ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Με αφορμή μια παρεμφερή ανάρτηση, ως λίγο μεγαλύτερος μπορώ να σας μεταφέρω την εμπειρία μου ότι και πριν το ίντερνετ και τα κοινωνικά δίκτυα πάλι ξελιγωνόμασταν και μας τρέχαν τα σάλια όταν βλέπαμε καμμιάν όμορφη. Πιτσιρίκια ήμασταν, αλλά το ξελίγωμα ξελίγωμα. Άντε κανα εξώφυλλο του 7 μέρες TV (περιοδικό με το τηλεοπτικό πρόγραμμα) να μας είχε επηρεάσει :PΤουλάχιστον τ' αγόρια, αλλά και τα κορίτσια απ' ό,τι θυμάμαι απ' την αδελφή μου, αφίσες duran-duran κι ερωτευμένη με τον Bon Jovi.Το μπάνικο το κορίτσι που λέγαμε τότε, ανεξαρτήτως εποχής και επιρροών, το επιθυμείς, τι να κάνουμε, φύση είναι αυτή.Νομίζω ότι όσο γνωρίζεις ανθρώπους στην πορεία της ζωής κι ωριμάζοντας, εκεί αρχίζεις κι εκτιμάς και το χαρακτήρα, σκέφτεσαι, καλή η μπάνικη αλλά πώς να περάσω μια ζωή μαζί της αν δεν τα βρίσκουμε;Ίσως αυτό που έχει αλλάξει τώρα είναι ότι δεν σκέφτεται κανείς και καμμία ότι θα περάσει την υπόλοπη ζωή με κάποιαν ή κάποιον, οπότε δεν κρίνει χαρακτήρες και συμπεριφορές, παρά μόνο εμφάνιση. Έτσι κι αλλιώς ανά πάσα στιγμή το αλλάζει το εκάστοτε πρόσωπο.