Πρέπει όμως να κινητοποιηθείς και να κάνεις προσπάθειες ώστε να μη μένεις σε αδράνεια. Οι γονείς δεν μένουν για πάντα δυστυχώς. Ο φόβος για τη ζωή υπάρχει διότι δεν στηρίζεσαι από μόνη σου. Δυσκολίες έχω και γω και πολλές φορές κλαίω σαν μικρό παιδί από τότε που έχασα το στήριγμά μου που ήταν ο μπαμπάς μου. Η ζωή όμως συνεχίζεται και είναι ένας αγώνας επιβίωσης. Έχω και γω φοβίες, ανασφάλειες, εξάλλου οι πιο πολλοί ζούμε σε μια αβεβαιότητα. Σήκω οπότε από το κρεβάτι σου και κάνε ό,τι μπορείς για να νιώσεις πλήρης. Ξεκίνα από το θέμα της εργασίας.
5.2.2021 | 15:45
Ουφ και πάλι ουφ
Εδώ κι ένα χρόνο πραγματικά τίποτα δεν μου κινεί την περιέργεια. Δεν θέλω να κάνω τίποτα, σηκώνομαι από το κρεβάτι και το μόνο που θέλω είναι να ξαναπέσω. Είμαι άνεργη, ζω στο πατρικό μου. Αλλιώς την είχα φανταστεί τη ζωή μου στα 28, γεμάτη από εμπειρίες και ταξίδια. Δεν έχω ταξιδέψει πουθενά, δεν έχω καμία εμπειρία, σε κανέναν τομέα... Δεν θέλω να μεμψιμοιρώ αλλά αυτός ο Φόβος (για την ίδια τη ζωή) με έχει κυριέψει. Δεν μπορώ να ξεφύγω.
1
