ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τον αγαπάω είμαστε τέσσερα χρόνια μαζί! Συγκατοικουμε! Εντούτοις κάνω κάπου λάθος; Εκείνος έχει τη ζωή του τους φίλους του βγαίνει διασκεδαζει χωρίς εμένα κάποιες φορές. Και πίνει αρκετά. Εγώ τύχαινει να θολώνω από στεναχωρια γιατί γίνεται άλλος άνθρωπος. Όταν επιστρέφει μιλάει χυδαία και με εξευτελίζει και το άλλο πρωί είναι όλα όπως ήταν. Δεν πάω μαζί του γιατί ξέρω ότι θα πιει και θα γίνει χάλια .αλλά από την άλλη βαρέθηκα να τον περιμένω πότε θα γυρίσει. Ζω μακριά από τους δικούς μου ήρθα εδώ στη πόλη του να δουλέψω για να είμαστε μαζί.Δεν μπορώ μακριά του όμως και δεν μπορώ και όταν βγαίνει χωρίς εμένα.Είναι φυσιολογικό αυτό που νιώθω; Ποια η γνώμη σας;