Το ντοκιμαντέρ αφορά τον σκηνοθέτη Θόδωρο Τερζόπουλο και έχει ως αφηγητή τον ίδιο. Με αφετηρία τις «Βάκχες», που ο σκηνοθέτης ανέβασε το 1986 και αποτέλεσαν μία από τις ιστορικότερες παραστάσεις του σύγχρονου εγχώριου θεάτρου, το φιλμ διανύει τη διαδρομή του από τα μέρη όπου μεγάλωσε σε εκείνα όπου ταξίδεψε και στις επαγγελματικές του στάσεις.

Απαντώντας στο ερώτημα γιατί τον γοήτευσε ο Διόνυσος, ο Τερζόπουλος εστιάζει στις μεταμορφώσεις του ήρωα, οι οποίες ορίζουν τη δυναμική του σώματος. Η σωματικότητα είναι ένα από τα δομικά στοιχεία των πρωτοποριακών παραστάσεων του σκηνοθέτη, όπως προκύπτουν (και) μέσα από τα παρατιθέμενα αποσπάσματα στο ντοκιμαντέρ. Στις «Βάκχες» π.χ. οι επιρροές του εκτείνονταν από τους Αβορίγινες και τους αναστενάρηδες μέχρι το ίδιο το υποσυνείδητό του, ενώ στη Γέρμα θα αντλήσει στοιχεία ακόμα και από το φλαμένκο, όλα αυτά με στόχο να «σωματοποιηθεί» αποτελεσματικότερα το καλλιτεχνικό του όραμα.

Πρόκειται για ντοκιμαντέρ όχι μεγάλων κινηματογραφικών αρετών ίσως, μα υψηλού θεματικού ενδιαφέροντος. Μετά το πέρας του ο θεατής φεύγει για το σπίτι έχοντας σχηματίσει μια επαρκέστατη εικόνα για τον καλλιτέχνη και έχοντας αποκομίσει μερικές ενδιαφέρουσες τοποθετήσεις γύρω από την τέχνη του –«στην κορυφή της τέχνης βρίσκεται η τεχνική, μόνο μέσω αυτής βγαίνουν στην επιφάνεια οι κρυμμένες δυνατότητες του ηθοποιού»‒ αλλά και πάνω σε διαχρονικά έργα της ανθρώπινης διανόησης.