ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εχω ξαναγραψει εδω για τα ιδια θεματα αλλα ειχα αναγκη να τα βγαλω απο μεσα μου. Ειμαι 20 χρονων γκει, αγορι. Το γνωριζω απο τα 13 μου. Εχω περασει πολυ ασχημα στη ζωη μου. Για τρια χρονια δεν μπορουσα να το αποδεχτω. Τωρα που το εχω πλεον καταφερει αυτο δεν μπορω να το πω σε γνωστους/φιλους γιατι φοβαμαι την απορριψη. Οι αντρες θα με βλεπουν ως μια απειλη. Πασχω απο ψυχικες νοσους και νιωθω πολυ ασχημα σκεπτομενος οτι θα ζησω μια τετοια ζωη. Δεν εχω μελλον. Δεν μπορω τη σχολη μου, δεν ειμαι καλος και θα τελειωσω πολυ αργα με πολυ χαμηλο βαθμο. Θελω φιλους στους οποιους θα μπορω να μιλησω για αυτα που μου συμβαινουν και δεν μπορω να βρω. Ντρεπομαι για την εμφανιση μου και σιχαινομαι τον εαυτο μου για την ασχημη συμπεριφορα που ειχα πιο μικρος. Επικρατει ενα χαος στη ζωη μου. Σας παρακαλω πειτε μου οτι δεν ειμαι ο μονος που τα περναει ολα αυτα. Θελω λιγο αγαπη, λιγο συντροφικοτητα. Δεν ειμαι καλα!! Νομιζω οτι θα τρελαθω. :(