Το πεντηκοστό έτος της ηλικίας του Μπεν Άφλεκ τον βρίσκει για ακόμα μια φορά στην καρδιά της ψηφιακής επικαιρότητας και των tabloids. Τα δεύτερα τον κυνηγούν παντού με αφορμή το sequel της σχέσης του με τη Τζένιφερ Λόπεζ, που αυτήν τη φορά οδήγησε σε γάμο. Τα πρώτα βρήκαν νέα σειρά από αγαπημένα memes με πρωταγωνιστή τον Αμερικανό σταρ, χάρη σε μια σειρά από φωτογραφίες από το ταξίδι του μέλιτος με την J. Lo, στις οποίες εμφανίζεται πότε να κοιμάται με το στόμα ανοιχτό και πότε να κοιτάζει στο κενό ημίγυμνος με μια πετσέτα γύρω του, επιβεβαιώνοντας για ακόμα μια φορά τους χρήστες ότι, αν η Δευτέρα είχε πρόσωπο, θα ήταν εκείνο του Μπεν Άφλεκ. Τροφοδότησε έτσι την καθημερινή, επιδερμική και απαραιτήτως κοινοποιούμενη στα social media ενδοσκόπησή μας με τα απαραίτητα ιντερνετικά χωρατά.
Συνηθισμένα τα βουνά από τα χιόνια, θα έλεγε κάποιος. Η καριέρα του Άφλεκ έχει τόσες διακυμάνσεις που το (αναπόφευκτο;) μελλοντικό biopic θα έδινε σίγουρα συναρπαστικό υλικό στον σκηνοθέτη του. Ο Άφλεκ μεγάλωσε στην Πολιτεία της Μασαχουσέτης με πατέρα έναν αλκοολικό, αποτυχημένο θεατρικό συγγραφέα ο οποίος πήρε τελικά διαζύγιο από τη μητέρα του όταν ήταν έντεκα. Η μητέρα του ενθάρρυνε τις καλλιτεχνικές ανησυχίες τόσο του ίδιου όσο και του αδερφού του, Κέισι. Χάρη στις γνωριμίες της με έναν υπεύθυνο κάστινγκ, ο ανήλικος Άφλεκ βρέθηκε σε διαφημίσεις αλλά και να πραγματοποιεί μικρές τηλεοπτικές εμφανίσεις. Στο λύκειο συμμετείχε στη θεατρική ομάδα και, μαζί με τον κολλητό του, τον Ματ Ντέιμον, ταξίδευαν τέσσερις ώρες με το τρένο ως τη Νέα Υόρκη για να συμμετάσχουν σε οντισιόν. Με τον Ντέιμον γνωρίζονταν από παιδιά και έγιναν φίλοι όταν ο Άφλεκ τον υπερασπίστηκε σε έναν καυγά. Το πάθος τους για την υποκριτική τούς έφερε ακόμα πιο κοντά, με την πρώτη τους κοινή εμφάνιση να πραγματοποιείται το 1989 στο «Field of Dreams», όπου συμμετείχαν ως κομπάρσοι.
Tα γενέθλιά του τον βρίσκουν και πάλι πρωταγωνιστή των tabloids, βασιλιά των memes, παντρεμένο με την J. Lo αλλά και Μπάτμαν, έναν ρόλο που υποτίθεται ότι θα άφηνε μια και καλή.
Μαζί θα πραγματοποιήσουν και την πρώτη τους αξιοσημείωτη κινηματογραφική συμμετοχή στο ξεχασμένο δράμα «School Ties», στο καστ του οποίου συναντάς ακόμα δύο από τους πρωταγωνιστές των επόμενων ετών, τους Μπρένταν Φρέιζερ και Κρις Ο’ Ντόνελ. Μαζί θα λάβουν και τo εισιτήριο για τη δόξα, το οποίο επικύρωσε η οσκαρική τους νίκη στην κατηγορία του Πρωτότυπου Σεναρίου για το «Good Will Hunting». Αντλώντας έμπνευση από προσωπικές εμπειρίες τους, οι δυο τους σκάρωσαν μια γοητευτική και πιο ανθρώπινη παραλλαγή του κλασικού μοτίβου της προβληματικής ιδιοφυΐας. Ο Κέβιν Σμιθ, με τον οποίο Άφλεκ τηρούσε αγαστή συνεργασία εκείνη την περίοδο, έφερε το σενάριό τους στη Miramax, ο Γουάινστιν άναψε το πράσινο φως και τα υπόλοιπα είναι ιστορία.
