ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι ερωτευμενη με ενα παιδι πολλά χρόνια. Υπεφερα παντα που δεν ειχαμε επαφες και υποφερω ακομα και σημερα με την σκεψη του.Τον τελευταιο καιρο συνεχως έκλαιγα και δεν μπορούσα να συγκεντρώσω σε τίποτα.Είχαν πάει όλα πολύ πίσω εξαιτίας αυτού του θέματος και αποφάσισα ότι δεν θέλω να κάνω άλλο κακό στον εαυτό μου.Βρήκα το θάρρος και του μίλησα για να μπορέσω να τερματίσω αυτήν την κατάσταση,να το βγάλω από μέσα μου και να μπορέσω να θέσω άλλες προταιρεότητες.Την στιγμή που του το είπα ένιωσα από τη μια ωραία γιατί δεν περίμενα να έχω το θάρρος για να κάνω κάτι τέτοιο αλλά από την άλλη αισθάνθηκα τον κόσμο να γκρεμίζεται.Αυτή τη φορά ολοκληρωτικά,γιατί όπως ηταν αναμενόμενο με απέρριψε.Ένιωσα πως πλέον δεν επιτρέπεται να υπάρχει τις σκέψεις μου,ότι έκανα κάτι για να αισθανθώ καλύτερα αλλά από την άλλη δεν μπορώ να αντέξω το ότι τόσα συναισθήματα πάνε χαμένα.Γιατί δεν μου επιτρέπει να του τα δείξω.Ασφαλώς δεν είναι υποχρεωμένος να νιώσει κάτι για μένα, είναι τουλάχιστον εγωιστικό. Όμως ακόμα τον κοιτάζω και νοιώθω την καρδιά μου να χτυπά.Πίστευα πως θα νιώσω καλύτερά μετα απο αυτην την θαρραλέα ,μπορώ να παραδεχτω, κινηση.Ομως από τοτε δεν εχω σταματησει να κλαιω.Δεν ξερω πια τι πρεπει να κανω ωστε να το αφησω πισω μου και να αφοσιωθώ πλήρως στους στόχους μου.