«Τhe Tender Bar»: Μια κλισέ '70s βιογραφία από τον Τζορτζ Κλούνεϊ

Τhe Tender Bar Facebook Twitter
Ως Τσάρλι, ο Μπεν Άφλεκ τσιμπάει άνετα το περίβλημα του ρόλου και δεν χρειάζεται να κοπιάσει για να γίνει πειστικός. Αντίθετα, ο Τάι Σέρινταν παίζει με μονότονη εγκράτεια τον νεόφυτο που σιωπά και αφουγκράζεται χαμογελώντας τα πάντα γύρω του, μέχρι να ξεσπάσει και να μεγαλώσει εκ των περιστάσεων.
0

Στο πολύ πρόσφατο Η Ζωή Συνεχίζεται, ο Χοακίν Φίνιξ μάς κάλυψε για τη σεζόν όσον αφορά την ενηλικίωση μέσα από την POV αφήγηση του πεφωτισμένου θείου. Στην ιστορία του Μάικ Μιλς υπήρχε τουλάχιστον η πρωτοτυπία στην αισθητική απόδοση, την ατμόσφαιρα και τις οικογενειακές δυναμικές.

Το Tender Bar βασίζεται στο αυτοβιογραφικό χρονικό της ανατροφής του βραβευμένου με Πούλιτζερ δημοσιογράφου και συγγραφέα Τζέι Αρ Μέρινγκερ, για τον οποίο μάλιστα διαβάσαμε τις προάλλες πως επελέγη να γράψει πλαγίως την αυτοβιογραφία του καταδικασθέντα για πολλαπλούς βιασμούς, πορνοστάρ Ρον Τζέρεμι.

Ο μικρός αναγκάζεται να μετακομίσει στο πατρικό της οικογένειας, μαζί με τον παππού, τη γιαγιά και τον θείο Τσάρλι, που διατηρεί το μπαρ Ντίκενς, μια απρόσμενη κοιτίδα πολιτισμού που δεν περιορίζεται στον τίτλο, αλλά κρύβει πολλά πολύτιμα αναγνώσματα ανάμεσα στα ποτά – έναν θησαυρό μυθιστορημάτων για το εκπαιδευμένο μάτι.

Η μητέρα του τον μεγαλώνει μόνη της, αφού ο πατέρας, γνωστός και ως «η Φωνή» στο τοπικό δίκτυο των παραγωγών, τον συντροφεύει μόνο μέσα από τις ραδιοφωνικές του εκπομπές, αφού εμφανίζεται σπανίως ή με ντροπιαστική καθυστέρηση, εκτός από τη διατροφή που μονίμως χρωστά, και στα διάσπαρτα ραντεβού του με τον γιο του, σαν φαντομάς που καταζητείται, συνήθως πιωμένος, με λυμένο το ζωνάρι για καυγά κι ένα ύφος συνοικιακού ροκ σταρ.

Πάντως, αν πάρουμε σοβαρά υπόψιν μας πως στο πρώτο τέταρτο ακούγεται καθαρά από το ραδιόφωνο το Love will Find a Way των Pablo Cruise, που κυκλοφόρησε και έγινε επιτυχία το 1978, ενώ η ταινία εκτυλίσσεται σαφώς το 1973, τότε οι οιωνοί δεν είναι καλοί.

Η απουσία προτύπου υποκαθίσταται από την αγωγή ανδρικής ευγένειας που παρέχει ο Τσάρλι στον ανιψιό και περιλαμβάνει συμβουλές για τα αυτοκίνητα, τα λεφτά και τα κορίτσια, μαζί με τη συνειδητοποίηση πως, κάτω από την τάση για τζόγο και τις χαμένες ευκαιρίες μιας ζωής, ο σοφός πλην loser μπαρίστα με τα ανομολόγητα απωθημένα για κάτι καλύτερο στη ζωή κρύβει φιλολογικό ταλέντο και ανιχνεύει τις δυνατότητες και τη δίψα του μικρού για ακαδημαϊκή γνώση και επαγγελματική διάκριση.

