Η ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΗ ΜΕΤΡΗΣΗ για τις αμερικανικές προεδρικές εκλογές έχει ξεκινήσει. Τραμπ ή Μπάιντεν; Όλοι συμφωνούν ότι πρόκειται για τις κρισιμότερες εκλογές στη μεταπολεμική πολιτική ιστορία κι αυτό γιατί το αποτέλεσμα θα έχει τεράστια σημασία για ολόκληρο τον κόσμο. Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις δίνουν σαφές προβάδισμα στον υποψήφιο των Δημοκρατικών, ενώ περισσότεροι από ενενήντα εκατομμύρια πολίτες έχουν ψηφίσει ήδη, είτε διά ζώσης είτε μέσω επιστολικής ψήφου. Επίσης, είναι χαρακτηριστικό ότι υπολογίζεται πως συγκριτικά με το 2016 στις κάλπες θα προσέλθουν 17-20 εκατομμύρια περισσότεροι ψηφοφόροι.
Οι πρώτες επίσημες προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ έγιναν το 1789, με τον Τζορτζ Ουάσινγκτον να γίνεται ο πρώτος Πρόεδρος των ΗΠΑ. Αξίζει να θυμίσουμε ότι οι εκλογές στις ΗΠΑ γίνονται πάντα Τρίτη και πάντα Νοέμβρη, μια παράδοση που διατηρείται από το 1845. Ο νικητής αναδεικνύεται από το σώμα εκλεκτόρων και μόνο εφόσον καταφέρει να εξασφαλίσει τουλάχιστον 270 από τις 538 ψήφους τους. Κάθε Πολιτεία έχει τον δικό της αριθμό εκλεκτόρων, ανάλογα με την εκπροσώπηση που έχει στο Κονγκρέσο. Η ορκωμοσία του νέου Προέδρου των ΗΠΑ και η επίσημη έναρξη της θητείας του θα γίνει την Τετάρτη 20 Ιανουαρίου του 2021.
Η συγκεκριμένη εκλογική αναμέτρηση διεξάγεται σε ένα κλίμα πόλωσης και διχασμού. Οι αδυναμίες του εκλογικού συστήματος έχουν ενισχύσει τον φόβο και την αβεβαιότητα των πολιτών και είναι ενδεικτικό ότι πολλοί καταστηματάρχες έχουν σφραγίσει τα μαγαζιά τους υπό την απειλή βίαιων ταραχών που μπορεί να προκληθούν από οπαδούς του σημερινού Προέδρου.
Για πρώτη φορά φοβόμαστε για πραξικόπημα με αφορμή τα αποτελέσματα των εκλογών. Είναι αδιανόητο ότι το 2020 μια τέτοια δημοκρατική χώρα, με απέραντο πλούτο και μοναδική, συνεχή ευημερία μπορεί να γίνει όμηρος ενός ξεδιάντροπου και ανόητου ανθρώπου, εκτός οικονομικής κρίσης.
«Χωρίς πετρέλαιο, χωρίς όπλα, χωρίς Θεό» θα μείνουν οι Αμερικανοί εάν εκλεγεί ο Τζο Μπάιντεν, ισχυρίστηκε ο Ντόναλντ Τραμπ. «Ο Τζο Μπάιντεν δεν είναι κάποια θαυματουργή θεραπεία γι' αυτό που πλήττει την Αμερική. Αλλά είναι καλός άνθρωπος και θα αποκαταστήσει τη σταθερότητα και την ευγένεια στον Λευκό Οίκο. Αυτός θα αρχίσει την προσπάθεια ανασυγκρότησης της χώρας σε συνθήκες συμφιλίωσης. Αν ψηφίζαμε, η ψήφος μας θα πήγαινε στον Τζο» έγραψε ο «Economist». Την ίδια στιγμή, οι «Financial Times» επισημαίνουν ότι η πανδημία φέρνει πιο κοντά στη νίκη τον Μπάιντεν.
Πράγματι, το πρωτόγνωρο αυτής της εκλογικής διαδικασίας είναι ότι θα πραγματοποιηθεί εν μέσω πανδημίας. Σύμφωνα με εκτιμήσεις του Πανεπιστημίου Στάνφορντ, 18 προεκλογικές συγκεντρώσεις του Τραμπ έχουν προκαλέσει περισσότερες από 30.000 μολύνσεις από τον SARS-CoV-2.
