ΚΑΤΑΡΧΑΣ να σας συστηθώ, γιατί, αν κι έχουμε πολλές φορές φορές βρεθεί στον ίδιο χώρο, δεν έχουμε συστηθεί προσωπικά. Γνωρίζω βέβαια την σύζυγο σας πριν καν την γνωρίσετε εσείς.
Η οικογένεια μου σύσσωμη, σας ψήφισε στις εκλογές. Η μητέρα μου έχει την φωτογραφία σας, νοητά, δίπλα στα εικονίσματα.
Η κόρη μου πήγε στα ρεπό της - που δεν έπαιρνε ποτέ τις Κυριακές - να σας ψηφίσει για να εκλεγείτε αρχηγός του κόμματος. Ο αδελφός μου, τον οποίον ίσως έχετε γνωρίσει, καθώς η σύζυγος σας επισκέφτηκε την έκθεση που έκανε με θέμα την επιστροφή των Ελγινείων στην Ελλάδα, ήρθε από το Λος Άντζελες κι έμεινε σε όλη την διαδικασία εκλογών για να σιγουρευτεί ότι δεν θα σας λείψει ούτε μία ψήφος. Εγώ πάλι, ΟΧΙ, δεν σας ψήφισα. Ψήφισα το ΠΟΤΑΜΙ, και είμαι ακόμη αποκαρδιωμένη που το μόνο κόμμα που ταυτιζόταν με τις δικές μου αρχές, δεν κατάφερε να μπει στην βουλή. Μου ήταν αδύνατο να ψηφίσω την ΝΔ, ένα κόμμα που είχε καταψηφίσει το άρθρο 5 στην αναθεώρηση του 2019. Εσάς πάλι, σας δικαιολόγησα. Είχατε μόλις εκλεγεί πρόεδρος ενός κόμματος που δεν αντιπροσώπευε εξ ολοκλήρου τα δικά σας πιστεύω. Πιο επείγον φαντάζομαι ήταν να διώξετε τον ΣΥΡΙΖΑ από την εξουσία από το να διχάσετε την ΝΔ, ακόμα δεν είχατε εκλεγεί καλά καλά. Ο νυν οικονομικός σας σύμβουλος, Αλέξης Πατέλης, μου το έχει εξηγήσει αυτό δημόσια στο facebook ότι προτεραιότητα, φυσικά και απολύτως λογικά, ήταν να έρθετε εσείς στην εξουσία.
Αναγνώριζε ότι το κόμμα του δεν έχει κάνει και πολλά για τα όποια δικαιώματα των ΛΟΑΤΚΙ. Οικονομολόγος είναι ο άνθρωπος. Πιο πολύ ανησυχούσε για το οικονομικό προμνημονιακό/μνημονιακό/μεταμνημονιακό/μη-μνημονιακό, πάντως σε κάθε περίπτωση, χάος.
Εγώ δεν εξεπλάγην όταν διάβασα την πρωτοσέλιδη συνέντευξη του συμβούλου σας. Άλλοι πάλι φίλοι, συνηθισμένοι από ντουλαπάτους πολιτικούς, καλά καλά δεν το πίστευαν. Ήταν πολύ σημαντική στιγμή λοιπόν γιατί δεν θυμάμαι ποτέ πολιτικά πρόσωπα δημόσια να μιλάνε ανοιχτά για τη σεξουαλική τους ταυτότητα. Εγώ γνωρίζω ότι ο κύριος Πατέλης κάθε χρόνο επισκεπτόταν το Gay Pride και μάλιστα πέρσι είχε κατέβει και με δυο υποψήφιες βουλευτίνες σας.
