ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
4.3.2021 | 11:27

..............

Η ανηδονια είναι μέρος της κατάθλιψης.. κενό, πάγωμα συναισθημάτων, άδειασμα ψυχής!!! Πολύ δύσκολο να το χειριστείς και να ζεις με αυτό!! Υπάρχουν πολυ σοβαρότερα πράγματα το ξέρω.. Αλλά όταν φτάσεις στο σημείο να το νιώσεις στα 43 είναι σημάδι πως κάτι δεν πάει καλά!!κ μέσα σε όλο αυτό ... μοναξιά!!! να θές κάπου να μιλήσεις κ να μην υπάρχει κανείς..σκάω ώρες ώρες!!! Σίγουρα κάπου έφταιξα κ γω..κ το κακό είναι ότι όσο κ να με πειράζει το έχω συνηθίσει..Δεν μπορώ να κάνω κ αλλιώς.. νιώθω ότι έχω μηδενίσει και δεν έχω την δύναμη να ξεκινήσω απ' την αρχή.. όποια αρχή κ για όσο.. πόσο θα ήθελα να άκουγα από κάποιον "είμαι μαζί σου όχι δίπλα σου"!!! Μεγάλη κουβέντα τλκ....!!!!
4
 
 
 
 
σχόλια

Ολοι φταιξαμε αγαπητε/η (οσον αφορα το γεγονος οτι στο τελος της ημερας ειμαστε οι επιλογες μας , νοητικες αλλα και πρακτικες) !
αφου το καταλαβαμε , καιρος για αλλαγη λοιπον !

Εκανα login μετα απο μηνες επιλεγμενης/συνειδητοποιημενης απουσιας μου , μονο και μονο επειδη περιεγραψες σε δεκα γραμμες την... ζωη μου (!) εδω και 1-2 χρονια (ειμαι 44). Δεν ξερω αν ετσι ειναι η Ζωη (οπως αναφερει ο/η Rosestar) αλλα μιλαω για την δικη μου ζωη.
Θα μπορουσα να πω οτι "γευομαι" απογνωση , (σκεπτομενος ενα ενα τα θεματα τα οποια μας καταθετεις) και θα μπορουσα να προσθεσω και εγω αλλα τοσα πανω στο θεμα. Θα εστιασω ομως σε εσενα και οχι σε εμενα λεγοντας σου απλως (?) οτι ...δεν εισαι μονος/η !!!
Πιθανοτατα να παρηγορηθεις , οπως (εντελως τυχαια σημερα μπηκα μετα απο μηνες στην στηλη και ) παρηγορηθηκα και εγω , διαβαζοντας οχι μονο εσενα αλλα και τα σχολια παραπανω.
Δεν γνωριζα περι ανηδονιας , εξεπλαγην η αληθεια και θα το ψαξω , εμπειρικα ομως μπορω να σου πω ευθαρσως το εξης. Εστιασε σε σενα , κοιτα προς τα "μεσα" για να βρεις νοημα και οτι σε γεμιζει και οχι προς τα "εξω".
Επαναπροσδιορισμος και αναθεωρηση ? Στα πλαισια ωριμανσης ? Μα ναι ! Τι αλλο ? Αν χρειαστει και ολικα ! (Να φανταστεις , ξεκινησα απο το μηδεν (!) , μεχρι πλεξιμο/felt φτιαχνοντας κουκλες , για να μην καταβυθιζομαι στην ...ανυπαρξια)
Γιατι προσωπικα , η ερμηνεια που εχω δωσει για την κατασταση αυτη , ειναι η αναζητηση στο "εξω" για οτι ΗΔΗ υπηρχε/υπαρχει και υφισταται "μεσα". Ατομικα , προσωπικα και απολυτως μοναδικα ! Σε εσενα ! Και σε ολα εκεινα μεσα σου , που που ουρλιαζαν να ζησουν ! Εκεινη η "αντανακλαση/αντικατοπτρισμος" που δεν βρεθηκε !
Σαφεστατα , η Αναγκη για εγκριση/επιβεβαιωση/ταυτιση εχει τοσο τεραστια δυναμη που μπορει να οδηγησει πολλες φορες στο "εξω" , σε ψεμα , σε συμβιβασμο ή λαθος επιλογες. Ανθρωπινο ! Μα...
Να λοιπον το αποτελεσμα (η εστω μερος αυτου , η ανηδονια) που βιωσαμε ! Τι πρεπει να γινει τωρα ? Να διαλεξουμε αναμεσα στην αυτουπονομευση , την ενοχη ή την φαινομενικα απλη (σε σχεση με τις αλλες δυο) συνηθεια οπως ανεφερες και εσυ ?
Αρκετα. Στοπ.
Πληρωθηκε το πανακριβο τιμημα. (Η απωλεια της ιδιας της αισθησης που μερος αυτης μας οριζει ως ανθρωπινες οντοτητες)
"Πηραμε τον χρονο μας" ουσιαστικα.

Ωρα για Δραση !

Γιατι , στο σταυροδρομι μεταξυ της ιδιας της Αναγκης και του ιδιου σου του Εαυτου , τι σε συμφερει να επιλεξεις ?

ΥΓ. Εμενα με βοηθα σε αυτες τις στιγμες και αυτο το τραγουδακι ! Τσεκαρε το αν θες ! https://www.youtube.com/watch?v=7Eo04aOAXms
Αλλαζοντας το λιγο φυσικα (οπως συνηθιζω) ...
Απο "I forced myself away from my lover. You forced yourself away from your lover"
Σε "I forced myself away from myself. You forced yourself away from yourself."
Με βοηθα να ξεκαθαριζω λιγο το ...τοπιο μεσα μου οταν βρισκομαι "μετεωρος". Γιατι αν δεν αγαπησουμε εμας , δεν θα μας αγαπησει κανεις αλλος.

Τα καλυτερα ερχονται ! Αρκει να το επιλεξουμε !

Αυτό το κενό, το πάγωμα και το άδειασμα, μου συμβαίνει τα τελευταία τρία χρόνια. Νιώθει κανείς όντως μοναξιά και λύπη, αλλά θέλεις δεν θέλεις απλά συνεχίζεις να προχωράς διότι έτσι είναι η ζωή.

Scroll to top icon