Πώς σχολιάζουν τις εκλογές άνθρωποι που κατοικούν στις ΗΠΑ; Τι σηματοδοτεί αυτή η προεδρική εκλογή; Ποιες οι μεγάλες προκλήσεις και τα διλήμματα; Αλλά και τι θα σημάνουν για τον υπόλοιπο κόσμο;
Απαντούν στη LiFO οι: Ελένη Σικελιανός, Άγγελος Χανιώτης και Ελίζα Κονοφάγου
Ελένη Σικελιανός
Καθηγήτρια Δημιουργικής Γραφής στο Πανεπιστήμιο Μπράουν, πολυβραβευμένη ποιήτρια, συγγραφέας και δισεγγονή του σπουδαίου ποιητή Άγγελου Σικελιανού
ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ
Όταν με ρωτούν τι διακυβεύεται σε αυτές τις αμερικανικές εκλογές, απαντώ μονολεκτικά: όλα. Ας ξεκινήσουμε με τον κόσμο στον οποίο ζούμε, τον βιότοπό μας, τον πλανήτη Γη. Κατά τη διάρκεια της εξουσίας του σημερινού Προέδρου, είδαμε μια συνεπή και σταθερή επαναφορά του ζητήματος της προστασίας του περιβάλλοντος με ανυπολόγιστες συνέπειες, από τον αέρα ως το νερό. Όλα αυτά τα χρόνια που κυβερνά έχουμε δει δάση ανοιχτά σε γεωτρήσεις, απειλούμενα είδη που δεν προστατεύονται πλέον, έχουμε έρθει αντιμέτωποι με πυρκαγιές και καταιγίδες που ξέσπασαν σε όλη τη χώρα. Και, φυσικά, είδαμε τις ΗΠΑ να αποσύρονται από τη Συμφωνία του Παρισιού.
Η κλιματική αλλαγή δεν είναι μόνο εθνική αλλά και μια παγκόσμια κρίση. Μια κρίση που μας επηρεάζει όλους, απειλώντας την υγεία και τις ζωές μας καθημερινά – ταυτόχρονα, επηρεάζει δυσανάλογα τους φτωχούς. Επομένως, θα χρειαστεί μια διορατική ηγεσία για την αντιμετώπιση αυτού του γιγαντιαίου θέματος, που θα λάβει υπόψη της την ανάγκη για μια τεκτονική μετατόπιση όχι μόνο στην καθημερινότητα των απλών πολιτών αλλά και στον τρόπο με τον οποίον είναι δομημένες οι επιχειρήσεις και η πολιτική ζωή. Μάλιστα, αυτό μπορούμε να το δούμε ως μια χρήσιμη ευκαιρία ώστε να αναζητήσουμε νέους τρόπους. Αντ' αυτού, έχουμε ζήσει τέσσερα χρόνια κατάφωρης άρνησης της αλήθειας σε πάρα πολλά επίπεδα αλλά και της διαστρέβλωσή της. Ο Τραμπ θα ήθελε οι πολίτες του κόσμου ολόκληρου, όχι μόνο οι Αμερικανοί, να διασχίσουν τον ποταμό της Λήθης (Λήθη ονομαζόταν ο ποταμός στον Άδη από τον οποίο αν κάποιος νεκρός έπινε νερό δεν θυμόταν την επίγεια ζωή του). Είναι επείγον, λοιπόν, να επιστρέψουμε σε όσα δεν ξεχάσαμε, στο αντίθετο της λήθης. Ουσιαστικά, να γυρίσουμε πίσω στην αλήθεια.