Στο σημείο αυτό οι πρωτεργάτες της επιτυχίας αποφάσισαν να υπηρετήσουν τις πρωταγωνιστικές τους διαδρομές και να αφήσουν στην άκρη τη σεναριακή δημιουργία. Αν, όμως, ο Ματ Ντέιμον κυνήγησε τις συνεργασίες με δημιουργούς εγνωσμένης αξίας και τους σύνθετους, ζουμερούς ρόλους, ο Άφλεκ αποφάσισε ότι ήθελε να γίνει σταρ πρώτης γραμμής. Εκείνη την περίοδο ο γρήγορος δρόμος για τους τοίχους των εφηβικών δωματίων ήταν εκείνος του ρομαντικού πρωταγωνιστή. Και κάπως έτσι προέκυψε το «Αrmageddon», όπου αναλαμβάνει να φέρει εις πέρας τη ρομαντική υποπλοκή, κάτι αμελητέα «Bounce» και «Forces of Nature» και, βέβαια, το «Pearl Harbor», που δυστυχώς για τον ίδιο έφερε την υπογραφή του Μάικλ Μπέι. Η χλιαρή για τις προσδοκίες των παραγωγών εισπρακτική πορεία του τελευταίου θα δώσει το έναυσμα για μια αλλαγή ρότας κινούμενη στην κατεύθυνση της δημιουργίας ενός σταρ παλιότερης κοπής. Έρχεται έτσι το «Changing Lanes», ένα συμπαθέστατο πλην ασήμαντο θριλεράκι που επικαλείται τα αμερικανικά ‘70s, έρχεται και το «Sum of All Fears», όπου αντικαθιστά τον Χάρισον Φορντ ως Τζακ Ράιαν. Αμφότερα υπήρξαν εισπρακτικές αποτυχίες.
Ακριβώς την ίδια περίοδο φουντώνει η ερωτική του σχέση με την Τζένιφερ Λόπεζ, που στο μεταξύ με τα άλμπουμ της «On the 6» και «J. Lo» είχε μετατραπεί από ανερχόμενη Λατίνα ηθοποιός σε superstar της pop. Η ζωή τους γίνεται σίριαλ, με τους παπαράτσι να τους ακολουθούν σε κάθε τους βήμα. Τα σχόλια, οι νουθεσίες και οι κακεντρέχειες δίνουν και παίρνουν. Οι ίδιοι θα συνεισφέρουν σε αυτά με συχνές κοινές δημόσιες εμφανίσεις, με συμμετοχή του Άφλεκ στο βιντεοκλίπ του «Jenny From the Block» και, βέβαια, με το διαβόητο «Gigli». Το ζεύγος επιχείρησε να εξαργυρώσει κινηματογραφικά τον κοινό του βίο με μια γκαγκστερική μαύρη κωμωδία που θα σκηνοθετούσε ο Μάρτιν Μπρεστ του «Scent of a Woman». Μόνο που το στούντιο ήθελε κι εκείνο να εξαργυρώσει τη δημοφιλία του ζεύγους κι έτσι παρενέβη δραματικά στο όραμα του Μπρεστ. Η μισή ταινία κατέληξε στο πάτωμα του δωματίου του μοντάζ και το 1/3 της ξαναγυρίστηκε, ώστε να μοιάζει περισσότερο με ρομαντική κομεντί.
Στο μεταξύ η υπερπροβολή του ζεύγους έχει κουράσει το κοινό, έχει κουράσει και τον ίδιο τον Άφλεκ, ο οποίος στρέφεται στη μέθοδο που ακολουθούσε από μικρός για να διαχειριστεί τις όποιες δυσκολίες: το αλκοόλ. Οι ειδήσεις περί οικιακών θεραπειών απεξάρτησης δίνουν και παίρνουν και θρέφουν την τοξικότητα γύρω από το πρόσωπό του, η οποία θα διογκωθεί όταν θα ενσαρκώσει τον «Daredevil» της Marvel. Ως γνωστόν, οι φαν έχουν πολύ ισχυρή και συγκεκριμένη άποψη για το πώς πρέπει να ερμηνεύεται κινηματογραφικά η κομιξάδικη Αγία Γραφή τους και θα επιτεθούν λυσσαλέα σε όποιον δεν σεβαστεί τον Λόγο. Το «Daredevil» είναι μια από τις ατυχέστερες υπερηρωικές ταινίες, ο Μαρκ Στίβεν Τζόνσον δεν σκηνοθετεί σινεμά, αλλά βιντεοκλίπ. Όχι τυχαία εκείνο που έμεινε από την ταινία είναι το «Bring me Back to Life» των Evanescence.
