Στην ζωή μου...είμαι 26 και τώρα θα τελειώσω την σχολή μου.Αυτό επειδή στα 18 αντί να δώσω πανελλήνιες, πήγα και τελείωσα ιεκ.Μια απόφαση που αμέσως μετάνιωσα, καθώς ένιωθα κατώτερη από τους ΤΕ και ΠΕ οπότε την επόμενη χρονιά αμέσως γράφτηκα σε φροντιστήριο και περνάω σε σχολή μετά τα 20. Καθυστερημένη φοιτητική ζωή, καθυστέρηση στο να εργαστώ με αποτέλεσμα σε τέτοια ηλικία να έχω κάνει το πολύ 2 κανονικές δουλειές (τις πρακτικές δεν τις μετράω). Κάθε μέρα σκέφτομαι πόσο πίσω είμαι σε σχέση με άλλους,πώς θα γράψω το βιογραφικό μου,σε συνεντεύξεις πώς θα αιτιολογώ τα μεγάλα κενά ανεργίας μου,πώς θα με πάρουν σοβαρά σε τέτοια ηλικία να δουλέψω πάνω στο πτυχίο μου.Η ζωή μου ένα μεγάλο χάλι σε όλους τους τομείς καθώς και η κοινωνική και προσωπική ζωή μου ζωή είναι ανύπαρκτες..και όλα αυτά τα δημιούργησα μόνη μου σε μεγάλο βαθμό.Δεν έχω ούτε ένα καλό πράγμα να πιαστώ,να νιώσω καλά και υπερήφανη για τον εαυτό μου.Είμαι μεγάλη και για μεταπτυχιακό,ακόμα και για μια ξένη γλώσσα.Τι να κάνω ; Σε τι να επικεντρωθώ πρώτα ; Είμαι χαμένη και ντρέπομαι για μένα.