ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πριν ένα χρόνο χάσαμε έναν θείο μου. Κοντινός συγγενικά αλλά ερχόταν σπάνια στο χωριό οπότε δεν είμασταν τόσο δεμένοι. Στην κηδεία δεν πήγαν οι γονείς μου και η αλήθεια είναι πως δεν υπήρχε σοβαρός λόγος αλλά δε θα τους κρίνω εγώ γιατί δεν πήγαν. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να θυμώσει την οικογένειά του και να μας κάνουν πέρα. Ακόμα και εμένα που βρίσκομαι εκτός χώρας με απέφυγαν το καλοκαίρι. Τα ανίψια του επικοινωνούσαν μαζί μου μια στο τόσο στις γιορτές αλλά αυτόν τον χρόνο τίποτα. Θεωρώ πως είναι άδικο. Επίσης, ποτέ δεν ρώτησαν μήπως συνέβη κάτι σοβαρό και δεν πήγαν αλλά αρκέστηκαν στην κακία τους. Εγώ συμβούλευσα τους γονείς μου να κάνουν υπομονή επειδή ο θυμός ίσως ευθύνεται στον πόνο της απώλειας αλλά βλέπω πως δεν ξεπερνιέται και πως βάζουν λόγια και σε άλλους συγχωριανούς. Δεν είναι λίγο άδικο;