Όλη αυτή η αρνητική δημοσιότητα θα κορυφωθεί με την έξοδο του «Gigli». Η προβληματική παραγωγή φαίνεται και στο πανί, η κριτική αστράφτει και βροντά, οι σινεφίλ κοροϊδεύουν τόσο την ταινία όσο και τους πρωταγωνιστές της, τα tabloids αναπαράγουν τα βιτριολικά σχόλια και τα Razzies, αυτός ο γελοίος θεσμός που τότε η βιομηχανία έπαιρνε ακόμα στα σοβαρά, φιλοδωρούν το «Gigli» με μπόλικα Χρυσά Βατόμουρα. Λίγο πριν τον προγραμματισμένο γάμο τους με τη J. Lo ο Άφλεκ θα υπαναχωρήσει υπό το βάρος όλου αυτού του αρνητικού κλίματος. Για τη βιομηχανία ο Άφλεκ ξόδεψε την κληρονομιά του «Good Will Hunting» σε ατυχείς πρωταγωνιστικές επιλογές και σε ρομάντζα με «τραγουδιάρες» –θα σοκαριστείτε αν δείτε τον αφιλτράριστο σεξισμό δημοσιευμάτων της εποχής– και κατέληξε παρίας.
Στο «Hollywoodland» του 2006, έναν παράξενο συνδυασμό νέο-νουάρ αλά Chinatown και biopic, ο Άφλεκ θα υποδυθεί τον Τζορτζ Ριβς, τον Σούπερμαν των τηλεοπτικών ‘50s, στην εποχή του ξεπεσμού του λίγο πριν τη δολοφονία του. Είναι η καλύτερη ερμηνεία του μέχρι τότε, αλλά λίγοι θα δώσουν σημασία, καθώς το κοινό «έχει μπουχτίσει με αυτόν τον Μπεν Άφλεκ». Ο Αμερικανός ηθοποιός χρειάστηκε να φτάσει στο μηδέν για να θυμηθεί ότι ο λόγος που βρέθηκε στην πρώτη γραμμή ήταν η δουλειά του πίσω από τις κάμερες. Με το «Gone Baby Gone» θα επιστρέψει στις ρίζες του, στη Βοστώνη, για να υπογράψει τη σεναριακή διασκευή του ομώνυμου μυθιστορήματος του Ντένις Λιχέιν και να πραγματοποιήσει το σκηνοθετικό του ντεμπούτο. Καθώς ο ίδιος ήταν persona non grata, θα βάλει τον αδερφό του στη θέση του πρωταγωνιστή και θα γυρίσει με ιστγουντική δωρικότητα μια crime ιστορία που δεν θα βάλει φωτιά στα ταμεία, αλλά θα εκπλήξει ευχάριστα την κριτική και θα ετοιμάσει τη μεγάλη του επιστροφή.
Στην προσωπική του ζωή είναι πια νηφάλιος, ενώ έχει παντρευτεί την Τζένιφερ Γκάρνερ, με την οποία διατηρούσαν φιλικές σχέσεις αρχικά, σε έναν γάμο που, πέρα από την περιστασιακή δημόσια εμφάνιση, δεν προσφέρει υλικό στις φυλλάδες. Mε το «The Town», μια βοστονέζικη περιπέτεια που δανείζεται λίγα τρικ από το εγχειρίδιο του Μάικλ Μαν, η βιομηχανία και η σινεφίλ κοινότητα θα αγκαλιάσουν και πάλι τον Άφλεκ, μπροστά και πίσω από την κάμερα. Αυτή η χρυσή περίοδος θα κορυφωθεί το 2012 μετά με το «Argo», μια περιπέτεια με αύρα ‘70s, που κλείνει με ένα σφιχτοδεμένο, αγωνιώδες τελευταίο ημίωρο, η ένταση του οποίου πιστώνεται από κοινού στον Άφλεκ και στον μοντέρ του. Η Οσκαρική Ακαδημία είχε διαφορετική γνώμη, αγνοώντας τον Άφλεκ στις υποψηφιότητες της πεντάδας των Σκηνοθετών, παρά το γεγονός ότι το Σωματείο Σκηνοθετών τον είχε βραβεύσει για τη δουλειά του στο έργο. Μικρό το κακό, η ταινία θα φύγει με το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας από την απονομή εκείνης της χρονιάς, με τον Άφλεκ να κερδίζει ένα δεύτερο Όσκαρ, ως παραγωγός της, καθώς και μια θέση ανάμεσα στα αγαπημένα παιδιά του στούντιο της Warner αλλά και του Χόλιγουντ, το οποίο αναγνώρισε και επισήμως στον «άσωτο υιό» του τη «μεταμέλειά» του.
