ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι σε αυτήν την ηλικία, που μένω ακόμα στο παιδικό μου δωμάτιο, φοράω ακόμα τις πιτζάμες και φούτερ από το γυμνάσιο ,κοιμάμαι ακόμα με ένα λούτρινο αλλά δεν είμαι πλέον παιδί. Βασικα το να γίνω μαμά κάποιες στιγμές μου φαίνεται πιο κοντινό από τις μέρες που ήμουν μικρό παιδί. Αισθάνομαι παράξενα που δεν δουλεύω ακόμα και που όλα τα πράγματα μου τα έχουν αγοράσει άλλοι για μένα. Νιώθω παράξενα που και που και ίσως νοσταλγικά. Όταν λείπω μέρες από το σπίτι, νιώθω μια νοσταλγία σαν να μου λείπει πολύ. Γυρνάω σπίτι και καταλαβαίνω ότι τα πράγματα που μου λείπουν δεν υπάρχουν πια και ότι δεν είμαι πλέον 13 χρονών.Στην καραντίνα είχα μείνει με τον φίλο μου και προς το τέλος έκανα σαν μανιακή να γυρίσω στο πατρικό μου... Γύρισα και σε λίγες μέρες δεν με χώραγε ο τόπος. Λίγο λίγο νιώθω να φιλοξενούμαι εδώ. Οι γονείς μου είναι υπέροχοι άνθρωποι, αλλά ολοένα και πιο πολύ αισθάνομαι ότι δεν είναι το σπίτι τους σπίτι μου. Σιγά σιγά οι επιθυμίες μου αλλάζουν, σκέφτομαι που θα μετακομίσω, που θα δουλέψω, που θα ταξιδέψω, σκέφτομαι ότι σε κάποια χρόνια θα θέλω να κάνω δική μου οικογένεια. Επίσης ολοένα και πιο πολύ αγχώνομαι για τα χρήματα. Είμαι 21. Φέτος εκτός απροόπτου θα πάρω πτυχίο, έχω ήδη κλείσει μεταπτυχιακό και επομένως σε 2-3 χρόνια θα είμαι στην αγορά. Μου φαίνεται συναρπαστικό αλλά και πολυ αγχωτικό. Όπως και να'χει χαίρομαι πάρα πολύ που έζησα μία όμορφη παιδική ηλικία με μια όμορφη οικογένεια και που μεγαλώνω και κάνω σχέδια με έναν άνθρωπο που σιγά σιγά για μένα γίνεται οικογένεια.