Οι εσωτερικές τριβές και έριδες ανάμεσα στα μέλη διάσημων συγκροτημάτων δεν είναι κάτι καινούριο ή σπάνιο. Οι λόγοι επίσης. Μπορεί να έχουν να κάνουν με τα λεφτά (Beatles), με αδελφικές συγκρούσεις (Oasis, Kinks, Everly Brothers) ή ακόμα και με τις σεξουαλικές σχέσεις μεταξύ των μελών τους, σε ποικίλους συνδυασμούς (Fleetwood Mac). Τίποτα όμως δεν μπορεί να συγκριθεί με την σαιξπηρικών διαστάσεων στην πολυπλοκότητά της τοξική σχέση μεταξύ των μελών των Pink Floyd, που αγγίζει συγχρόνως την τέχνη, το χρήμα και την γεωπολιτική.
Τις τελευταίες εβδομάδες σημειώθηκε μια πολύ δημόσια κλιμάκωση των εχθροπραξιών σε μια διαμάχη που σιγοβράζει εδώ και δεκαετίες μεταξύ του κιθαρίστα Dave Gilmour και του ιδρυτικού μέλους και μπασίστα Roger Waters - των δύο ηγετικών μορφών του κολοσσιαία επιτυχημένου συγκροτήματος. Στις 6 Φεβρουαρίου η σύντροφος του Gilmour, η συγγραφέας Polly Sansom, εξαπέλυσε στο Twitter μια υβριστική επίθεση κατά του Waters, κατηγορώντας τον ότι είναι «αντισημίτης μέχρι το σάπιο του κόκαλο... απολογητής του Πούτιν» και επίσης «ψεύτης, κλέφτης, υποκριτής, φοροφυγάς, μισογύνης, φθονερός, μεγαλομανής». Λίγο αργότερα, ο Dave Gilmour το έκανε retweet, προσθέτοντας: «Κάθε λέξη είναι αποδεδειγμένα αληθινή».
Όταν το 1985 ο Waters εγκατέλειψε το συγκρότημα, πίστευε ως αδιαφιλονίκητος ηγέτης ότι αυτό θα ήταν και το τέλος των Floyd. Αυτό όμως δεν συνέβη. Αντιθέτως τα υπόλοιπα μέλη – ο Gilmour, ο ντράμερ Nick Mason και ο επανακάμψας κιμπορντίστας Rick Wright, τον οποίον ο Waters είχε απολύσει – εξακολούθησαν να βγάζουν με τεράστια επιτυχία άλμπουμ με το όνομα του γκρουπ (που μάλιστα περιείχαν και στίχους της Polly Sansom). Ο Waters έφτασε μέχρι το Ανώτατο Δικαστήριο, υποστηρίζοντας ότι το να συνεχίσουν να ηχογραφούν και να περιοδεύουν με το όνομα Pink Floyd τα υπόλοιπα μέλη θα αμαύρωνε την κληρονομιά του συγκροτήματος. Η υπόθεση διήρκεσε δύο χρόνια και τελικά διευθετήθηκε εξωδικαστικώς, σε μια συνάντηση στο σκάφος του Gilmour την παραμονή των Χριστουγέννων του 1987. Αργότερα, ο Waters θα δήλωνε στο BBC ότι είχε μετανιώσει για την προσφυγή του στη δικαιοσύνη.
Στα χρόνια που μεσολάβησαν από τότε υπήρξε μια μακρά περίοδος εκεχειρίας, ακόμη και ανακωχής. Το συγκρότημα επανενώθηκε το 2005 για μια εμφάνιση στη συναυλία Live 8 στο Χάιντ Παρκ του Λονδίνου. Δήλωνε τότε ο Gilmour: «Είχαμε τις διαφωνίες μας, αλλά δεν θέλουμε πλέον να φάμε ο ένας τον άλλον. Είναι καλό να απαλλαγούμε από όλη αυτή την οξύτητα. Ποιος θέλει να κουβαλά κάτι τέτοιο στο μυαλό του για το υπόλοιπο της ζωής του;». Με τη σειρά του, ο Waters είχε δηλώσει από την σκηνή: «Είναι πραγματικά συγκινητικό να στέκομαι ξανά εδώ πάνω με αυτούς τους τρεις τύπους, μετά από τόσα χρόνια».
