Που ήταν το Oriental;
-Να εκεί στη γωνία...
-Όχι πιο κάτω νομίζω.
-Όχι εδώ ήταν και το καινούριο λίγο πιο κάτω.
-Α, ναι έχεις δίκαιο...λίγο πιο κάτω. Εγώ δεν καθόμουν στα μαγαζιά αυτά που να ξέρω!
-Κάπου εκεί έμενε ο τραγουδιστής Τ....Όλα αλλάξαν δεν έχει μείνει τίποτα........μα τίποτα!
......μόνο το Select υπάρχει σαν σύμβολο μίας εποχής που τότε μύριζε αρισμαρί και μέλι καλή μου. Μόνο αυτό έμεινε. Αλλά και αυτό δεν είναι το ίδιο όπως τότε που στην Επτανήσου πέρναγαν τα κορίτσια του 6ου. Τώρα έχει μείνει μόνο η δυνατότητα επιλογής ανάμεσα σε ενα τσιπουράδικο γεμάτο βουή, φασαρία, face control, μουσική που δεν μπορείς να απολαύσεις, φαγητό καμουφλαρισμένο με αλάτι ανθυγιεινό και μπαχαρικά αμφιβόλου ποιότητας και μιας κινηματογραφικής παράστασης που σε προβληματίζει αν είναι καλύτερος ένας προσποιητά τρελός καθηγητής η ένας συστημικός πολιτικός που θέλει να απαλλαχθεί από τη γάκγραινά του.
Τι επιλέγει κάποιος άραγε....! Σίγουρα την καλοπέραση. Σίγουρα λέω γιατί δεν υπάρχει άλλη επιλογή. Για κάποιον είναι δύσκολο να αφήσει τα πάντα γιά να γίνει ένας απλός άνθρωπος. Και πολύ εύκολο να πουλήσει τρέλα για να γίνει πολιτικός.
.......ναι συμφωνώ καλύτερα τρελός στη σιγουριά σου. Έτσι τα κάνεις όλα και συμφέρεις.
Δεν αλλάζει άλλωστε τίποτα αφού μια γυναίκα, αγαπούσε στα μάτια του ενός και τα μάτια του άλλου. Για εκείνης η σιγουριά του αδιάφορου Ιάπωνα συζύγου ήταν το παν. Ο μόνος που το κατάλαβε ήταν η μικρή μονάκριβη κόρη που ο κόσμος της ήταν αγνός αλλά δεν ήξερε πόσο δραματικά θα άλλαζαν όλα, στα χρόνια που έρχονταν.
-Και εμείς επιλέγουμε αυτόν που θέλουμε...τον τρελό; ....τον συστημικό;....όποιον μας συμφέρει. Και ο ένας και ο άλλος στη ίδια κατάσταση θα μας φέρει..... στο απρόσωπο, φασαριόζικο, κακόγουστο, άσχετο τσιπουράδικο.... αχ ξέχασα να μνημονεύσω τη θαυμάσια Δημοτική Αγορά που τώρα είναι πολιτιστικό κέντρο κάποιων ανεγκέφαλων του συστήματος, κάποιων που εύκολα δεν μπορείς να αναγνωρίσεις αν είναι τρελοί η φευγάτοι.
Και όλα αυτά στο βωμό της ψεύτικης καλοπέρασης.
