ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εχω διαβασει πολλες εξομολογησεις εδω τελευταια που ειναι τυπου "μου λειπει ο τοτε εαυτος μου" ή και "μου λειπει εκεινη η εποχη" και επειδη κεγω νιωθω εντονα τη νοσταλγια για περασμενες καλυτερες (συγκριτικα με τωρα) εποχες, θελω πραγματικα να πω σε ολο τον κοσμο το εξης: οταν αγαπας καποια/ον, αυτοματα ολα τα βαζεις στην ακρη και δινεις εμφαση στα ωραια. Εισαι εκεινο το ατομο εκεινη τη συγκεκριμενη χρονικη στιγμη. Ποτε δε θα ξανα εισαι το ιδιο ατομο (ουτε θα ξαναειναι ο αλλος/η αλλη που αγαπησες ο ιδιος/η ιδια με το ατομο που ηταν τοτε) ουτε θα ξανα υπαρξουν οι ακριβως ιδιες συνθηκες. Δεν εχει νοημα να το σκεφτεσαι με την νοσταλγια του να θελεις να το ξαναζησεις ή την ελπιδα του να ζησεις το ιδιο ακριβως. Ποτε δε θα δεις το ιδιο ακριβως τοπιο, απο την ιδια οπτικη γωνια, στο ιδιο ταξιδι. Ακομα και αν περασεις απο το ιδιο μερος 10 φορες και δεις το ιδιο, επειδη στο διαστημα αυτων των 10 φορων θα εχεις αλλαξει (σε μικρη κλιμακα βεβαια) εσυ ο ιδιος, δε θα το κατανοησεις το ιδιο ή θα παρατηρησεις κατι διαφορετικο, οπως με την ιδια λογικη οταν διαβαζεις ξανα ενα βιβλιο μετα απο μηνες ή χρονια και εχεις αλλαξει σε αυτο το διαστημα, ποτε δε θα ξανα κανεις τις ιδιες σκεψεις διαβαζοντας το. Ολα στη ζωη εχουν μια συνεχεια, οποιος "κολλαει" στο πριν, δεν ζει και δεν εκτιμαει το τωρα, το οποιο πολυ συντομα θα γινει "πριν" με τη σειρα του. Μην θυσιαζετε χρονο αναπολωντας τα περασμενα ή νιωθοντας ασχημα που κατι ομορφο τελειωσε, για ολα υπαρχει καποιος βαθυτερος λογος, ο οποιος (στις περισσοτερες φορες) δεν αλλαζει αυτο που συνεβη απλα επειδη το φιλοσοφησατε/αναλυσατε λιγο παραπανω. Ενταξει, δεν λεω και να ειστε εντελως yolo, ελπιζω να καταλαβατε πως το εννοω. Ολα τα ωραια που ζησαμε, καποτε θα τα ξαναζησουμε, με αλλους ανθρωπους ή με αλλες συνθηκες, οντας διαφορετικοι ανθρωποι. Η φυση ειναι αιωνια, παρατηρηστε τα κυμματα στη θαλασσα, τα συννεφα στον ουρανο, τον ηλιο, το φεγγαρι... τα ιδια τοπια κοιτουσαμε μικροι, τα ιδια τοπια κοιταμε τωρα, τα ιδια τοπια θα κοιταμε και μετα απο πολλα πολλα χρονια... χαμογελαστε που ζησατε ο,τι ζησατε (με τα καλα και τα κακα του) και να εχετε παντα την ελπιδα οτι το ταξιδι δεν τελειωσε ακομα και νεες περιπετειες σας περιμενουν καθε μερα. Με βοηθησε πολυ αυτη η σκεψη εμενα προσωπικα γι'αυτο και τη γραφω εδω..ειχα μια πολυ μεγαλη αγαπη η οποια οταν τελειωσε ενιωσα πως κοπηκε η καρδια μου σε κομματια και ομως, η ζωη συνεχιζεται, τιποτα δε μενει στασιμο...