Προφανώς όμως επρόκειτο μόνο για προσωρινή εκεχειρία. Ο πόλεμος θα αναζωπυρωνόταν με την κατάσταση να κλιμακώνεται μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία και τις διαφορετικές αντιδράσεις των μελών των Pink Floyd στην κρίση αυτή. Πέρυσι ο Gilmour και ο Nick Mason συνεργάστηκαν με τον Ουκρανό μουσικό Andrij Chlywnjuk για την από κοινού ηχογράφηση μιας νέας εκδοχής ενός παραδοσιακού ουκρανικού τραγουδιού. Ήταν η πρώτη επίσημη κυκλοφορία με το όνομα των Pink Floyd μετά το άλμπουμ The Division Bell του 1994 και συγκέντρωσε μισό εκατομμύριο λίρες για ουκρανικές φιλανθρωπικές οργανώσεις. Αυτό που οι περισσότεροι θα έβλεπαν ως μια πράξη αλληλεγγύης προς έναν ταλαιπωρημένο λαό, «αναγνώστηκε» διαφορετικά από τον Waters. «Το βρίσκω πραγματικά λυπηρό», δήλωνε. «Αυτή η ενέργεια στερείται ανθρωπιάς και ενθαρρύνει τη συνέχιση του πολέμου... Αντί να απαιτήσουν να σταματήσει ο πόλεμος και η σφαγή, ανεμίζουν την γαλαζοκίτρινη σημαία».
Ενώ αρχικά είχε καταδικάσει την εισβολή του Βλαντιμίρ Πούτιν στην Ουκρανία ως την «πράξη ενός γκάνγκστερ», στη συνέχεια έκανε στροφή 180 μοιρών περιγράφοντας πρόσφατα τις ενέργειες της Ρωσίας ως «την πιο δικαιολογημένη εισβολή που έγινε ποτέ». Στις δηλώσεις του υπογραμμίζει ότι είναι επιτακτική ανάγκη «να εμποδίσουμε την γενοκτονία του ρωσόφωνου πληθυσμού του Ντονμπάς» και «να καταπολεμήσουμε τον ναζισμό στην Ουκρανία», μια «βαθιά διαιρεμένη» χώρα, όπως είπε που «δεν είναι καν χώρα στην πραγματικότητα», αλλά περισσότερο ένα «αποσπασματικό και ασαφές πείραμα», ενώ πρόσφατα προσκλήθηκε από τη Ρωσία να μιλήσει στον ΟΗΕ για την συνεχζόμενη σύγκρουση. Έχει επίσης δηλώσει ότι «η Ταϊβάν είναι κομμάτι της Κίνας» και ότι το μέλλον του νησιού είναι ένα ζήτημα που αφορά αποκλειστικά τον κινεζικό λαό: «Εμείς δεν έχουμε καμιά δουλειά να ανακατευόμαστε».
Παράλληλα, σε συνέντευξη που παραχώρησε πριν από λίγο καιρό στον Telegraph, ο Waters δήλωνε για τα υπόλοιπα μέλη των Floyd: «Δεν μπορούν να γράψουν τραγούδια, δεν έχουν τίποτα να πουν. Δεν είναι καλλιτέχνες!... Δεν έχουν ιδέες, ούτε μία. Ποτέ δεν είχαν, και αυτό τους τρελαίνει». Ο Dave Gilmour δεν απάντησε αυτή τη φορά στις προκλήσεις. Παλιότερα όμως, όταν τον είχαν ρωτήσει γιατί δεν θα συνεργαστεί ποτέ ξανά με τον Waters, είχε απαντήσει λακωνικά: «Επειδή είναι μαλάκας».
Ο Waters απάντησε και στα σχόλια της Polly Samson με δική του ανακοίνωση στο Twitter: «Ο Roger Waters είναι ενήμερος για τα εμπρηστικά και αγρίως ανακριβή σχόλια που έγιναν εις βάρος του στο Twitter από την Polly Samson, τα οποία διαψεύδει πλήρως και αυτή τη στιγμή λαμβάνει νομικές συμβουλές για τη στάση που θα κρατήσει». Όπως πάντα, όταν οι σχέσεις ξινίζουν, οι πιο ευτυχισμένοι άνθρωποι είναι οι δικηγόροι.
Πηγή: The Telegraph