ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
1.7.2020 | 01:59

Νιώθοντας κόμπλεξ για την κοπέλα μου.

Τη γνώρισα όταν ήμουν στα χειρότερά μου. Σύχναζε σε ένα γειτονικό μπαρ με τις φίλες της. Είχα χάσει ένα πολύ κοντινό και λατρεμένο μου πρόσωπο και το έριξα στο ποτό. Πάντα είχα ένα θεματάκι με το αλκοόλ, με τον καιρό όμως γινόταν χειρότερο, ειδικά με αυτή την απώλεια. Σε αυτή μου τη φάση με άφησε και η πρώην κοπέλα μου κι έτσι έπιασα πάτο. 38 ετών, μηχανικός με μεγάλο τεχνικό γραφείο, μια ζωή στην τάξη και στην τσίτα, συμπαθητικός, συγχρόνως όμως απρόσιτος στον περίγυρο, λίγοι και καλοί φίλοι - συνάδελφοι και μέσα μου ένιωθα χίλια κομμάτια. Με πλησίασε ρωτώντας με τί έχω. Αυτή όμορφη, γλυκιά, ευγενική, καλή ψυχή, όμως χωρίς μεγάλη μόρφωση. Επαγγελματίας που ασχολείται με το γυναικείο κλάδο. Από χρήματα αρκετά καλά, μιας και οι γυναίκες προσέχουν πάντα την εμφάνισή τους. Της ζήτησα το τηλέφωνό της κι αμέσως έδειξε προθυμία. Δεν ήθελε και πολύ να γίνει κάτι μεταξύ μας. Ο έρωτας μεγάλος. Με βοήθησε πολύ να κολλήσουν τα σπασμένα μου και να παλέψω επιτυχώς με με το ποτό. Το πρόβλημα ξεκίνησε όταν αρχίσαμε να βγαίνουμε με την παρέα μου και τις γυναίκες - κοπέλες των συναδέλφων μου. Δεν μπορούσε να συμμετέχει στη συζήτηση και μόνο χαμογελούσε. Έβλεπα την αμηχανία στο πρόσωπό της και το χλευασμό στα μάτια των γυναικών της παρέας. Αυτό σιγά σιγά έφερε και τη φθορά, καβγάδες μεταξύ μας κλπ., λέγοντάς με σνομπ, ακατάδεκτο, αλαζόνα κλπ., χωρίς να της δείχνω τέτοια συμπεριφορά. Χωρίσαμε πριν 2 βδομάδες, ύστερα από προτροπή δική της. Δεν έδωσε από τότε κανένα σημείο ζωής. Μου λείπει, όμως σκέφτομαι πως δε γίνεται να ζει αυτή συνεχώς στην πίεση κι εγώ στο κόμπλεξ για το τί θα συναντήσω. Τελικά διαπίστωσα πως σε δύο ανθρώπους χωρίς κοινά πνευματικά ενδιαφέροντα, όσο και να αγαπιούνται στο τέλος θα γίνει το κρακ. Από προσωπική εμπειρία, η διαφορά ηλικίας δε μου φαίνεται καθόλου εμπόδιο. Η πνευματική διαφορά όμως, μεγάλο και βασικό. Νιώθω τύψεις και δεν ξέρω πώς να προχωρήσω.
5
 
 
 