Άγγελος Χανιώτης
Καθηγητής Αρχαίας Ιστορίας στο Ινστιτούτο Προηγμένων Μελετών του Πρίνστον
ΤΑ ΠΡΟΒΛΕΨΙΜΑ ΚΑΙ ΤΑ ΑΠΡΟΒΛΕΠΤΑ ΜΙΑ ΠΡΟΕΔΡΙΚΗΣ ΕΚΛΟΓΗΣ
Πάντοτε η υφήλιος παρακολουθεί τις προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ με ανησυχίες και ελπίδες. Πριν από δώδεκα χρόνια πρωταγωνιστούσε η ελπίδα ότι με την εκλογή του Μπαράκ Ομπάμα θα περνούσε στο παρελθόν και συμβολικά η εποχή των φυλετικών διακρίσεων. Αυτήν τη χρονιά επικρατεί η ανησυχία για πολιτική και πολιτειακή κρίση. Ο ίδιος ο αρχηγός του κράτους αμφισβητεί την εκλογική διαδικασία. Πολιτικοί σχολιαστές αναφέρονται στον κίνδυνο αιματηρών επεισοδίων, ακόμα και εμφύλιου πολέμου. Οι αδυναμίες της έμμεσης εκλογής του Προέδρου από κολέγιο εκλεκτόρων που εκπροσωπούν τις Πολιτείες αλλά και ενός πραγματικά παρδαλού εκλογικού συστήματος που διαφέρει από Πολιτεία σε Πολιτεία έγιναν εμφανείς περισσότερο από ποτέ.
Τι έγινε με τις ελπίδες του 2008; Τελικά, η προεδρία Ομπάμα ούτε καμπή στην αμερικανική εξωτερική και εσωτερική πολιτική υπήρξε ούτε σηματοδότησε την εξάλειψη των φυλετικών διακρίσεων. Όταν χρησιμοποιώ τα τρένα του New Jersey Transit, η πίσω όψη του εισιτηρίου με πληροφορεί ότι οι επιβάτες δικαιούνται θέση ανεξάρτητα από φυλή, χρώμα, φύλο, εθνικότητα και θρήσκευμα. Σκεφτείτε να υπήρχε ανάλογη αναφορά στα εισιτήρια των τρένων οποιασδήποτε ευρωπαϊκής χώρας. Η φυλή, το χρώμα, το φύλο, η εθνικότητα και το θρήσκευμα μπορεί να μην παίζουν ρόλο στο ποιος επιτρέπεται να καθίσει στα τρένα των Σιδηροδρόμων του Νιου Τζέρζι, εξακολουθούν όμως να επηρεάζουν πολλές και πολύ σημαντικότερες πτυχές της αμερικανικής κοινωνίας – τη Δικαιοσύνη, την παιδεία και την εργασία. Η παρουσία στον Λευκό Οίκο ενός μαύρου Προέδρου είχε αναμφισβήτητα συμβολική σημασία, δεν αποτέλεσε όμως καμπή. Η δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ και οι επί μήνες συνεχιζόμενες διαδηλώσεις το έδειξαν.
Αυτή η ιστορικών διαστάσεων καμπή που δεν ήρθε με την προεδρία του Ομπάμα –και είναι αμφίβολο αν θα έρθει με την προεδρία του Μπάιντεν– είναι πολύ πιθανή στην περίπτωση που οι κάλπες (ή η συντηρητική πλειοψηφία του Ανώτατου Δικαστηρίου) χαρίσουν δεύτερη θητεία στον Τραμπ. Στην ηγεσία της ισχυρότερης χώρας της υφηλίου θα παραμείνει ένας ναρκισσιστής δημαγωγός που ως Πρόεδρος είχε κάνει 19.127 ψευδείς ή ανακριβείς δηλώσεις μέχρι την 1η Ιουνίου,* ένας άνθρωπος που συστηματικά αμφισβητεί την επιστήμη, ένας θαυμαστής αυταρχικών ηγετών του οποίου αποφάσεις έχουν επανειλημμένως κριθεί παράνομες από δικαστήρια.
Την εποχή της παγκοσμιοποίησης, η εγωιστική εσωστρέφεια των ΗΠΑ και η επιστροφή σε πολιτικές του Μεσοπολέμου θα φέρουν κραδασμούς παγκοσμίως.