Ο λόγος που εμείς χρωστάμε ΕΝΑ Τ Ε Ρ Α Σ Τ Ι Ο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στον κύριο Πατέλη, είναι γιατί νοιάστηκε, με τον δικό του τρόπο, τη κοινότητα μας. Δεν είναι λίγο, η συντηρητική “Κ” να βγάλει τέτοιο πρωτοσέλιδο. Την διαβάζουν πολλοί συντηρητικοί γονείς που ίσως τους “βοήθησε” η μερικές μοίρες πιο αμβλεία γωνία ορατότητας που άνοιξε ο σύμβουλος σας. Έστω κι ένα παιδί της κοινότητας να βοηθήθηκε, εμείς τον ευγνωμονούμε.
Κι ο Αλέξης Πατέλης νιώθει στην Ελλάδα, "σαν να" είναι παντρεμένος, ενώ στην πραγματικότητα δεν είναι, παρόλο που έχει κανονικά παντρευτεί στο εξωτερικό ο άνθρωπος και του εύχομαι ολόψυχα να ζήσει βίον ανθόσπαρτο. Πόσο αληθινός ήταν όμως αυτός ο τίτλος;
Α, λέω “κοινότητα” και ξέχασα να σας πω, ότι κι εγώ όπως ο κύριος Πατέλης, ανήκω σε οικογένεια ΛΟΑΤΚΙ. Δεν το έχουμε κρυφό, το έχουμε καμάρι. Εγώ δεν είμαι η ίδια γκέι, αλλά υποστηρίζω τα δικαιώματα της οικογένειας μου, σαν να ήμουν κι εγώ. Τί είναι το “σαν να”; Κάτι παρόμοιο με το πρωτοσέλιδο της “Κ”.
Κι ο Αλέξης Πατέλης νιώθει στην Ελλάδα, “σαν να” είναι παντρεμένος, ενώ στην πραγματικότητα δεν είναι, παρόλο που έχει κανονικά παντρευτεί στο εξωτερικό ο άνθρωπος και του εύχομαι ολόψυχα να ζήσει βίον ανθόσπαρτο. Πόσο αληθινός ήταν όμως αυτός ο τίτλος;
Η μόνη πραγματικότητα του κυρίου Πατέλη, είναι ότι εφόσον πλέον έγινε γνωστό στην Ελλάδα ότι είναι γκέι, δεν θα μπορεί να ξαναδώσει αίμα σε περίπτωση που κάποιος στο περιβάλλον του, το χρειαστεί. Του το απαγορεύει ο νόμος, όπως του απαγορεύει και να παντρευτεί. Ο κ. Πατέλης αναφέρθηκε στην ‘Κ” σε σύζυγό του, ενώ η Ελλάδα δεν αναγνωρίζει τον γάμο μεταξύ ομοφύλων προσώπων. Οι γάμοι της Τήλου που έγιναν το 2008, ακυρώθηκαν το 2017 σε αμετάκλητο βαθμό από τον Άρειο Πάγο και ουδέποτε επενέβη ο νομοθέτης, όπως σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Επομένως, ο "σύζυγός" του στην Ελλάδα αναγνωρίζεται μόνον ως "μέρος συμφώνου συμβίωσης”. Το σύμφωνο συμβίωσης δεν έχει απολύτως καμία σχέση με τον γάμο. Με ένα απλό τηλεφώνημα σε νομικό για εξώδικο, το σύμφωνο συμβίωσης ακυρώνεται, ενώ ο γάμος, φυσικά όχι.
Η ΝΔ, όπως είπαμε πιο πάνω, καταψήφισε το 2019 την συνταγματική αναθεώρηση του άρθρου 5 του Συντάγματος που θα περιλάμβανε την απαγόρευση διακρίσεων λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού και ταυτότητας φύλου. Αν είχε υπερψηφιστεί, θα είχε εκτοπιστεί στην σφαίρα του αντισυνταγματικού, η απαγόρευση της τέλεσης γάμου από ομόφυλα ζευγάρια που εισήγαγε ερμηνευτικά η Ελληνική Δικαιοσύνη. Η συνταγματική απαγόρευση διακρίσεων θα εκτόπιζε στην σφαίρα του αντισυνταγματικού και την απαγόρευση της αιμοδοσίας για άτομα που έχουν ομοφυλοφιλικές σχέσεις. Αν ο κύριος Πατέλης είχε αποκτήσει και παιδιά στο εξωτερικό που ζούσε, τότε τα παιδιά του δεν θα αναγνωρίζονταν στην χώρα του. Και δεν χρειάζεται να σας πω τι θα σήμαινε αυτό για τους δυο γονείς.