Θα ακολουθήσει η καλύτερη ταινία του βιογραφικού του, το «Gone Girl». Το σαρδόνιο σχόλιο του Ντέιβιντ Φίντσερ για τις ερωτικές σχέσεις στην εποχή του τέλους της ιδιωτικότητας θα βρει την ιδανική ενσάρκωσή του στο πρόσωπο ενός ηθοποιού που, πολύ πριν τα social, έβλεπε την προσωπική του ζωή να γίνεται δημόσια, με την ενεργή και πρόθυμη συμμετοχή του. Μεγάλη η εισπρακτική επιτυχία της ταινίας, αποθεωτικές οι κριτικές, με τη σινεφίλ κοινότητα να αναγνωρίζει πια και τις υποκριτικές αρετές του Άφλεκ – το χαιρέκακο προσωνύμιο ο «λιγότερο ταλαντούχος Άφλεκ», που τον συνόδευε για κάποιο διάστημα, τότε υποχώρησε για τα καλά.
Κι ενώ ο Άφλεκ ετοιμάζει το επόμενο σκηνοθετικό του χτύπημα, μια μεταφορά του «Live by Night» του Ντένις Λιχέιν, το στούντιο τού κάνει την πρόταση να φορέσει το κουστούμι του Μπάτμαν και να γίνει ο ηγέτης του διευρυμένου σύμπαντος της DC, που εκείνη την περίοδο σχεδίαζε ο Ζακ Σνάιντερ. Θέλεις το δέλεαρ μιας δεύτερης ευκαιρίας στο υπερηρωικό σινεμά, θέλεις το κίνητρο μιας εδραίωσης στο star system, ο Άφλεκ θα πει το «ναι» και θα μοιράσει τον χρόνο του ανάμεσα στο δικό του «Live by Night» και στα γυρίσματα του «Batman Vs Superman: Dawn of Justice», του «Justice League» και των απαραίτητων γκεστ εμφανίσεων σε άλλες ταινίες του επονομαζόμενου DCEU, στριμώχνοντας στο ενδιάμεσο και την περιπέτεια «The Accountant». Οι φαν θα γκρινιάξουν, θεωρώντας το clean cut παρουσιαστικό του αταίριαστο με τη φιγούρα του Σκοτεινού Ιππότη, αν και η οργή τους δεν ήταν τόσο έντονη όσο στην πρόσληψη του Μάικλ Κίτον στον μπαρτονικό «Batman», π.χ., ή σε εκείνη του Χιθ Λέτζερ στο «Dark Knight».
Η συνέχεια σίγουρα δεν ήταν αυτή που περίμενε ο Άφλεκ. Το «Live by Night», αν και λιγότερο κακό από τη φήμη που το συνοδεύει, μοιάζει βιαστικό, φλύαρο και υπερφορτωμένο, εκεί που η υπομονή, η οικονομία και η λιτότητα ήταν οι αρετές της μέχρι τότε φιλμογραφίας του, με τον ίδιο να είναι φυσιογνωμικά miscast σε έναν ρόλο που απαιτούσε φάτσα Μπόγκαρτ. To «Βatman Vs Superman: Dawn of Justice» βγαίνει στις αίθουσες και απογοητεύει, αν και ο ίδιος συγκαταλέγεται στα redeeming qualities, παίρνοντας πρόσκαιρο συγχωροχάρτι από τη φαν κοινότητα. Ακολούθησε το «Justice League», με την υποδοχή που όλοι ξέρουμε και το σοσιομιντιακό δράμα που γέννησε, και κάπου εκεί αρχίζουν και πάλι τα προβλήματα για τον Άφλεκ.
Ο αλκοολισμός επιστρέφει δριμύτερος, οι προσπάθειες απεξάρτησής του θα γίνουν πρώτο θέμα και η χρόνια κατάθλιψη, από την οποία πάσχει, θα αναλάβει το πηδάλιο. Βρισκόμαστε πια στην εποχή των social media, οπότε η κατάρρευσή του θα γίνει viral και θα εμπνεύσει memes και gifs. Μαζί με το διαζύγιό του από την Γκάρνερ θα έρθουν και μια σειρά από φωτογραφίες όπου η πρώην σύζυγός του τον οδηγεί σε κλινική αποτοξίνωσης, για να δέσει το γλυκό και ο Άφλεκ να επιστρέψει και πάλι στο ναδίρ.