Κάποιες συνέπειες μιας δεύτερης θητείας του Τραμπ είναι προβλέψιμες. Το Ανώτατο Δικαστήριο, με τη συντριπτική πλέον πλειοψηφία να ανήκει στους συντηρητικούς δικαστές, ενδέχεται να αρχίσει να ξηλώνει όσα πέτυχαν τις τελευταίες δεκαετίες διάφορα κοινωνικά κινήματα, από τη νομιμοποίηση των εκτρώσεων και τον γάμο των ομοφυλοφίλων ως το δικαίωμα παραμονής στις ΗΠΑ των παιδιών παράνομων μεταναστών. Μπορεί, επίσης, με τον αναπροσδιορισμό των εκλογικών περιφερειών, να υπονομεύσει ακόμα και την ουσιαστική ισότητα της ψήφου των πολιτών.
Ωστόσο, ο κυριότερος λόγος που η επανεκλογή του Τραμπ μπορεί να αποτελέσει καμπή είναι ο επαναπροσδιορισμός της θέσης των ΗΠΑ στον κόσμο. Τάσεις που έγιναν εμφανείς κατά την πρώτη του θητεία θα εδραιωθούν: η αμφισβήτηση της σημασίας του ΝΑΤΟ, η απομάκρυνση από παραδοσιακούς συμμάχους, η αδιαφορία για την κλιματική αλλαγή, η συστηματική υπονόμευση των διεθνών οργανισμών και η προτίμηση στις διμερείς συμφωνίες, αντί για σταθερές, πολύπλευρες συνεργασίες. Την εποχή της παγκοσμιοποίησης, η εγωιστική εσωστρέφεια των ΗΠΑ και η επιστροφή σε πολιτικές του Μεσοπολέμου θα φέρουν κραδασμούς παγκοσμίως. Σε μια τέτοια περίπτωση, η ενίσχυση της Ρωσίας και της Κίνας είναι αναμενόμενη. Την έκπληξη θα μπορούσε να την κάνει η σήμερα αποδυναμωμένη Ευρωπαϊκή Ένωση, αν απεγκλωβιζόταν από τις δομές που την καθηλώνουν στον ρόλο του θεατή και δεν της επιτρέπουν να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στη διεθνή σκηνή, ανάλογο με εκείνον της Κίνας και της Ρωσίας.
Επομένως, ως Ευρωπαίοι έχουμε κάθε λόγο να περιμένουμε με ανησυχία το αποτέλεσμα αυτών των εκλογών. Κι αν κάποιες συνέπειές τους μοιάζουν προβλέψιμες, το ίδιο το αποτέλεσμά τους είναι απρόβλεπτο· όχι μόνο επειδή οι σφυγμομετρήσεις δεν καταγράφουν επαρκώς την επίδραση που έχει η διασπορά ψευδών ειδήσεων από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αλλά και επειδή το αποτέλεσμα θα εξαρτηθεί όχι από τις ψήφους των πολιτών αλλά από δικαστικές αποφάσεις που θα θέσουν προθεσμίες για την καταμέτρησή τους. *(Σύμφωνα με άρθρο των Glenn Kessler, Salvador Rizzo και Meg Kelly στην εφημερίδα «Washington Post»)
Ελίζα Κονοφάγου
Καθηγήτρια Βιοϊατρικής Μηχανικής και Ραδιολογίας στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια της Νέας Υόρκης και διευθύντρια του Εργαστηρίου Υπερήχων και Ελαστικής Απεικόνισης
Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ ΤΗΣ 3ΗΣ ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ ΣΤΙΣ ΗΠΑ
Ζω εδώ και 26 χρόνια στις ΗΠΑ, τα τελευταία οκτώ χρόνια ως Αμερικανίδα πολίτης. Το 2012 έγινα πολίτης για να ψηφίσω τον Ομπάμα, που εξελέγη Πρόεδρος εκείνη τη χρονιά. Εκείνη η εποχή φαντάζει τώρα σαν να είναι από έναν άλλο αιώνα, ίσως της Αναγέννησης, και μέσα σε 8 χρόνια είναι σαν να έχουμε γυρίσει στον Μεσαίωνα. Οι ΗΠΑ είναι μια σχετικά «καινούργια» χώρα, με τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα μιας τέτοιας νεότητας. Από την Αμερικανική Επανάσταση και μετά, δηλαδή από το 1776, έχει ακατάπαυστη δημοκρατία, με λίγους ή μηδαμινούς πολέμους στο έδαφός της, εκτός από τον Αμερικανικό Εμφύλιο. Αυτό το γεγονός, μαζί με τη διευκόλυνση της μετανάστευσης, έχει δώσει τρομερή ώθηση στη χώρα για περισσότερο από 150 χρόνια. Η προεδρία του Τραμπ, δυστυχώς, βόηθησε να ξεσκεπαστεί η νοοτροπία που υπήρχε από τον Εμφύλιο, ιδίως στους Νότιους, ότι οι μετανάστες είναι η αιτία για την ανεργία και ότι οι φιλελεύθεροι (liberal) Βόρειοι θα τους στερήσουν τις θρησκευτικές τους ελευθερίες και τα όπλα, αλλά και ο φόβος τους ότι οι γυναίκες θα έχουν το δικαίωμα να αποφασίζουν πότε θέλουν να κάνουν οικογένεια.
