ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είναι φυσιολογικό όλο αυτό, καθώς δεν είμαστε όλοι το ίδιο. Η ευτυχία μας μετράει. Εάν μπορείς να εξηγήσεις αυτή σου την ανάγκη στους φίλους σου για να μην απορούν τουλάχιστον, θα μείνουν όσοι σε καταλαβαίνουν. Είσαι μια χαρά, να ανησυχείς μόνο όταν κάποια συμπεριφορά σε δυσκολεύει, όχι όταν σε χαροποιεί. Η μοναχικότητα και η παρέα με τον εαυτό μας είναι σπουδαία, αλλά όχι για όλους όπως προείπα. Καλή συνέχεια :)

Μια χαρά "φυσιολογικές" είναι οι σκέψεις σου. Πρώτα από όλα όμως, αν είναι πραγματικοί φίλοι αυτοί που έχεις και τους εμπιστεύεσαι, γιατί να βρίσκεις δικαιολογίες; Και εγώ το έκανα αυτό μέχρι που αποφάσισα οτι αυτό πρακτικά δείχνει οτι δεν τους εμπιστεύομαι αρκετά για να τους πω " ρε φιλε, βαριέμαι σήμερα, ή θέλω να αραξω με τον εαυτούλη μου, ή προτιμώ να μείνω μόνη" κτλ. Και άρχισα να τους το λέω και το κατάλαβαν και το δέχτηκαν.Αντιθέτως είναι προβληματικοί κατά εμέ -πάντα- άτομα που δεν μπορούν να είναι μόνα τους. Είναι φουλ ανασφαλή. Και σκέφτομαι, αν δεν μπορείς να κάνεις (καλή) παρέα στον εαυτό σου, πως περιμένεις να είσαι καλή παρέα στους άλλους; Στη τελική τη σημασία έχει τι θα σκεφτούν αφού όπως λες δεν τους έχεις καν ανάγκη;Εσύ να είσαι ο εαυτός σου και μην κρύβεσαι από κανέναν. Αυτή είσαι και άμα γουστάρουν.

Ισως δεν εχεις καποιο καλο μετρο συγκρισης για να συγκρινεις μοναξια vs παρεα... πχ αν η μονη εμπειρια ειναι μετρια ή κακη παρεα, τοτε λες καλυτερα μονος-η.