Αγαπητή εξομολογούμενη,
θα σου πω κάτι που θα σου ακουστεί πολύ περίεργο, αλλά μπράβο σου! Μπράβο σου που κατάφερες να ξεφύγεις απ'αυτόν τον άνθρωπο και αυτό θα συγκαταλέγεται για πάντα στα μεγαλύτερα κατορθώματα της ζωής σου. Ακόμα μεγαλύτερη επιτυχία, βέβαια, ότι πρόκειται για την πρώτη σου σχέση, κάτι που καθιστούσε τη φυγή σου ακόμα πιο περίπλοκη και δύσκολη.
Να μη ντρέπεσαι γι'αυτό, ούτε να νιώθεις άσχημα που επέτρεψες να συμβεί σε σένα γιατί μπορεί να συμβεί στην καθεμία/στον καθένα. Είναι το "παράσημο" και το μάθημα σου αυτό για τη μετέπειτα ζωή σου και να είσαι περήφανη γι'αυτό.
Στο δια ταύτα... πρέπει οπωσδήποτε να δουλέψεις το τραύμα σου και σ'αυτή τη διαδικασία σίγουρα δε σε βοηθάει η καλύτερη σου "φίλη". Χρειάζεσαι ένα υποστηρικτικό περιβάλλον και κάποι@ που να μπορεί να σε καταλάβει και όχι να ξεστομίζει τέτοια λόγια. Ή θα της κάνεις λοιπόν μια κουβέντα και δε θα της ξαναεπιτρέψεις να τοποθετηθεί έτσι για τη δική σου τραυματική εμπειρία, για την οποία δε μπορεί να γνωρίζει απολύτως τίποτα αφού δεν την έζησε η ίδια, ή θα χρειαστεί να την απομακρύνεις.
Σου εύχομαι μόνο αγάπη και φως από'δω και στο εξής στη ζωή σου και να μην ξεχάσεις ποτέ ξανά πόσο δυνατή είσαι.