ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τρώγεται το κοτόπουλο με μπάμιες με την ίδια ευχαρίστηση ξαναζεσταμένο όπως όταν τρώγεται "φρέσκο";
Η απάντηση που θα δώσεις ισχύει και για τη σχέση.

"κοτόπουλο με μπάμιες" πωωω σλουρρπ υπεροχες

Γέλασα με τις μπάμιες .
Διάβασε από την αρχή ότι έγραψες , σαν ξένος , μπες στα ρούχα κάποιου άλλου που το διαβάζει με το καφέ του είναι αμερόληπτος και έχει δείκτη iq πιο μεγάλο από μπάμια .Νομίζω θα εντοπίσεις ότι είναι πολύ εγωιστικό , έχεις δουλειά πολύ με τον εαυτό σου.Πως αφήνετε άτομα που αγαπάτε για ένα χρόνο σε απόσταση; Είναι μικρή η ζωή για να μην λες σαγαπω και πολύ μεγάλη για να την κάνεις καρναβάλι .Κοίταξε , αν είσαι μαχητής και όχι χλεχλες θα το κυνηγήσεις μόνος σου κ ας άργησες , αυτό που θα σου επισημάνω είναι πριν το κάνεις ,να διώξεις τις τύψεις τελείως .Είναι θολά όλα όσο έχεις τύψεις .Είσαι σε μια πλεονεκτική θέση χωρίς να το γνωρίζεις ,αν αγαπάς πραγματικά αυτή τη στιγμή δεν έχεις να χάσεις τίποτα γιατί δεν έχεις αυτή που αγαπάς , όταν δεν έχεις τίποτα να χάσεις είσαι το απόλυτο βελάκι για κάθε στόχο .Χρησιμοποίησε το για οτιδήποτε επιλέξεις να κάνεις .

Ψυχραιμία και αποστασιοποίηση. Πάει ένας χρόνος, κάτι που δεν το λες μεγάλο διάστημα όταν ο εγκέφαλός σου έχει "καλωδιωθεί" με συγκεκριμένο τρόπο. Είναι πάρα πολύ δύσκολο να ξεμάθεις το μυαλό σου από την καθημερινή εικόνα που είχες μπρος στα μάτια σου και περιλάμβανε η εικόνα την κοπέλα εκείνη. Φερόσουν εντός σχέσης με άλλον τρόπο απ' αυτόν που, ας πούμε, φέρεσαι στα πρώτα σου ραντεβού, σκεφτόσουν με άλλον τρόπο τα πράγματα από τον τρόπο που σκέφτεσαι όταν είσαι αδέσμευτος και, εν τέλει, στη σχέση σου άφησες να διαφανούν τα δυνατά κι αδύναμά σου σημεία πιο έντονα απ' ότι στη συνήθη καθημερινή σου ζωή. Είναι φυσιολογικό, λοιπόν, που νιώθεις σα να έδωσες ένα κομμάτι του εαυτού σου στην πρώην σου σχέση, γιατί εντός της ήσουν ως ένα βαθμό διαφορετικός άνθρωπος. Δεν είναι καθόλου παράξενο που νιώθεις ότι ακόμα σου λείπει, γιατί σου λείπει εν μέρει και ο άνθρωπος που ήσουν όσο βρισκόσουν δίπλα της. Για να πω, όμως, και τα πράγματα από την ανάποδη: στα γραφόμενά σου αναφέρεις ποια από τα προτερήματά της λείπουν σ' εσένα. Σα να εννοείς ότι αν εκείνη αποφασίσει να γυρίσει, θα κερδίσεις εσύ πολλά, συν και μια επανόρθωση της εικόνας σου στα μάτια της. Κι ωστόσο, εκείνη τι θα είχε να κερδίσει αν γυρνούσε σ' εσένα, τι θα είχες να της προσφέρεις; Δεν λέω ότι είσαι ανάξιος ή ότι πρέπει να συνεχίσεις το αυτομαστίγωμα, αλίμονο, αλλά σε προκαλώ να το δεις από μια πιο αποστασιοποιημένη οπτική. Για παράδειγμα, κι εμένα μου λείπει να έχω ένα Golden Retriever σπίτι μου, αλλά τι συνθήκες έχω να του δώσω, αν μένω σε γκαρσονιέρα και δεν έχω χρόνο ούτε διάθεση να κατεβαίνω ούτε ως το περίπτερο ακριβώς δίπλα απ' την πολυκατοικία, πόσω μάλλον να βγάζω το σκύλο τακτικές βόλτες; Ο σκύλος μου θα έπληττε και θα ψοφούσε απ' την πρώτη βδομάδα δίπλα μου. Πρέπει να γνωρίζουμε τι είμαστε ικανοί και διατεθειμένοι να προσφέρουμε στον εκάστοτε άνθρωπο που θέλουμε να έχουμε δίπλα στη ζωή μας. Κι αυτό οφείλουμε να το αξιολογούμε όσο γίνεται πιο ψύχραιμα, ακόμα κι αν μας φαίνεται σε μια δεδομένη στιγμή ότι θα κάναμε τ' αδύνατα δυνατά για χάρη του. Δεν είναι έτσι, εξομολογούμενε. Σίγουρα ακόμα και τα πιο ταιριαστά ζευγάρια χρειάζονται κατά καιρούς αμοιβαίες υποχωρήσεις ή υπερβάσεις, αλλά όταν ξεκινάς (ή επανεκκινείς) μια σχέση με το σκεπτικό ότι θα κάνεις το παν αρκεί μόνο ν' αποδείξεις τον εαυτό σου στον άλλον και να τον έχεις τρόπαιο δίπλα σου, αυτό δεν λειτουργεί. Ζήτημα χρόνου να νιώσεις ότι δεν μπορείς ν' ανταπεξέρθεις ή να θελήσεις να χαλαρώσεις στην τελική. Και αν η άλλη είναι μόνη και δεν σ' αναζήτησε, τότε δεν νομίζω να θέλει να είναι μαζί σου, ακόμα κι αν ψάχνεται για σχέση. Όσο για το γεγονός ότι καμία σχέση που ξεκίνησες δεν είχε εξέλιξη, περίμενε. Είναι αρκετά νωρίς ακόμα, για τους λόγους που σου εξέθεσα στην αρχή. Ακόμα και την 100% κατάλληλη για σένα και κουκλάρα μασέρ να γνώριζες τώρα, δεν θα είχατε επιτυχή εξέλιξη, γιατί το μυαλό σου είναι αλλού προς το παρόν, θέλει μια επαναφορά συστήματος. Η οποία επαναφορά δεν γίνεται με μερικά κλικ, όμως, αλλά σταδιακά, με συνειδητή προσπάθεια και με τη βοήθεια του χρόνου.