Ο Τραμπ έχει καταφέρει, λοιπόν, να πείσει συνετούς και εργατικούς πολίτες ότι η ιατρική τους ασφάλεια δεν τους αποφέρει οφέλη, ότι οι επιστήμονες και οι γιατροί τρομάζουν τους ανθρώπους για να βγάλουν περισσότερα κέρδη από τον κορωνοϊό και ότι τα παιδιά των προσφύγων πρέπει να φυλακιστούν για να τιμωρηθούν οι γονείς τους που έκαναν αίτηση για άσυλο – όλα αυτά με ψευδή επιχειρήματα και ενάντια στις βασικές αρχές στις οποίες βασίστηκε η ακμή αυτής της χώρας.
Για πρώτη φορά φοβόμαστε για πραξικόπημα με αφορμή στα αποτελέσματα των εκλογών. Είναι σχεδόν αδύνατο να διανοηθούμε το 2020 ότι μια τέτοια δημοκρατική χώρα, με απέραντο πλούτο και μοναδική, συνεχή ευημερία, μπορεί να γίνει όμηρος ενός ξεδιάντροπου και ανόητου ανθρώπου, εκτός οικονομικής κρίσης. Εάν, όπως πιστεύουμε, χάσει τις εκλογές την Τρίτη και επικαλεστεί νοθεία, θα αρχίσει μια διαδικασία χωρίς προηγούμενο στη σύγχρονη ιστορία της χώρας, που μπορεί να φτάσει μέχρι τον Άρειο Πάγο. Εκεί η πλειοψηφία είναι υπέρ του Τραμπ, με τα έξι από τα εννέα μέλη να ρίναι ορισμένα από ρεπουμπλικανούς Προέδρους, τρεις (οι πιο ακροδεξιοί) από τον Τραμπ. Ελπίζουμε για το καλύτερο για τη χώρα και βέβαια για την υφήλιο και πιστεύουμε ότι με τα τελευταία polls και την αυξημένη ψηφοφορία πριν από την ημέρα των εκλογών ο Μπάιντεν θα νικήσει με μεγάλη διαφορά. Αν γίνει κάτι τέτοιο, θα είναι δύσκολο να αντιστραφούν τα αποτελέσματα.
Αν όμως ο Μπάιντεν δεν νικήσει με μεγάλη διαφορά ή υπάρχουν βασικές Πολιτείες (Φλόριντα ή Τέξας) που δεν αποφασίσουν την Τρίτη αλλά αργότερα, τον Νοέμβριο ή τον Δεκέμβριο, και ιδίως αν η πλειοψηφία στη Γερουσία δεν είναι δημοκρατική, τότε ίσως έχουμε τον Τραμπ για άλλα τέσσερα χρόνια, άρα οι ΗΠΑ θα μεταμορφωθούν σε μια χώρα με αναχρονιστικές αξίες, οι οποίες θα πνίξουν το μεταναστευτικό ρεύμα και επομένως το καινούργιο αίμα που την κρατάει σε ευημερία και ανάπτυξη. Θα περάσουμε κυριολεκτικά σε μια καινούργια εποχή, όπου οι άνθρωποι ανά τον κόσμο θα ψάχνουν για μια άλλη χώρα που θα τους δείχνει τις πραγματικές αξίες της σκληρής δουλειάς, της αφοσίωσης, της ισότητας και της αλληλεγγύης. Κι αυτό θα είναι πολύ δύσκολο. Άρα τα αποτελέσματα των εκλογών της Τρίτης θα καθορίσουν όχι μόνο τη μελλοντική πορεία των ΗΠΑ αλλά και την εξέλιξη και ισορροπία των χωρών παγκοσμίως.
