Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...
Θα σου έλεγα ν'αλλαξεις παρέα αλλά μήπως, λέω μήπως τους έχεις κουράσει κ εσύ αντίστοιχα με το να τους ρωτάς το ίδιο πράγμα;
χεστηκες, δεν του αρέσες μια, δεν τον θέλεις είκοσι, όσο για την τσογλανοπαρεα, ρήξε κάνα καντήλι ν στρώσουν
Μα γιατί ρε συ? Μάλλον είναι και η αλήθεια αυτή. Καλά, ίσως σε συνδυασμό με άλλους παράγοντες (π.χ. ο τύπος μπορεί να είχε θεματάκια με πρώην ή κάποιο ιδανικό στο μυαλό του ή να ήταν ανισόρροπος), αλλά ναι, αν εσύ γούσταρες και έκανες ό,τι μπορούσες, αλλά το πράμα μεταξύ σας δεν πήγαινε... Τότε ναι, δεν μπορείς να λειτουργείς για δύο και ο άλλος δεν σε ήθελε αρκετά. Ναι, μοιάζει με μαχαιριά που πονάει, αλλά θα το χωνέψεις με τον καιρό και θα σου περάσει. Και θα μαθαίνεις ν' αναγνωρίζεις τα σημάδια από πιο πριν για να προστατεύεις, όσο γίνεται, τον εαυτό σου από τέτοιες απογοητεύσεις.
Τους λές και μα.....ες.
