H Monica Toro Lisciandro εργαζόταν ως δασκάλα σε ένα χριστιανικό σχολείο της Φλόριντα, μέχρι που η Διεύθυνση του Σχολείου ενημερώθηκε ότι ήταν λεσβία. Όλα ξεκίνησαν από έναν γονέα που πληροφόρησε τους προϊσταμένους τους ότι η Lisciandro διατηρούσε σχέση με μία γυναίκα.
Ο ίδιος άνθρωπος είχε παρακολουθήσει τις κινήσεις της γυναίκας και είχε δώσει πλήρη αναφορά για τον ακτιβισμό της: ότι συμμετείχε σε δράσεις της LGBTI+ κοινότητας, ότι οι στενοί της φίλοι ήταν ως επί το πλείστον γκέι άτομα και ότι διοργάνωνε ακτιβιστικά events που θα στήριζαν τη δράση και τα δικαιώματα της κοινότητας στη Φλόριντα.
"Όταν συνέβη αυτό σκεφτόμουν τι θα πω. Γιατί για πάρα πολλά χρόνια φοβόμουν να ζήσω ανοιχτά. Ήξερα όμως ότι πρέπει να είμαι απολύτως ειλικρινής και είπα ότι ΄ναι, όλο αυτό είναι αλήθεια'. Και τότε με ενημέρωσαν ότι αν είμαι γκέι, δεν θα μπορώ πλέον να διδάσκω σε αυτό το σχολείο. Αποφάσισα, λοιπόν, και εφ' όσον είχαν το δικαίωμα να το κάνουν αυτό, ότι ήθελα να αλλάξει ο νόμος. Ότι, τουλάχιστον, όφειλα να προστατεύσω τα δικαιώματα της επόμενης γενιάς και την ίση εκπροσώπησή τους στην κοινωνία. Αυτό που αντιμετωπίζω εγώ τώρα, δεν πρέπει να το αντιμετωπίσει κανείς άλλος, ποτέ!", δήλωνε πριν από λίγους μήνες η Monica και όταν η ιστορία της ήρθε στο φως.
Παρά τη δυσάρεστη επίπτωση στη ζωή της, η ίδια δεν σκέφτηκε στιγμή να σταματήσει να αγωνίζεται κόντρα σε αυτό που συνέβη. Σε συνεντεύξεις της ανέφερε ότι η ισότητα στα δικαιώματα είναι αυτό που πρέπει να απασχολεί την κοινωνία και ότι δεν πρέπει να μεγαλώσουν οι επόμενες γενιές με το ίδιο στίγμα και την ίδια ντροπή που μέχρι σήμερα σήμαινε το να είναι κανείς ο εαυτός του, χωρίς να χρειάζεται να απαρνηθεί τη σεξουαλική του ταυτότητα.
Το αποτέλεσμα του αγώνα της δασκάλας ήταν ότι πλέον στην Πολιτεία της Φλόριντα η απόλυσή της θεωρείται απολύτως παράνομη και μοιραία η περίπτωσή της ανοίγει την πόρτα για άλλες υποθέσεις που είχαν την ίδια τύχη.
Για την ιστορία, πριν από λίγες μέρες, και συγκεκριμένα στις 15 Ιουνίου 2020, το Ανώτατο Δικαστήριο για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα ενεργοποίησε τη νομοθετική πράξη του 1964 για τα δικαιώματα εργαζομένων που εντάσσονται στη LGBTI+ κοινότητα, προστατεύοντας τα από τις διακρίσεις στον εργασιακό τους χώρο.
"Το να είμαι γκέι, αφορά το ποια είμαι. Δεν αφορά την εργασιακή μου καθημερινότητα. Στάθηκα όρθια, αντιμετωπίζοντας κατά πρόσωπο κάτι άσχημο και πιέστηκα να κάνω μια επιλογή που κανένας άνθρωπος δεν θα έπρεπε να εξαναγκαστεί να κάνει: να μείνω στη σκιά, να σωπάσω, να ντραπώ γι' αυτό που είμαι. Αλλά δεν το έκανα. Και θέλω οι μαθητές μου να γνωρίζουν ότι δεν πρέπει να σωπαίνεις μπροστά στην αδικία", ήταν τα πρώτα λόγια της δικαιωμένης δασκάλας στην πρώτη συνέντευξη Τύπου που έδωσε μετά την ολοκλήρωση της δικαστικής διαμάχης με το σχολείο που την απέλυσε.
Όχι γιατί δεν έκανε καλά τη δουλειά της. Όχι γιατί ήταν ανέντιμος χαρακτήρας, αλλά επειδή ήταν γκέι...
σχόλια