Αυτό το “σαν να” είναι μέθοδος που προτείνεται στην ψυχολογία όταν θέλουμε να κάνουμε κάτι πολύ, αλλά δεν βρίσκουμε την δύναμη. Η ψυχολόγος π.χ. σου λέει “Κάντο σαν να μπορούσες να μην ξανακαπνίσεις, να μην ξαναβρίσεις, σαν να μπορούσες να ζήσεις χωρίς αυτόν” κλπ.
Ξεκινάς κάτι “σαν να“ μπορούσες να το κάνεις, κι ας μην μπορείς, και στο τέλος φτάνεις στο σημείο που το πετυχαίνεις. Έτσι πιστεύω ότι έκανε και ο κύριος Πατέλης, γιατί μέσα του ξέρει ότι όλοι μαζί, μπορεί και να το καταφέρουμε. Για να παντρευτούν κάποια στιγμή κι οι λιγότερο προνομιούχοι ΛΟΑΤΚΙ συμπολίτες μας, που λεφτά δεν έχουν να πάνε στο εξωτερικό για γάμο! Είναι οικονομικός σας σύμβουλος και όχι σύμβουλος σας ΛΟΑΤΚΙ δικαιωμάτων, όμως. Μπορεί να πίστεψε ότι επειδή πέρασε σαν τίτλος στην “Κ”, το κατάφερε κιόλας, αλλά εσείς κι εγώ, ξέρουμε, ότι θέλει λίγο δουλίτσα παραπάνω.
Αν με ρωτήσετε ποιον άνθρωπο θαυμάζω περισσότερο στον κόσμο, θα σας απαντήσω στο καπάκι, τον αδελφό μου. Έχουμε αλληλοστηριχθεί περνώντας από τις πολλές συμπληγάδες που μας έφερε η ζωή, κι έχουμε βασίσει την σχέση μας, στην αγάπη. Ξέρω πολλά αδέλφια που δεν είναι έτσι. Πολλά μάλιστα βιώνουν, συχνά λόγω κληρονομικών, την άλλη πλευρά του ιδίου νομίσματος, που είναι το βαθύ, αποτρόπαιο μίσος. Εμείς μείναμε στην αγάπη κι αυτό μας κράτησε ζωντανούς. Και θεωρείται από πολλούς ειδικούς, θαύμα, που είμαστε κι οι δυο ακόμα ζωντανοί. Οι ιστορίες που έχουμε περάσει ανήκοντας σε μια οικογένεια ΛΟΑΤΚΙ είναι τόσο απάνθρωπες, που έχω δώσει όρκο να μην τις αναφέρω ποτέ μου δημόσια όσο η μητέρα μου βρίσκεται εν ζωή. Δεν θέλω να την στεναχωρώ. Μόλις έκλεισε τα 80, έχει υποβάλλει τα χαρτιά της για σύνταξη κι ακόμα περιμένουμε!
Όταν η Αριάννα Χάφινγκτον έφερε την εφημερίδα της στην Αθήνα, ζήτησε από τον αδελφό μου να γράψει στο παρθενικό πρωτοσέλιδο ένα άρθρο για το δικαίωμα των γκέι στον γάμο και την εμπειρία του, ων ομοφυλόφιλος, στην Ελλάδα.
