Tρίτη 6.5
Για μένα food blogging είναι η ημερολογιακή καταγραφή αυτών που μαγειρεύεις και η ανάδειξή τους μέσα από ωραίες φωτογραφίες. Δεν θεωρώ πως με αυτήν τη διαδικασία ανακαλύπτεις την πυρίτιδα. Ούτε ότι είσαι ο Joel Robuchon. Έχεις έναν ενθουσιασμό για τα πράγματα, πιστεύεις πως το κάνεις καλά – το κάνεις και το μοιράζεσαι με άλλους μέσω του Ίντερνετ.
Όσον αφορά τα μονοπρόσωπα sites, και με αυτό τον ορισμό εννοώ τις μικρές διαδικτυακές προσπάθειες όπως ο Maintanos, ας πούμε, μπορεί να είναι και κάτι παραπάνω, όμως, και πάλι, τα συγκεκριμένα sites συνήθως δεν διατείνονται πως είναι οι ιδιοφυΐες της μαγειρικής. Προβάλλουν έναν τρόπο ζωής, την αγάπη τους για τη μαγειρική, δίνουν χώρο σε άλλο κόσμο να μαγειρέψει, να δώσει συνταγές, σκέφτονται θέματα, επιμελούνται φωτογραφίσεις κ.λπ.
Η κριτική που γίνεται στους food bloggers (όπως και για τους fashion bloggers) είναι λάθος, κατά τη γνώμη μου. Οι bloggers δεν σε υποχρεώνουν να τους διαβάσεις, ούτε να μαγειρέψεις τις συνταγές τους. Αυτά είναι τα καλά του Ίντερνετ. Το ότι ο καθένας ποστάρει αυτό που αισθάνεται και θέλει εκεί έξω δεν σημαίνει πως άμεσα μπαίνει στη σφαίρα της κριτικής. Άσε που αν ασχολείσαι με το άθλημα αυτό, ίσως και οι γνώσεις των Ελλήνων food bloggers να μην είναι κάτι που χρειάζεσαι.
Οι περισσότεροι από αυτούς κάνουν κι άλλες δουλειές. Οπότε, θα πρέπει να ξέρετε πως το κάθε τους ποστ, που γίνεται με πολύ κόπο (όποιος δεν έχει βρεθεί σε μια φωτογράφιση φαγητού ή δεν έχει δοκιμάσει να τεστάρει και να καταγράψει μια συνταγή, δεν φαντάζεται πόσο χρόνο παίρνει αυτό), το κάνουν επειδή αγαπούν πολύ αυτό που κάνουν κι αυτό για μένα σημαίνει κάτι. Κοίτα τη Soumada Sou, ας πούμε. Η φίλη αυτή το ψάχνει πάρα πολύ! Ακόμα και οι φωτογραφίες της, που είναι σαν εξπρεσιονιστικοί πίνακες και της παίρνει χρόνο πολύ για να τις φτιάξει, είναι στην εντέλεια! Ο χρόνος αυτός από μέρους της μόνο από αγάπη για το φαγητό μπορεί να πηγάσει και αυτό, αν αγαπάς κι εσύ το φαγητό, σημαίνει κάτι.
Αν μπορούσα να δώσω έναν ορισμό γι' αυτό που κάνουν οι περισσότεροι που ανήκουν σε αυτή την κατηγορία, θα ήταν «Home Cooks» – εκτός από όσους ειδικεύονται στη μαγειρική, είναι σεφ κ.λπ. Οι υπόλοιποι την κουζίνα του σπιτιού τους την έχουν γονατίσει. Αυτό, καλό είναι, να μην το ξεχνάμε, και για τους περιορισμούς που έχει αυτή η κουζίνα αλλά και για τις απίστευτες δυνατότητες που κρύβει αυτή η ενότητα μαγειρικής. Δεν καλείσαι να είσαι τέλειος, αλλά αληθινός. Και να έχεις ένα κόνσεπτ. Να ξέρει ο άλλος τι θα πάρει από σένα αν ξοδέψει χρόνο στο μπλογκ σου ή αν μαγειρέψει το φαγητό που του προτείνεις. Κοίτα, ας πούμε, την αγαπημένη μας Τwo Μinutes Αngie. Καταρχάς, πρόκειται για το πιο ενθουσιώδες πρόσωπο που έχω γνωρίσει στον κόσμο της μαγειρικής. Πώς αλλιώς θα είχε ξεσηκώσει τόσο κόσμο να μαγειρεύει εθελοντικά στη ΓΗ; Και δεν είναι μόνο αυτό! Έχει κόνσεπτ. Θέλει να σε κάνει να τρως καλύτερα, θέλει να γνωρίσεις την ελληνική φύση, να τρως με ελληνικά υλικά, χωρίς να καταστρέφεις το σύμπαν, και επειδή ξέρει πως δεν έχεις χρόνο, θέλει να είναι και σύντομη. Αυτό είναι κάτι μοναδικό. Αυτό έχει μια κατεύθυνση.
Κατά τη γνώμη μου, αν κάπου υστερούν αυτές οι προσπάθειες, είναι η κατεύθυνση. Όσοι ασχολούνται συνήθως με όλα αυτά, λαμβάνουν τόσο έντονα ερεθίσματα από το εξωτερικό, είναι τόσο πολλά αυτά που βλέπουν και που θέλουν να ενσωματώσουν στη δουλειά τους, που στο τέλος αυτό που μένει είναι ένας αχταρμάς από μάφιν, κεκάκια, κινέζικα, γαπωνέζικα, αγγλικά, όλα μαζί, ανακατεμένα και προβεβλημένα μέσα από το πιο Martha Stewart ντεκόρ που έχεις δει. Το ξέρω, το έχω κάνει κι εγώ. Δεν έχει μέλλον αυτό το πράγμα. Πρέπει να κοιτάξουμε μέσα μας και γύρω μας. Τι υπάρχει εδώ; Με αυτό πρέπει να δουλέψουμε, αυτό πρέπει να καταγράψουμε. Θα το πω απλά: σε αυτό το σημείο, αυτός που θέλει να φτιάξει cupcakes, ξέρει και αγγλικά, να πάει να πάρει ένα αγγλικό βιβλίο για να τα κάνει και τέλεια. Ας πάει κάποιος blogger να καταγράψει τις συνταγές των γιαγιάδων, την τέχνη της ταβέρνας, την τέχνη της λαϊκής αγοράς! Αυτά είναι θέματα.
Και για να τελειώσω: το μεγαλύτερο πρόβλημα δεν είναι τόσο η ποιότητα της δουλειάς των food bloggers, όσο ο τρόπος με τον οποίο μια κοινωνία από χρήστες του Ίντερνετ αλλά και η αγορά, γενικότερα, τους προσλαμβάνει. Αν βάλουμε τα πράγματα στη σωστή διάσταση, θα δούμε πως όλοι έχουν τη θέση τους εδώ.
Σας φιλώ
σχόλια