Σε κινηματογραφικό επίπεδο, οι φίλοι του θα σπεύσουν και πάλι σε βοήθεια. Το 2020 ο Γκάβιν Ο’ Κόνορ, με τον οποίο συνεργάστηκαν στο «Accountant», θα του αναθέσει τον πρωταγωνιστικό ρόλο στο μπασκετικό δράμα «The Way Back», όπου ο Άφλεκ θα υποδυθεί έναν αλκοολικό μπασκετμπολίστα. Ατύχησε η ταινία να βγει στις αίθουσες πάνω στο ξέσπασμα της πανδημίας, μια καλή εισπρακτική πορεία θα μπορούσε να έχει μεταφραστεί σε οσκαρική υποψηφιότητα για μια ερμηνεία όπου το προσωπικό δράμα εμπλουτίζει και αναβαθμίζει το κινηματογραφικό. Ταυτόχρονα, ο παλιόφιλος Ματ Ντέιμον θα τον καλέσει να συγγράψουν και πάλι μαζί. Κάπως έτσι γεννήθηκε το σενάριο του «Last Duel», με μια αφήγηση που πολλοί συσχέτισαν με το «Ρασομόν», αν και η αλήθεια στο σενάριό τους, στο οποίο βοήθησε και η Νικόλ Χολοφσένερ, δεν περιορίζεται σε ένα αντικειμενικό γεγονός, αλλά επεκτείνεται στην κοσμοθεωρία κάθε ήρωα, υπό το πρίσμα του οποίου παρακολουθούμε τα γεγονότα.
Το αποτέλεσμα ήταν μία ταινία που συγκαταλέγεται άνετα ανάμεσα στις πέντε καλύτερες του Ρίντλεϊ Σκοτ, αλλά πέρασε σχεδόν απαρατήρητη λόγω ατυχούς marketing. O ίδιος ο Άφλεκ λειτούργησε ως comic relief μέσα στο έργο, υπηρετώντας πιστά το αναχρονιστικό ερμηνευτικό όραμα του Σκοτ. Η αξιοπρεπέστατη ερμηνεία του στο «Tender Bar» του Τζορτζ Κλούνεϊ σε έκανε να αναρωτιέσαι αν ο Άφλεκ θα ακολουθήσει καριέρα δευτεραγωνιστή στο εξής, με τη συνέχεια να σε διαψεύδει.
Όπως γράψαμε και στην αρχή, τα γενέθλιά του τον βρίσκουν και πάλι πρωταγωνιστή των tabloids, βασιλιά των memes, παντρεμένο με την J. Lo αλλά και Μπάτμαν, έναν ρόλο που υποτίθεται ότι θα άφηνε μια και καλή μετά το ταλαιπωρημένο από διαρκείς αναβολές «The Flash». Μόνο που οι ριζικές αλλαγές στο ιδιοκτησιακό καθεστώς της Warner μπορεί να αλλάξουν τα σχέδια γύρω από το DCEU και ο Άφλεκ να συνεχίσει να τον ενσαρκώνει. Τα δείγματα της μέχρι τώρα καριέρας του, πάντως, λένε ότι του ταιριάζουν καλύτερα η σοβαρή, παλιομοδίτικη ενήλικη διασκέδαση και η θέση του δημιουργού. Eίναι καλό σημάδι το γεγονός ότι δεν θα αφήσει να περάσουν πάλι δύο δεκαετίες για να συνεργαστεί με τον Ματ Ντέιμον στη συγγραφή ενός σεναρίου, αλλά το έχει ξεκινήσει ήδη – πρόκειται για μια ταινία που αφορά το κυνήγι του Μάικλ Τζόρνταν από τους υπευθύνους της Nike, η οποία οδήγησε στο λανσάρισμα των Air Jordan, του αθλητικού παπουτσιού που φορούσε σχεδόν κάθε έφηβος για πάνω από μία δεκαετία. Αυτό δείχνει ότι, με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο, στο τέλος πάντα θα βρίσκει τον σωστό κινηματογραφικό δρόμο. Έστω και με λίγη βοήθεια από τους φίλους του, όπως λέει το αγαπημένο άσμα από το «Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band».
Χρόνια του πολλά και με καλά μυαλά.