Μετά από λίγους μήνες ακολούθησε δικό μου άρθρο στην εφημερίδα της, όπου ζητούσα από τον Αλέξη Τσίπρα να δεσμευτεί προεκλογικά ότι θα θεσμοθετήσει το σύμφωνο συμβίωσης και για τους γκέι. Δεν άντεχα στην αδικία ότι εγώ είχα υπογράψει σύμφωνο συμβίωσης με τον καλό μου, αλλά ο αδελφός μου, που είχε ήδη παντρευτεί στην Αμερική, δεν είχε αυτό το δικαίωμα! Σκεπτόμουν πόσο άδικο θα ήταν ο νόμιμα σύζυγος του να μην δικαιούται τίποτε από την κληρονομιά του αδελφού μου στην Ελλάδα, καθώς ο γάμος του ήταν εδώ άκυρος. Το άρθρο μου ήταν η μικρή μου συμβολή στο να διορθωθεί μια αδικία. Παρομοίως και το σημερινό. Επιτρέψτε μου να μοιραστώ μαζί σας κάποια βιώματα αδικίας.
Αν ο κύριος Πατέλης είχε αποκτήσει και παιδιά στο εξωτερικό που ζούσε, τότε τα παιδιά του δεν θα αναγνωρίζονταν στην χώρα του. Και δεν χρειάζεται να σας πω τι θα σήμαινε αυτό για τους δυο γονείς.
Στα οικονομικά και τα δύο αδέλφια είμαστε κι οι δύο αφελείς. Εγώ κάπως καλύτερη από εκείνον, καθώς είμαι λίγο πιο πρακτική, αλλά και πάλι σε γενικό επίπεδο, ατυχήσασα. Μια απόδειξη τούτου, είναι ότι και οι δυο μας έχουμε πάρει δάνειο ελβετικού φράγκου. Πληρώνω 20 χρόνια τώρα την δόση μου, στην ώρα μου, με τεράστιο κόπο. Άλλοι φίλοι μου που πήραμε μαζί τα σπίτια μας, τα έχουν πλέον πλήρως ή σχεδόν ξεπληρώσει. Εγώ, μετά από 20 συναπτά έτη, όχι μόνο δεν έχω εξοφλήσει, αλλά χρωστάω στην τράπεζα 15% παραπάνω από το ποσόν που δανείστηκα. Ο αδελφός μου που είναι πιο αθώος από εμένα, κατηγορεί κάθε μήνα τους τραπεζικούς που του το πρότειναν, καθώς ειλικρινά - και σας το δηλώνω με πάσα βεβαιότητα αυτό - ισχυρίζεται ότι ούτε μια φορά δεν του είχαν πει ότι το ποσό που δανειστήκαμε θα ανεβοκατέβαινε ανάλογα με την τιμή του Ελβετικού φράγκου. Ο άνθρωπος είναι καλλιτέχνης. Τί να σκαμπάσει από τέτοια πράγματα; Δεν χρειάζεται να σας πω πώς άλλη οικονομική οπτική έχετε εσείς κι άλλη ο αδελφός μου ή εγώ. Αντίστροφα εσείς δεν μπορείτε να ζωγραφίσετε σαν τον αδελφό μου, ούτε να γνωρίζετε τα της μαγειρικής σαν εμένα.
Το σταθερό επιτόκιο 3% που μας πρότειναν, φάνταζε η τέλεια λύση τότε, χωρίς φυσικά ούτε για ένα λεπτό, να μας εξηγήσουν τους κινδύνους ενός τέτοιου δανείου. Μας είχαν πει - αυτό το θυμάται, λέει, σαν σήμερα - ότι το φράγκο είναι “κλειδωμένο”. Φάγαμε το τυράκι σαν χάπατα που είμαστε κι οι δυο στα οικονομικά, και όπως όλοι οι ενήλικες άνθρωποι παγκοσμίως, πληρώνουμε χρόνια τώρα τα σπασμένα.
Άδικο; Άλλοι θα πουν Ναι, άλλοι θα πουν Όχι. Εξαρτάται από την οπτική.