Τhe Tender Bar Facebook Twitter
O Tζορτζ Κλούνεϊ στα γυρίσματα της ταινίας.

Βασικά ο Τζέι Αρ (σε μια από τις μόνιμα αστείες επωδούς του έργου, δεν έχει απάντηση σε όποιον τον ρωτάει για τα αρχικά του ονόματός του, που απλώς παραπέμπουν, χωρίς φαντασία, στο junior) ψάχνει την ταυτότητά του, ελλείψει οποιασδήποτε ταύτισης με τον πατέρα, παρά τις φιλότιμες και υπομονετικές του προσπάθειες για προσέγγιση, ενώ το όνειρο της μητέρας του να φοιτήσει σε ένα από τα μεγάλα πανεπιστήμια, εν προκειμένω στο Yale, δεν είναι παρά ένα βήμα για τη γνωριμία του με τη μεγάλη περιπέτεια εκεί έξω και την καταγραφή της μέσω της ιδιότητας του συγγραφέα.

Ως Τσάρλι, ο Μπεν Άφλεκ τσιμπάει άνετα το περίβλημα του ρόλου και δεν χρειάζεται να κοπιάσει για να γίνει πειστικός. Αντίθετα, ο Τάι Σέρινταν παίζει με μονότονη εγκράτεια τον νεόφυτο που σιωπά και αφουγκράζεται χαμογελώντας τα πάντα γύρω του, μέχρι να ξεσπάσει και να μεγαλώσει εκ των περιστάσεων.

Αν υπάρχει κάτι αξιοπρόσεκτο στο Τρυφερό Μπαρ, που διαφέρει από τα συνηθισμένα στέκια μέθης και πολυλογίας, είναι η έξυπνη αποφυγή της υπερδραματοποίησης της απόρριψης: ο σκηνοθέτης Τζορτζ Κλούνεϊ δεν μετατρέπει τις χυλόπιτες (που βασικά είναι μία και ενδιαφέρουσα) και τις επαγγελματικές αποτυχίες στην πρώτη του δοκιμή στους New York Times, σε θεαματικές σκηνές ζωής και θανάτου. Αντ’ αυτού, τις συνδέει με την επόμενη φάση, που υποδέχεται τον Τζέι Αρ στην αμηχανία της πεζής πραγματικότητας.

Πολύ θα ήθελε να βιώνει μια κινηματογραφική στιγμή ή, πιο ταιριαστά, τη συγκίνηση ενός ήρωα από τις σελίδες αγαπημένου του βιβλίου, αλλά δυστυχώς προσγειώνεται σε έναν ακόμη στενό διάδρομο, μέχρι φυσικά το βροντερό φινάλε, όπου όλα τα κλισέ καταπλακώνουν τον σε βαθμό αδιαφορίας, διακριτικό χειρισμό του υλικού της ζωής του Μέρινγκερ.

Τhe Tender Bar Facebook Twitter
Το «Tender Bar» βασίζεται στο αυτοβιογραφικό χρονικό της ανατροφής του βραβευμένου με Πούλιτζερ δημοσιογράφου και συγγραφέα Τζέι Αρ Μέρινγκερ.

Δεν είναι σίγουρο πόσες ποιητικές άδειες και δραματουργικές ελευθερίες από τον συγγραφέα πήρε ο Κλούνεϊ στο Tender Bar για να το φέρει στα liberal μέτρα του. Πάντως, αν πάρουμε σοβαρά υπόψιν μας πως στο πρώτο τέταρτο ακούγεται καθαρά από το ραδιόφωνο το Love will Find a Way των Pablo Cruise, που κυκλοφόρησε και έγινε επιτυχία το 1978, ενώ η ταινία εκτυλίσσεται σαφώς το 1973, τότε οι οιωνοί δεν είναι καλοί.

