ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μου άρεσε πάρα πολύ ένα παιδί. Έπαιζε μπάσκετ εδώ και χρόνια και μια μέρα πήγα στον αγώνα του. Δεν ήθελα να με δει αλλά με είδε. Ντράπηκα γιατί δεν ηρθε να μου μιλήσει παρόλο που με είδε και επίσης οι φίλες μου δεν ήθελαν να ερθουν οπότε πήγα μόνη μου, είχα ντυθεί ωραία. Εκείνος με είδε και μου χαμογέλασε από μακριά, δεν χαιρετηθηκαμε. Μου έστειλε μήνυμα δύο μέρες μετά και με ρώτησε πως μου φάνηκε ο αγώνας και δεν ήξερα τι να του πω. Μου την έπεσε ο αδερφός του αλλά ευτυχώς εκείνος δεν το είδε γιατί έπαιζε. Συνέχεια σκέφτομαι αυτή τη κουταμάρα και πως έτρεχα από πίσω του. Το συζήτησα με έναν φίλο και είπε ότι αν ήταν στη θέση του θα το έβρισκε πολύ γλυκό και θα έδινε μια μεγάλη αγκαλιά αν το έκανε αυτό κάποια που τον θέλει. Ομως το σκέφτομαι και κριντζαρω. Έχω καιρό να τον δω γιατί σπουδαζει μακριά και μου λείπει. Σπάνια τον βλέπω. Όμως τον σκέφτομαι και δεν έχει καν νόημα.