Άδικο θεωρώ ότι είναι που εγώ είχα αγοράσει 2 ακριβά οικόπεδα, άρτια και οικοδομήσιμα, για να προικίσω τα παιδιά μου, είχα βγάλει κανονικά άδειες οικοδομής πληρώνοντας αδρά κράτος κι αρχιτέκτονα, ήρθε το κράτος και μου είπε, να τα χτίσω άμεσα μέχρι τα μπετά. Αλλιώς δεν θα μπορούσα να τα ξαναχτίσω ποτέ μου. Μέσα στην κρίση, που δύσκολα έφερνα ακόμα και το ψωμί στο σπίτι ως μονογονεϊκή οικογένεια με παιδιά, ( με απέλυσαν από 2 δουλειές μέσα σε μια βδομάδα), πώς να το κατάφερνα αυτό; Όσα ίδια οικόπεδα ανήκαν σε μεγαλοσυμφέροντα, φυσικά χτίστηκαν μια χαρά. Όποιος έχει “λίπος” επιβιώνει. Σε κάθε κρίση. Ό,τι είχα στην άκρη για το μέλλον των παιδιών μου - γιατί στα οικονομικά καλή δεν είμαι, αλλά από αποταμίευση ξέρω - εξανεμίστηκε.
Άδικο; Άλλοι θα πουν Ναι, άλλοι θα πουν Όχι. Εξαρτάται από την οπτική.
Άδικο επίσης θεωρώ ότι είναι ότι εγώ έχω κρατήσει το γράμμα του νόμου όταν έχτισα κάποτε το δικό μας σπίτι, ενώ οι δίπλα έχτισαν 4πλάσιο μέγεθος, συνδέοντας πρώτα την ΔΕΗ και μετά φανερώνοντας τα εκτρώματα, και κατόπιν το κράτος νομιμοποίησε όλες τις παρανομίες, μετατρέποντας το παράνομο σε πολυτελή κατοικία, ενώ υποβάθμισε το δικό μου σε ταπεινό σπιτάκι. Τώρα ο γείτονας νόμιμα πουλάει το “πρώην παράνομο” τέσσερις φορές παραπάνω από το δικό μου. Για να μην πω τι χρήματα έχουμε δώσει εμείς στην εφορία 32 χρόνια ενώ ο παράνομος δεν έδινε φράγκο, αντίστοιχο ετήσιο πόθεν έσχες κλπ. Έτσι κι αλλιώς στο νησί γνωρίζουμε καλά ότι δεν μπορούμε και πολύ να στηριζόμαστε στο κράτος. Έχουμε βιώσει το ΣΑΜΙΝΑ, κι αυτό έφτασε για να το καταλάβουμε. Χρειάστηκε να κάνουμε διαδήλωση γιατί το νησί, στον 21ο αιώνα, δεν είχε παιδίατρο! Πάλι καλά, μετά από τρία χρόνια άνευ, το 2017 ήρθε ο διορισμός. Ζω στις Κυκλάδες 30+ χρόνια. Καταλαβαίνετε πως έχουν δει τα μάτια μου τις άπειρες οικιστικές παρανομίες. Κι όλα αυτά δεν με πειράζουν πια πραγματικά - είμαι πλέον 50+ χρονών βουβάλα, δεν είμαι επαναστατικό εφηβάκι - αν έκαναν μόνο ένα πράγμα: Αν πέταγαν τα σκουπίδια τους σωστά και με σεβασμό στον τόπο που τους φιλοξενεί. Αλλά όχι μόνο δεν ανακυκλώνουν, αλλά κάθε χρόνο πετάνε στον δρόμο κατάχαμα τα στρώματα τους, και ό,τι άλλο δεν τους αρέσει πια. Μια φορά ρώτησα μια κυρία τι είχαν τα στρώματα, και μου είπε ότι είχε νοικιάσει σε γκέι την μονοκατοικία της και γι αυτό τα πετούσε.
Άδικο; Άλλοι θα πουν Ναι, άλλοι θα πουν Όχι. Εξαρτάται από την οπτική.