Με δεδομένο πως και το πολύ πρόσφατο Licorice Pizza του Πολ Τόμας Άντερσον, επίσης γνώστη και λάτρη της εποχής, που την έχει μάλιστα γευτεί ελλιπέστερα από πρώτο χέρι, λαμβάνει χώρα ακριβώς το ίδιο έτος, είναι σίγουρο πως η ελκυστική και φιλόξενη δεκαετία του '70 δεν αποτελεί πανάκεια για κάθε ταινία που θέλει να χωρέσει σύγχρονα σχόλια σε μεγάλους γιακάδες, καμπάνες παντελόνια, μυώδη αμάξια και τσίλικο soundtrack. 

Το «Tender Bar» προβάλλεται στη streaming πλατφόρμα του Prime Video.

Οθόνες
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Είδαμε το «Juror#2» του Κλιντ Ίστγουντ και είναι η καλύτερη αμερικανική ταινία της χρονιάς

Οθόνες / To «Juror#2» του Κλιντ Ίστγουντ είναι η καλύτερη αμερικανική ταινία της χρονιάς

Αλλά δυστυχώς δεν θα προβληθεί στις κινηματογραφικές αίθουσες, επειδή οι υπεύθυνοι του στούντιο θεωρούν ότι το ενήλικο σινεμά αυτού του τύπου ανήκει στις streaming πλατφόρμες.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Say Nothing: Μια καθηλωτική σειρά με φόντο το βίαιο δράμα της Βόρειας Ιρλανδίας

Daily / Say Nothing: Μια καθηλωτική σειρά με φόντο το βίαιο δράμα της Βόρειας Ιρλανδίας

Η αυτοτελής σειρά κατορθώνει να λειτουργεί συγχρόνως ως ιστορική αναπαράσταση, ως συνταρακτικό δράμα, ως καθηλωτικό θρίλερ, ακόμα και ως δραματοποιημένο true crime, ειδικά για τους θεατές που δεν είναι εξοικειωμένοι με τις πολυσύνθετες πτυχές του ένοπλου αγώνα στη Βόρεια Ιρλανδία.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Η βίβλος του cult ελληνικού σινεμά

Οθόνες / Η βίβλος του cult ελληνικού σινεμά μόλις κυκλοφόρησε

Τα κείμενα του Φώντα Τρούσα για τις «βαθιά υποτιμημένες ταινίες που απελευθέρωσαν τη ματιά του θεατή από την οικογενειακή τηλεοπτική εικόνα, απενοχοποιώντας περαιτέρω το γυμνό» και για τον underground και τον πειραματικό ελληνικό κινηματογράφο κυκλοφορούν σε ένα μοναδικό, κυριολεκτικά, βιβλίο, από τα LiFO Books.
M. HULOT
Η φωνή του «τέρατος»: Ο Μάνσον με τα δικά του λόγια σ’ ένα αποκαλυπτικό νέο ντοκιμαντέρ

Οθόνες / Η φωνή του «τέρατος»: Ο Μάνσον με τα δικά του λόγια σ’ ένα αποκαλυπτικό ντοκιμαντέρ

Ένα νέο ντοκιμαντέρ εξετάζει και αμφισβητεί όλα όσα νομίζουμε ότι γνωρίζουμε για τη διαβόητη φιγούρα, παρουσιάζοντας για πρώτη φορά ηχογραφημένες συνομιλίες του σε διάστημα είκοσι ετών.
THE LIFO TEAM
Τα γεγονότα της ζωής

Οθόνες / Κασσαβέτης, Σκορσέζε, Ερίθε: 10 άχαστες προβολές στο φετινό Πανόραμα

Πρεμιέρες, παράλληλες εκδηλώσεις, αφιερώματα: Από τις 21 ως τις 27 Νοεμβρίου, οι κινηματογράφοι Τριανόν, Newman και Στούντιο φιλοξενούν το μακροβιότερο αθηναϊκό κινηματογραφικό φεστιβάλ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Πάνος Χ. Κούτρας: Queer before it was cool, νυν και αεί

