ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δε ξέρω ποιος είμαι, ούτε που πηγαίνω.. έχω περάσει από πολλά ταξίδια αυτοανακάλυψεις, από πολλές κουλτούρες, νοοτροπίες και φάσεις, αν και είμαι σχετικά μεγάλος (26) δε μπορώ να ξεκαθαρίσω που ανήκω σε πολλά θέματα, από πολιτική, θρησκεία μέχρι και τι απόψεις έχω για πολύ συγκεκριμένα ζητήματα, όλα τα βάζω σε 2-3 οπτικές γωνίες και όλα μπορώ να τα καταλάβω, όλα μπορώ να τα δικαιολογήσω επειδή σαν άνθρωπος είμαι αρκετά ενσυναισθηματικός και μπορώ να ταυτιστώ με κάποιον επομένως μου είναι αδύνατον να πάρω μία θέση υπέρ ή κατά, επειδή όλα είναι ζήτημα οπτικής γωνίας.. θα έλεγα οτί είμαι σκεπτικιστής αλλά κανείς δεν θέλει κάποιον που ποτέ δεν ξεκαθαρίζει τη θέση του για κάποιο θέμα και επιλέγω να μη τα εξωτερικεύω καν από το να είμαι μόνις, π.χ στη παρέα μου όταν συζητάνε για κάτι, οι μισοί συμφωνούν και οι άλλοι διαφωνούν, και επειδή εγώ δε μπορώ να αποφασίσω (έχω τη τάση να τα υπεραναλύω όλα) αναγκαστικά συμφωνώ κουτουρού με κάποιον, και στην επόμενη διαφωνία θα διαφωνήσω με αυτόν οπότε να μην τείνω να είμαι περισσότερο κατά αυτού, δηλαδή 1 διαφωνία - 1 συμφωνία, εξουδετερώνεται κατά κάποιον τρόπο, για να τα έχω καλά με όλους. Ξέρω πως ακούγομαι λίγο σαν χαμαιλέων αλλά εδώ μέσα νιώθω πως μπορώ να μιλάω άφοβα. Ακόμα και όταν κοιτάω τις αποφάσεις που ο ίδιος πήρα προ κάτι ημερών, θα έπαιρνα τελείως διαφορετικές αποφάσεις αν είχα τη γνώση του τώρα, (το οποίο συνέχεια μεταβάλλεται και εμπλουτίζεται με την νέα γνώση, δηλαδή το "τώρα" που τα γράφω αυτά θα υστερεί σε κάτι με το "τώρα" οτάν όταν -και αν- εγκριθεί η εξομολόγησή μου, θα διαβάζω τα σχόλια και τις απαντήσεις σας, θα θέλω να αλλάξω κάτι στο αρχικό κείμενο αλλά δε θα μπορώ) πάντα νιώθω πως με "πνίγει" αυτή η δίνη που λέγεται "παρόν" και ποτέ δεν θα είμαι στο σωστό μέρος, τη σωστή στιγμή και με τις κατάλληλες γνώσεις και εμπειρίες ωστέ να πάρω την σωστή απόφαση, πάντα κάτι θα χάνεται μέσα σε αυτόν των κυκεώνα των πραμάτων. Νιώθω έτσι ακριβώς που είναι ο τίτλος, χωρίς πυξίδα, δε ξέρω τι να κάνω στη ζωή μου, ό,τι με ενθουσιάζει τη στιγμή που θα το ανακαλύψω, πάντα θα με γοητεύσει και θα πέσω με τα μούτρα στο να το εξερευνήσω και πάντα μα πάντα μετά θα το βαρεθώ, όταν στη πορεία το απομυθοποιήσω ή γίνω σχετικά καλός σε αυτό.. δε ξέρω τι να κάνω, πραγματικά δεν με γεμίζει τίποτα..