ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είχαμε καιρό να μιλήσουμε, τον σκεφτόμουν αλλά ένιωθα πως είναι αλλου, πως έχει ξεκινήσει κάτι καινούργιο. Και είχα μια ηρεμία, ουτε σκεφτόμουν τόσο πολυ , κάθε μέρα τον σκεφτόμουν λιγότερο, οι σκέψεις ότι είναι με κάποια κοπέλα δεν με έκαναν πια να ζηλευω όσο παλιοτερα. Και σήμερα μου έστειλε, μιλήσαμε γελάσαμε χάρηκα που τον είδα, χάρηκε που με είδε, θέλει να βρεθουμε, θέλει όμως να μου πει ότι μιλάει με κάποια κοπέλα και ίσως αυτό εξελιχθεί σε σχέση. Αλλά με εμάς να μην αλλάξει κάτι. Κλείσαμε και έβαλα τα κλάμματα, δεν μπορώ να ανασάνω και κάνω συνέχεια μαυρες σκέψεις για τον εαυτό μου, που πλεον δεν μπορώ να το πω σε φίλους μου που όλοι έχουν φτιάξει τις ζωές τους με ανθρώπους που τους αγαπάνε και εγώ έχω μείνει στάσιμη σε αυτή την κατάσταση εδώ και 5 χρόνια. 5 χρόνια!! Στην αρχή το έβλεπα χαλαρά, μετά κόλλησα, κόλλησε και αυτός μετά χανόμασταν, βρισκόμασταν παντα με χημεία που δεν μπορουσα να αντισταθω, παντα με εμένα να τον θέλω περισσοτερο και να νιώθω περισσότερα. Κι όμως παντα επιστρέφει και έχει την δυναμη να με πληγωνει όσες φορές και αν έχω ζητήσει να το σταματήσουμε. Δεν μπορώ να το ζω αλλο όλο αυτό, νιώθω ότι θα τρελαθω. Δεν ξέρω τι με κρατάει και δεν τον διαγράφω από παντου να μην με βρίσκει πουθενα. Τι φοβάμαι; αφου ποτέ δεν θα είναι δικός μου και τώρα πια δεν θέλω και εγώ να γίνει.