Μιχάλης Ιγνατίου
Δημοσιογράφος, ανταποκριτής στις ΗΠΑ
«Την Τρίτη το βράδυ η Αμερική θα έχει Πρόεδρο» ενημέρωσε τους διαπιστευμένους δημοσιογράφους στέλεχος της προεκλογικής εκστρατείας του πρώην αντιπροέδρου, Τζον Μπάιντεν.
Η δήλωση αυτή έδωσε την ευκαιρία για ερμηνείες και αναλύσεις, αλλά θεωρώ ότι το μήνυμα του εν λόγω στελέχους, δεν επιτρέπεται να «νοθευτεί»: Πιστεύει ακράδαντα ότι το εκλογικό αποτέλεσμα δεν θα αμφισβητηθεί, και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο υποστήριξε με σαφήνεια ότι απόψε πριν τα μεσάνυχτα (ώρα Ουάσιγκτον) θα γνωρίζουμε το όνομα του νέου ηγέτη της αμερικανικής υπερδύναμης. Αν επιβεβαιωθεί η πρόβλεψη, θα πρόκειται για μία εξαιρετική εξέλιξη.
Το 2016 έλεγα στους φίλους μου του Δημοκρατικού Κόμματος, που δυστυχώς δεν με άκουγαν, ότι ο Ντόναλντ Τραμπ θα νικήσει (σε αριθμό εκλεκτόρων) τη Χίλαρι Κλίντον. Βρίσκονταν σε καθολική άρνηση διότι δεν πίστευαν ούτε στους μεγαλύτερους εφιάλτες τους ότι ο σημερινός Πρόεδρος θα κέρδιζε την προβεβλημένη πρώην Πρώτη Κυρία της Αμερικής, την οποία ακολουθούσε η φήμη, τα πολλά χρήματα (πήρε και από τους Σεΐχηδες και τους Βασιλιάδες του Περσικού Κόλπου, κάτι που απαγορεύεται), αλλά και ο ισχυρός μηχανισμός του Δημοκρατικού Κόμματος.
Παρ' όλα αυτά κατάφερε να χάσει. Διότι η κ. Κλίντον είναι αυτή που απώλεσε τις εκλογές. Δεν νίκησε ο Ντόναλντ Τραμπ.
Φέτος η διάγνωσή μου είναι εντελώς διαφορετική. Τα πολλά λάθη ανήκουν στον «πολύξερο» Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος λογικά θα έπρεπε να χάνει στις δημοσκοπήσεις με ένα ποσοστό διαφοράς της τάξης του 20%. Ο Τζο Μπάιντεν, τον οποίο οι δημοσκόποι αναδεικνύουν ως τον νέο Πρόεδρο της Αμερικής, λόγω πολλών αδυναμιών, επέλεξε μία «αθόρυβη» και λιτή εκστρατεία, και οι αριθμοί φαίνεται να του βγαίνουν. Υπό την έννοια ότι έδειξε να είναι η «ήρεμη δύναμη», που έχει μεγάλη ανάγκη η Αμερική.
Αν κερδίσει ο κ. Τραμπ οι ΗΠΑ, αλλά και ο υπόλοιπος κόσμος, θα βρεθούν στη δίνη πολλών προβλημάτων. Αν νικήσει ο Μπάιντεν, όπως δείχνουν οι τελευταίες δημοσκοπήσεις, θα επιστρέψουμε επιτέλους στην κανονικότητα και στην ασχολία με τα σοβαρά θέματα που μαστίζουν τον πλανήτη. Δεν γνωρίζω σε πόσους θα λείψει ο σημερινός Πρόεδρος, αν ηττηθεί, αλλά να είστε βέβαιοι ότι δεν θα γλιτώσουμε από την οικογένεια Τραμπ. Ο πρωτότοκος προεδρικός υιός ετοιμάζεται για τη δική του προεκλογική εκστρατεία, το 2024...
σχόλια