Οθόνες / Πάνος Χ. Κούτρας: Queer before it was cool, νυν και αεί

Ο αγαπημένος Έλληνας σκηνοθέτης ξεδίπλωσε σημαντικές στιγμές από τη ζωή και την πορεία του και αφηγήθηκε πολύτιμες ιστορίες που διαμόρφωσαν το queer σινεμά του στο φετινό Iconic Talks Powered by Mastercard που πραγματοποιήθηκε στο 65ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
Τα δέκα αγαπημένα animation του Αλέξανδρου Βούλγαρη (aka The Boy)

Μυθολογίες / Τα 10 αγαπημένα animation του Αλέξανδρου Βούλγαρη (aka The Boy)

«Κάθε φορά που το βλέπω προσπαθώ να καταλάβω πώς έχει οργανωθεί αυτό το χάος»: Ο Αλέξανδρος Βούλγαρης μάς καλεί να ανακαλύψουμε δέκα animation διαφορετικών τεχνικών, που τον έχουν επηρεάσει βαθιά.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΝΙΝΕΤΤΑ ΓΙΑΚΙΝΤΖΗ
65ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης: Όσα ξεχώρισαν κοινό και επιτροπές

Οθόνες / 65ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης: Όσα ξεχώρισαν κοινό και επιτροπές

Η Fischer, επίσημος χορηγός των Βραβείων Κοινού εδώ και μια δεκαετία, στήριξε για μία ακόμη χρονιά τον θεσμό, απονέμοντας πέντε βραβεία στις ταινίες που συγκέντρωσαν τις περισσότερες ψήφους των θεατών.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
«Dune: Prophecy»: Το κυνήγι του επόμενου «Game of Thrones» συνεχίζεται

Οθόνες / «Dune: Prophecy»: Το κυνήγι του επόμενου Game of Thrones συνεχίζεται

Η σειρά του HBO, που παίρνει τη σκυτάλη από το πραγματικά αξιόλογο «Penguin», προσπαθεί να επικαλεστεί τη συνταγή του μεγάλου hit του καναλιού και ξεστρατίζει από το ατμοσφαιρικό σύμπαν του Ντενί Βιλνέβ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Οι θρυλικοί boomers του 65ου φεστιβάλ θεσσαλονίκης

Pulp Fiction / Οι θρυλικοί boomers του 65ου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης

Ρέιφ Φάινς, Ζιλιέτ Μπινός, Ματ Ντίλον: Oι διάσημοι, σχεδόν συνομήλικοι ηθοποιοί που τιμήθηκαν με Χρυσό Αλέξανδρο και έδειξαν με τις διαφορετικές επιλογές τους ισάριθμα σίκουελ στην καριέρας τους.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
«Μονομάχος II»: Αν και λιγότερο brutal από τον Ράσελ Κρόου, ο Πολ Μέσκαλ υπόσχεται αίμα στην αρένα

Οθόνες / «Μονομάχος II»: Αν και λιγότερο brutal από τον Ράσελ Κρόου, ο Πολ Μέσκαλ υπόσχεται αίμα στην αρένα

Ένα έπος δράσης και χαρακτήρων που κυλά θεαματικά, ουσιαστικά, υπερβολικά, συγκινητικά, χορταστικά και εμφατικά, όπως όλοι οι υποψήφιοι θεατές αναμένουν εδώ και πολύ καιρό.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η πιο διάσημη υπόθεση «απαγωγής από εξωγήινους» αναβιώνει στο Netflix εν μέσω μηνύσεων

Οθόνες / Η απαγωγή του αιώνα αναβιώνει στο Netflix εν μέσω μηνύσεων

Παρότι συμμετείχε στο σενάριο του ντοκιμαντέρ «The Manhattan Alien Abduction», η Λίντα Ναπολιτάνο που ισχυρίζεται ότι απήχθη από εξωγήινους στο κέντρο του Μανχάταν προ 35ετίας μηνύει την πλατφόρμα για αθέτηση της συμφωνίας τους.
THE LIFO TEAM