 
σχόλια
Όταν αγαπάς αληθινά έναν άνθρωπο , με την ψυχή σου, με την ανιδιοτέλεια σου, δεν επιτρέπεις σε κανέναν να τον χλευάζει ή να τον κοροϊδεύει ή να τον ειρωνεύεται. Γιατί τελικά την μεγαλύτερη σημασία την έχει η καλοσύνη και η ευγένεια του καθενός και όχι η μόρφωση και τα πτυχία. Αυτό το στάδιο ανθρώπινης υπόστασης να δεις πόσο σημαντικό είναι.
Όπως τα γράφεις, το πρόβλημα δεν έχει να κάνει με τη μεταξύ σας σχέση, ότι δλδ είχατε χάσμα στο επίπεδο της συνεννόησης ή στο θέμα της επικοινωνίας, που να οφείλεται μάλιστα στη διαφορά μορφωτικού ''επιπέδου''. Στέκοντας στη δική σου περιγραφή, διαπιστώνω πως το πρόβλημα ξεκίνησε όχι από τις παρέες σου, αλλά από το ότι κάποιες τσόλια της παρέας κοίταζαν υποτιμητικά τη δική σου, και εξ αφορμής αυτού, εσύ ξεκίνησες τις φασαρίες και ανακάλυψες (τότε και μόνον) ότι δε σου κάνει η συγκεκριμένη, η οποία (μέχρι να την δούνε τα τσόλια) ήταν μία χαρά. Φίλε μου, λυπάμαι που θα στο πω, αλλά νιώθω ότι εσύ έχεις το πρόβλημα και όχι εκείνη, ούτε το ''χάσμα'' μεταξύ σας ήταν ο λόγος που χωρίσατε: τα τσόλια που την σχολίαζαν (και κατ' επέκταση και σένα) ήταν το πρόβλημα. Είσαι πολύ ''λίγος'' όταν η άποψη αυτών για εκείνη επηρέασε τη δική σου απόφαση.
Τι να πω; θεωρώ πως αν ειχες ειλικρινές ενδιαφέρον για αυτήν θα βρισκόταν λύση. Πιστεύω οτι την χρησιμοποίησες όσο ησουν στα κατω σου, ομως μετά δεν μπορούσες να κάνεις το ιδιο γι' αυτην οταν χρειάστηκε.Ανεπαρκής για εμένα σε πνευματικό επίπεδο εισαι εσύ κι οχι αυτή.
Μόρφωση κ πνευματικό επίπεδο βεβαια είναι δυο διαφορετικα πραγματα. Η κτηση ή η ελλειψη του ενος δεν συνεπαγεται κ κτηση ή ελλειψη του δεύτερου απαραίτητα (επειδη αρχικά μιλησες για μόρφωση κ μετα για πνευματικό επίπεδο). Οσον αφορα σε καταστάσεις τυπου "οι γυναικες της παρέας την χλευαζαν", εκει θα πω πως ο, τι κ να ναι ο ανθρωπος που εχεις απεναντι σου, δε συμπεριφέρεσαι ετσι. Δε βλεπω λοιπον καποιο επίπεδο σε τετοια ατομα (αναφέρομαι στις αλλες γυναικες). Θεωρω οτι θα επρεπε να νοιώθεις ασχημα απεναντι στην πρωην κοπελα σου για τον τροπο που της συμπεριφέρθηκαν, κ οχι ασχημα εξαιτίας της. Αναρωτιεμαι λοιπόν εαν στ αλήθεια ενοχλούσε εσενα προσωπικα η οποια πνευματική/μορφωτική/whatever διαφορα επιπέδου ειχατε ή την παρεα σου. Αν, εξαιρώντας τους τρίτους παράγοντες, ειχες όντως θεμα κ σε επιρρεαζε, τοτε πασο. Αν ενοιωθες ασχημα λογω "των κοτων με επιπεδο", τοτε δεν ξερεις να υποστηρίζεις τη σχεση σου. Οπως κ να χει, καλα εκανε η κοπελα που αποχώρησε απο τη σχεση. Λες οτι σ ελεγε αλαζόνα, ακαταδεκτο κτλ χωρις να φερεσαι σαν τέτοιος. Δεκτό αλλα δε νομιζεις οτι όσα εξομολογεισαι εδω τα ειχε καταλαβει (πανω κατω) για να αντιδράει ετσι? Τεσπα. Νομιζω καλυτερα ειναι κ για τους δυο σας ετσι.
Λεπτό το ζήτημα. Και εγώ έχει τύχει να χωρίσω με σύντροφο μου λόγω διαφοράς σε πνευματικό επίπεδο. Όχι επειδή ντρεπόμουν να τον παρουσιάσω ή όντας αμήχανα μέσα σε παρέα αλλά επειδή αργά ή γρήγορα αυτό έφερνε προστριβές στην μεταξύ μας επικοινωνία και συνεννόηση. Και σίγουρα ανασφάλειες. Μπορεί αρχικά να με πόνεσε πολύ και να μου έλειπε όμως μετέπειτα δεν το μετάνιωσα. Ίσως μερικά άτομα κάνουν ένα "πέρασμα" από την ζωή μας (και εμείς από τη δική τους) δίνοντας μας την αγάπη/έρωτα/συντροφικότητα κ.ά που χρειαζόμασταν για να "πάμε παρακάτω". Από ότι καταλαβαίνω ένιωσες κάτι έντονο για αυτή την γυναίκα χωρίς να στέκεσαι στο μορφωτικό της επίπεδο και πολύ καλά έκανες. Πάρε λίγο τον χρόνο σου να ξεκαθαρίσεις μέσα σου αν θα μπορούσες όντως να συνεχίσεις μαζί της.
Scroll to top icon