ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γνώρισα κάποια online, ταιριάζουμε πολύ σαν χαρακτήρες, ψάχνουμε τα ίδια, έχουμε αρκετά κοντινές ηλικίες και φαίνεται (έστω, σε αυτό το πρώτο στάδιο) ότι μάλλον έχουμε χημεία. Έτσι ωραία που τα βρίσκαμε καθώς μιλούσαμε, μου είπε να μη φύγω στα καλά καθούμενα κι ότι φοβάται γι'αυτό. Της είπα ότι θα μείνω.Όταν της έστειλα φωτογραφία, έπαθε σοκ με το ότι είμαι καραφλός. Δεν ήταν και τόσο ευγενική όταν με πρωτοείδε. Αλλά εντάξει, δε θα την έλεγες κι αγενή, τουλάχιστον σε σχέση με τις συμπεριφορές που δέχομαι σε καθημερινή βάση. Ήταν αυθόρμητη και μου ζήτησε συγγνώμη μετά. Της είπα ότι εφόσον δεν της αρέσω, δεν πειράζει, ας το αφήσουμε. Αλλά εκείνη μου είπε ξανά και ξανά, ότι θέλει να με γνωρίσει και μάλιστα από κοντά και να μη φύγω, γιατί δεν υπάρχουν άτομα σαν εμένα. Κι ότι της υποσχέθηκα πιο πριν ότι δε θα φύγω. Της εξήγησα όμως, ότι δεν πρόκειται να αλλάξει το ότι δεν της αρέσω κι ότι η εμφάνιση είναι σημαντικό πράγμα. Μου είπε ότι όλα γίνονται κι ότι κάποτε ερωτεύθηκε κάποιον που στην αρχή έλεγε πως δεν της άρεσε, επειδή είχε παραπάνω κιλά. Ότι δε με απορρίπτει, είπε.Η γνώμη μου εξακολουθεί να είναι ότι δεν αλλάζει κάτι, όσο και να θέλει. Κοιτώ να μην της μιλάω και να μην ασχολούμαι και πολύ, αλλά δεν τη διαγράφω κιόλας, γιατί της το υποσχέθηκα, όπως λέει. Δεν εναποθέτω ελπίδες και δεν της ζητάω να βγούμε ή να μιλήσουμε στο τηλέφωνο ή κάτι τέτοιο. Θα βαρεθεί και θα καταλάβει πως είναι ανούσιο και θα φύγει, πιστεύω. Τι να το κάνω, αν είναι να μην της αρέσω, ρε παιδιά... Καλύτερα μόνος μου.