό μου να κομματιάζετε, να φοβάται, να πονάει γιατί δεν μπορούσα να του δώσω αυτά που ζητούσε μάλλον ο ρόλος μου σε αυτή την ταινία να το απαιτούσε... Καλώς ή κακώς δεν μπορούσα να μπω σε αυτό τριπάκι.
Θα ήθελα πολύ να μπορούσα να το αλλάξω όλο αυτό και να μπορώ να του δώσω αυτά που ήθελε αλλά δεν μου φαινόταν υγιές να μπλέξω περισσότερο αλλά δεν είχα και την δύναμη. Υπό άλλες συνθήκες όλα μπορεί να ήταν διαφορετικά αλλά στην προκειμένη περίπτωση το σενάριο ήταν αυτό και σίγουρα δεν γίνεται πάντα να υπάρχει "Happy End " στην σκληρή πραγματικότητα της ζωής τουλάχιστον δεν υπάρχει και δεν μπορούμε να το παίξουμε ηρωίδες στις πλάτες άλλων.
Έτσι ξαφνικά αυτό το φωτεινό άτομο μου άφησε το στίγμα του...αλλά το στίγμα που μου άφησε δεν είναι φωτεινό, είναι σκοτεινό και κρύβει πόνο... Στο μυαλό μου θυμίζει σουρεαλιστική ταινία και εγώ στον ρόλο της κακιάς που δεν μπορεί να δώσει αγάπη. Αλλά στην ζωή ξέρουμε πολύ καλά πόσο δύσκολη υπόθεση είναι η αγάπη...