Θεωρώ πως αν μέσα σου το έχεις δουλέψει, έχεις συνειδητοποιήσει τι λάθη έκανες, τι ακριβώς συνέβη, ποτέ δεν είναι αργά. Το θέμα είναι να μην κάνεις άδικα πισωγύρισμα, να γυρίσεις και την ίδια στα παλιά και να γίνουν παλι τα ίδια. Θέλει συνείδηση και θέληση να αλλάξεις σαν άνθρωπος, τον τρόπο σκέψης σου και έπειτα το πως αντιδράς και αντιμετωπίζεις κάποιες καταστάσεις. Μην κάνεις το βήμα αν δεν είσαι σίγουρος για τον εαυτό σου τουλάχιστον, για τον άλλον δεν μπορείς να γνωρίζεις, αλλά μην μπεις στη διαδικασία και την πληγώσεις πάλι, μονο στην περίπτωση που ξέρεις ότι θα φερθείς αυτή τη φορά όπως πρέπει. Έχει περάσει ένας χρόνος, έχετε πάρει αρκετή απόσταση αλλά θεωρώ ότι αυτό δεν σημαίνει απολύτως τίποτα αν πραγματικά αγαπιέστε ακόμα και είναι αμοιβαίο. Το ότι έχεις τόσο έντονα συναισθήματα όπως μας περιγράφεις ύστερα από 1 χρόνο, τα λέει όλα. Αξίζει τον κόπο πιστεύω. Οπότε σου προτείνω να το προσπαθήσεις κι ας φας χυλόπιτα, μην αφήνεις απωθημένα. Αλλά πρόσεξε, μην την πληγώσεις αυτή τη φορά...

Χωρίς να ξέρουμε τίποτα μπορούμε να πούμε το μακρύ μας και το κοντό μας.
Πάντως από την στιγμή που ράγισε το γυαλί (εδώ μάλλον έσπασε), στην θέση σου δεν θα περίμενα τίποτα. Η συμβουλή μου είναι να προχωρήσεις παρακάτω.

Όταν σου λείπουν και όλα εκείνα που έκανες εσύ για αυτήν νομίζω θα είναι η σωστή στιγμή

Από εκείνη εξαρτάται το θέμα αλήθεια? Εισαι σίγουρος? Μηοως εξαρτάται κι από εσένα , από το γεγονός ότι φέρθηκες ανώριμα και μέσα σε ένα μήνα μάλλον δεν θα είχες το χρόνο να ξεπεράσεις την ανωριμότητα και επιπολαιότητα σου , ειδικά αν δεν προσπάθησες ενεργά, που μάλλον οχι.
Δεν εκαρτώνται όλα απο εκείνη οχι. Αυτή ξενέρωσε από χαρακτηριστικά και συμπεριφορές σου που μάλλον παρατηρούσε από καιρό και δεν αλλάζουν από τη μια μέρα στην άλλη. Κι εσυ τι περιμένεις, να γυρίσει πίσω ένα μήνα μετά , απλά και μόνο γιατί ο χρόνος μας μαλακώνει, για να βρει ακριβώς αυτό που επέλεξε συνειδητά να αφήσει ενα μηνα πρν?