Πλησιάζει η ώρα για τη δεύτερη υπερπανσέληνο του έτους και την πιο μεγάλη για φέτος, που θα λάβει χώρα νωρίς την Τετάρτη 26 Μαΐου (βράδυ Τρίτης).
Για μια ακόμη φορά το φεγγάρι θα βρίσκεται πιο κοντά στη Γη και η πανσέληνος θα φαίνεται μεγαλύτερη από ό,τι συνήθως. Μάλιστα η υπερπανσέληνος θα συμπέσει σχεδόν με μια ολική σεληνιακή έκλειψη, τη μοναδική του 2021, η οποία όμως δεν θα είναι ορατή από την Ελλάδα.
Η συγκεκριμένη πανσέληνος είναι παραδοσιακά γνωστή και ως «Φεγγάρι των Λουλουδιών» στους Ινδιάνους της Αμερικής, επειδή πέφτει σε μια εποχή μεγάλης άνθησης των φυτών εν μέσω άνοιξης.
Η πανσέληνος θα φθάσει στην κορύφωση της λίγο μετά το μεσημέρι της Τετάρτης 26 Μαΐου, αλλά μερικές ώρες νωρίτερα, το βράδυ της Τρίτης 25 Μαΐου (περίπου στις 04:30 ώρα Ελλάδας της 26ης Μαΐου) η Σελήνη θα βρεθεί στην κοντινότερη απόσταση της από τη Γη (357.311 χιλιόμετρα).
Καθώς η ελλειπτική τροχιά του φεγγαριού γύρω από τη Γη αυξομειώνει την απόσταση μεταξύ των σωμάτων, υπερ-πανσέληνος συμβαίνει όταν η πανσέληνος συμπίπτει χρονικά με μια πολύ κοντινή προσέγγιση της Σελήνης. Η απόσταση Γης-Σελήνης κυμαίνεται από 406.712 χιλιόμετρα (απόγειο) μέχρι 356.445 χιλιόμετρα (περίγειο), με μέση απόσταση περίπου τα 384.500 χιλιόμετρα.
Όταν η πανσέληνος συμβαίνει κοντά στο περίγειο, τότε θεωρείται ότι υπάρχει υπερ-Σελήνη, σούπερ-Σελήνη ή υπερ-πανσέληνος, όροι που δεν είναι αστρονομικοί. Ο όρος, σύμφωνα με την Αμερικανική Διαστημική Υπηρεσία (NASA), εφευρέθηκε από τον αστρολόγο Richard Nolle το 1979.
Μια πανσέληνος στο περίγειο, καθώς είναι πιο κοντά σε μας, φαίνεται έως 14% μεγαλύτερη και 30% φωτεινότερη σε σχέση με μια πανσέληνο στο απόγειο. Επίσης μια υπερπανσέληνος είναι περίπου 8% μεγαλύτερη και 15% φωτεινότερη σε σχέση με μια μέση πανσέληνο. Η δεύτερη αυτή υπερπανσέληνος του 2021 θα είναι πιο εντυπωσιακή από την πρώτη του Απριλίου, επειδή η Σελήνη θα βρίσκεται πιο κοντά στη Γη κατά περίπου 157 χιλιόμετρα.
Η επόμενη τρίτη και τελευταία υπερ-πανσέληνος του 2021, η οποία θα είναι λιγότερο εντυπωσιακή από τη δεύτερη, θα συμβεί στις 24 Ιουνίου.
Όσον αφορά την ολική έκλειψη, την πρώτη μετά από τον Ιανουάριο του 2019, συμβαίνει όταν η Σελήνη περνάει ολόκληρη μέσω της σκιάς της Γης και το φεγγάρι παίρνει έτσι μια πιο σκούρα κοκκινωπή ή «ματωμένη» απόχρωση.
Η ολική έκλειψη της 26ης Μαΐου θα είναι ορατή μόνο από τον Ειρηνικό Ωκεανό και τμήματα της Ανατολικής Ασίας, Ιαπωνίας, Αυστραλίας-Νέας Ζηλανδίας, Κεντρικής, Νότιας και Βορειοδυτικής Αμερικής, σύμφωνα με τη NASA.
Το επόμενο αξιόλογο αστρονομικό φαινόμενο θα είναι μία δακτυλιοειδής ηλιακή έκλειψη στις 10 Ιουνίου. Τέτοιου είδους έκλειψη συμβαίνει, όταν η Σελήνη είναι πολύ μακριά από τη Γη για να καλύψει τελείως τον ηλιακό δίσκο, με αποτέλεσμα να δημιουργείται ένα «δαχτυλίδι» ηλιακού φωτός γύρω από το σκοτεινό φεγγάρι.
Αυτή η έκλειψη θα είναι εν μέρει μόνο ορατή από την Ευρώπη.
