ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ήμουν στη δουλειά και πήγαινα προς το γραφείο που μοιραζόμαστε όλοι μαζί. Όπως έμπαινα, άκουσα μια άσχετη από μένα, αλλά εμετική συζήτηση μεταξύ δύο συναδέλφων και κοντοστάθηκα χωρίς να με καταλάβουν (καλώς ή κακώς). Ντράπηκα για λογαριασμό τους. Δεν έχω ακούσει πιο αισχρό τρόπο σκέψης κι έκφρασης από δήθεν μορφωμένους ανθρώπους. Αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι πηγαίνουν κάθε Κυριακή, κάθε γιορτή στην εκκλησία και επικαλούνται με κάθε ευκαιρία τον Θεό. Για φτύσιμο εντελώς. Πώς έχουμε γίνει έτσι οι άνθρωποι;;