Άδικο ακόμα θεωρώ εγώ, το να κατεβαίνω να φάω στα γραφικά ταβερνάκια της Πάρου, και να βλέπω στον κατάλογο “Αρωματική σαλάτα κινόα”, ή μια “Κυκλαδίτικη σαλάτα με σολομό”. Για μένα που έχω αφιερώσει πολλά χρόνια της ζωής μου προωθώντας, χωρίς χρήματα βέβαια ( είμαι χάπατο, τα είπαμε, μην τα ξαναλέμε ) την Μεσογειακή διατροφή, είναι μια τεράστια ήττα, που την παίρνω προσωπικά σαν αποτυχία. Εδώ να πω πως άδικο θεωρώ επίσης ο τραπεζικός υπάλληλος του χωριού που δουλεύει σε δικό του κλειστό κουβούκλιο ή ο ταμίας που έχει πλαστικό διαχωριστικό να δικαιούται τρεις μάσκες ΔΩΡΕΑΝ καθημερινά ( χωρίς να υποχρεούται να τις φοράει ), ενώ ο νέος που έχει έρθει να δουλέψει σαιζόν στην γαστρονομία του νησιού, με εξευτελιστικό μισθό, να τις πληρώσει από την τσέπη του.
Όταν διαβάζω τέτοια μενού στις Κυκλάδες, καθώς είμαι μια γυναίκα που σκέπτομαι πολιτικά ακόμα κι όταν μαγειρεύω μουσακά, μέσα μου κλαίω. Γιατί ξέρω τι σημαίνει αυτή η πρόταση φαγητού για τον τόπο μου. Και εκτός αυτού, όλα πια τα σκέπτομαι και σε σχέση με το περιβαλλοντικό αποτύπωμα που αφήνουν. Ζω κι αναπνέω για την ημέρα που θα πετύχουμε τους 17 στόχους του ΟΗΕ.
Άδικο να θέλουν πια οι πλούσιοι να τρώνε μόνο ξένα φαγητά ( σούσι που δεν έχει και γλουτένη που για κάποιο ανεξήγητο λόγο τους ενοχλεί, ολλανδικά τυριά χωρίς λίπος, σαλάτες με μπόλικο coconut oil αντί ελαιόλαδου κλπ) ;
Άλλοι θα πουν Ναι, άλλοι θα πουν Όχι. Εξαρτάται από την οπτική.
Εγώ προσωπικά, κάθε στιγμή που πάω να νιώσω έστω και ελάχιστα αδικημένη με όλα τα παραπάνω και χιλιάδες ακόμα που εννοείται έχω βιώσει στον αδιανόητα μικροσκοπικό μικρόκοσμο μου, σταματώ. Δεν είμαι ψευδαισθητική. Όπως λέει κι ο φίλος μου ο ποιητής μέσα μου, είμαι τύπος που προτιμώ να με τρυπάει κάθε μέρα το αγκάθι ενός τριαντάφυλλου, παρά να πλατσουρίζω μέσα σε ροζ τριανταφυλλένια σύννεφα. Τα ροζ συννεφάκια συνήθως βρέχουν σκατά. Όχι γιατί σκέπτομαι όλους τους τριτοκοσμικούς πεινασμένους ανθρώπους της γης, και το πόσο υπερβολικά white privilege άνθρωπος είμαι εγώ, που κι αυτό εννοείται το κάνω!
Μόνο σε ένα πράγμα είμαστε ίσοι, όλοι οι άνθρωποι στον μάταιο τούτο κόσμο. Είμαστε ίσοι απέναντι στην αγάπη. Όλοι γεννηθήκαμε με ίσα δικαιώματα στο να αγαπήσουμε και να αγαπηθούμε. Το μόνο που ζητάμε, λοιπόν, είναι ισοτιμία απέναντι στον νόμο, δηλαδή το #1 της πολιτικής θεωρίας που εσείς προσωπικά εκπροσωπείτε. Γάμος για όλους.
