Λίγα λόγια για το νέο τεύχος της LiFO
με κυριότερο πως φτιάχτηκε για να διαβαστεί στο χαρτί
ΒΡΕΘΗΚΑ ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ στο νέο έργο του Μπανούσι, αυτού του συγκλονιστικού συνομήλικου μου, μάγου. Και κάπου εκεί προς το τέλος του Μάμι, μέσα σε ασταμάτητα δάκρυα παρακολουθούσαμε πως οι άνθρωποι όταν πεθαίνουν δεν αφήνουν πίσω τους παρά μια χωματερή από πράγματα, μια παρέλαση αντικειμένων· μανταρίνια, ένα ποδήλατο, σεντόνια, φωτογραφίες, προσωπικά αντικείμενα στοιβαγμένα το ένα πάνω στ’άλλο.
Κι ενώ με αυτό το έργο θρηνείς όλη την αδικία της ανθρώπινης φύσης, βγήκα έπειτα έξω σαν να έχει μόλις ξεπλυθεί από πάνω μου κάθε μικρή κακία, κάθε θυμός, ενοχή, φόβος από ένα τεράστιο καταρράκτη. Βγήκα με ένα μόνο συναίσθημα: χαρά και όρεξη για αυτή την άδικη και αγρίως απίθανη ζωή που έχουμε. Και μια αγάπη για όλα τα ανεκτίμητα άτομα που έχω γύρω μου.
Μετά από αυτά, το σημείωμα· Σήμερα έχω ακόμη ένα λόγο για να είμαι χαρούμενος - και να εκτιμώ όλους τους γενναιόδωρους ανθρώπους της ζωής μου - γιατί κυκλοφορεί από χθες το απόγευμα ένα τεύχος της LiFO λιγάκι διαφορετικό. Λιγάκι πιο δικό μου… Ένα πειραγμένο τεύχος γύρω από την Ομορφιά και την Ασχήμια που επιμελήθηκα εγώ και φτιάξαμε μαζί με φίλους και αγαπημένα μου άτομα φέτος το χειμώνα.
Και ενώ θα μπορούσε να μοιάζει κάπως μάταιο το όλο εγχείρημα, νομίζω πως το γεγονός ότι βρίσκουμε εμείς νόημα εκεί, δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα δικό μας ταλέντο στη ζωή. Η ικανότητα μας να βρίσκουμε χαρά, όρεξη, ακόμη και σε αυτό τον δύσκολο κόσμο, ακόμη και μετά από αυτή την πολύ δύσκολη χρονιά που περάσαμε κάποιοι. Και αν ζούμε τελικά πράγματι τη δύση του κόσμου μας, εμείς μέσα από αυτό σας λέμε: ας περάσουμε καλά κι ας φροντίσουμε να είναι μία δύση… Μια δύση αξέχαστη!
Αναζητήστε το, κι ελάτε να παίξουμε όλοι μαζί 
Διανέμεται δωρεάν σε όλα (αυτά) τα σημεία της πόλης!
