ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Στην 3η λυκειου που λετε, ερωτευτικα την πρωτη και τελευταια φορα μεχρι τωρα. Πραγματικος ερωτας. Εκανα γι αυτην πραγματα που τα σκεφτομαι τωρα και απορω πως τα εκανα εγω αυτα; Ειναι μια πολυ καλη κοπελα. Αυτο με τραβηξε σε αυτη, οτι μεσα σε ενα πληθος κακων ανθρωπων, εκεινη ποτε δεν εχασε την καλη της την καρδια. Ειχε αγορι θυμαμαι και επειδη τη διεκδικουσα κι εγω, τον χωρισε ενα διαστημα για να μεινει μονη της. Εγω ειχα βρει την ευκαιρια και την πολιορκουσα περισσοτερο. Ακομα θυμαμαι το βραδυ, που την περιμενα εξω απο το σπιτι της (ηξερα ποτε γυρναει απο την προπονηση) και μετα απο ωρες συζητησης, εκανα κινηση και τη φιλησα. Ουτε και σημερα δε ξερω πως βρηκα το θαρρος, ενταξει ειχαν προηγηθει και μερικα σφηνακια με τους φιλους μου. Τελικα, δεν προχωρησε το πραγμα γιατι, θυμαμαι ακομα τα λογια της ''εισαι ωραιο παιδι αλλα αυτο που εχω με τον Δημητρη (το αγορι της) ειναι πιο δυνατο απο το δικο μας''. Το σεβαστηκα με βαρια καρδια, κλαματα κλπ. Θυμαμαι εκανα 1 χρονο να συνελθω. Πρωτοετης δηλαδη που ειχα πολλες ευκαιριες για σεξ, κι εγω θρηνουσα για μια κοπελα που ουτε σχεση δεν ειχαμε. Στα 24 μας πλεον, εμαθα γι αυτην οτι ακομα ειναι με τον Δημητρη και χαρηκα που ειναι καλα και χαρουμενη. Αραγε θα γνωρισω κι εγω ποτε την ευτυχια πλαι σε μια κοπελα που να ειμαι τοσο ερωτευμενος οσο ημουν μαζι της; Λαμπρινη αν δεις ποτε αυτη την εξομολογηση, εισαι ο καλυτερος ανθρωπος που ειχα στη ζωη μου, εστω και για λιγο!