Αλλά γιατί σκέπτομαι τον σύντροφο μου, που πέθανε από σάρκωμα μαλακών μορίων μέσα σε έξι μήνες κι ήταν μόνο 43 χρονών. Εκεί ένιωσα αληθινή αδικία. Για εκείνον, φυσικά, όχι για εμένα. Εγώ, εδώ είμαι ακόμη, κι όσες αδικίες κι αν βρεθούν στον δρόμο μου, θα έχω τουλάχιστον την ευκαιρία να τις αντιμετωπίσω. Εκείνος, όχι. Πέθανε. Γιατί δεν υπάρχει μεγαλύτερη αδικία στη ζωή από τον θάνατο.
Εγώ προσωπικά τίποτα από όλα τα παραπάνω που σας έγραψα δεν θεωρώ άδικο.
Ειλικρινά, ήταν κι είναι, ΟΛΑ, επιλογές μου. Ας είχα επιλέξει αλλιώς, αν το ήθελα.
Κι εδώ, έρχεται η ερώτηση κλειδί.
Ο αδελφός μου θα μπορούσε να είχε επιλέξει την σεξουαλική του ταυτότητα; Οχι βέβαια. Έτσι γεννήθηκε, γκέι.
Τώρα που σας γράφω, καταλαβαίνω ότι ο λόγος που μπορεί να έχω ανεχτεί πολλά, πάρα πολλά, είναι επειδή στην ουσία, μεγαλώνοντας σε μια οικογένεια ΛΟΑΤΚΙ, συνήθισα την αδικία σαν κάτι φυσιολογικό. Βίωσα την απόρριψη σαν κάτι φυσιολογικό. Έμαθα από τα μικράτα μου, να μην νιώθω πόνο για την αδικία. Να την αντέχω. Ε, τώρα πια, δεν μπορώ όμως. Τώρα πια ξέρω ποια είναι η αλήθεια. Kαι το φως της πλέον λάμπει όπως το πρόσωπο του αδελφού μου ή του κυρίου Πατέλη, που ευτυχώς βρήκαν την αγάπη, που είναι σίγουρα το πιο σημαντικό πράγμα στην ζωή.
Μόνο σε ένα πράγμα είμαστε ίσοι, όλοι οι άνθρωποι στον μάταιο τούτο κόσμο. Είμαστε ίσοι απέναντι στην αγάπη. Όλοι γεννηθήκαμε με ίσα δικαιώματα στο να αγαπήσουμε και να αγαπηθούμε.
Το μόνο που ζητάμε, λοιπόν, είναι ισοτιμία απέναντι στον νόμο, δηλαδή το #1 της πολιτικής θεωρίας που εσείς προσωπικά εκπροσωπείτε. Γάμος για όλους.
Ας φτιάξουμε όλοι μαζί, έναν νόμο χωρίς να κοιτάξουμε καθόλου το παρελθόν. Κοιτάζοντας μόνο μπροστά, καθόλου πίσω. Γιατί την ιστορία της κοινότητας δεν πρόκειται κανέναν, μα κανέναν, να αφήσουμε να την αλλοιώσει. Αυτό, ας είναι ξεκάθαρο σε βουλευτές όλων των κομμάτων και φυσικά στον ελληνικό τύπο.
Κύριε Πρωθυπουργέ, καλέστε διάλογο όλων των δημοκρατικών κομμάτων για ένα κοινό νομοσχέδιο. Θέλουμε όλα τα δικαιώματα, εγγυημένα στο 100% χωρίς εκπτώσεις.
Δώστε, κύριε Μητσοτάκη, σε όσους έχουν ζήσει μια ζωή μέσα στην αμφισβήτηση και στην απόρριψη, έστω μια στιγμή δικαιοσύνης.
"Στην καρδιά του αήττητου καλοκαιριού που φυλάω μέσα μου, προσπαθώ να νικήσω έναν επίμονο χειμώνα" είπατε, παραφράζοντας τα γλυκά λόγια του Αλμπέρ Καμύ.
Δώστε στην κοινότητα και στις οικογένειές τους που τόσο έχουν υποφέρει μια μικρή καλοκαιρινή μέρα.
σχόλια