Η επικίνδυνη ηλιθιότητα της Τεχνητής Νοημοσύνης

Η επικίνδυνη ηλιθιότητα της Τεχνητής Νοημοσύνης Facebook Twitter
Μας υποσχέθηκαν ότι θα άνοιγαν νέα πεδία για την ανθρώπινη εμπειρία, θα μας χάριζαν πρόσβαση σε όλη την ανθρώπινη γνώση και θα δημιουργούσαν νέους τύπους ανθρώπινης σύνδεσης. Αντ' αυτού, μας πουλάνε πίσω τα όνειρά μας, επανασυσκευασμένα ως προϊόντα μηχανών.
0

Τον τελευταίο καιρό, το νέο κύμα καταναλωτικής τεχνητής νοημοσύνης, το οποίο περιλαμβάνει τόσο τη δημιουργία εικόνων όσο και εργαλεία όπως το ChatGPT, έχει κατακτήσει τη λαϊκή φαντασία. Έχει επίσης συμβάλλει σημαντικά στην ευημερία των μεγάλων τεχνολογικών εταιρειών, οι οποίες, παρά τις πολλές προσπάθειές τους, απέτυχαν να πείσουν τους περισσότερους από εμάς ότι το blockchain ή η εικονική πραγματικότητα (το περιβόητο "metaverse") είναι το μέλλον που ζητάμε. Τουλάχιστον το ChatGPT μοιάζει διασκεδαστικό, για πέντε λεπτά περίπου, και το "AI" (η Τεχνητή Νοημοσύνη) εξακολουθεί να έχει μια σπινθηροβόλα αίσθηση επιστημονικής φαντασίας. Αυτό που συμβαίνει βέβαια κάτω από το πέπλο, δεν είναι καθόλου καινούργιο.

Οι θεμελιώδεις έννοιες της τεχνητής νοημοσύνης δεν έχουν αλλάξει τις τελευταίες δύο δεκαετίες. Η τεχνολογία των νευρωνικών δικτύων θεωρητικοποιήθηκε και εφαρμόστηκε στην πράξη τη δεκαετία του 1990. Μπορούσε κανείς να τα χρησιμοποιήσει και τότε για την δημιουργία εικόνων, αυτές όμως ήταν ως επί το πλείστον αφαιρετικού τύπου, κηλίδες χρώματος με μικρή συναισθηματική ή αισθητική απήχηση. Τα πρώτα πειστικά chatbots τεχνητής νοημοσύνης χρονολογούνται ακόμη πιο παλιά. Το 1964, ο Joseph Weizenbaum, ένας επιστήμονας πληροφορικής στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης (MIT), ανέπτυξε ένα chatbot που ονομαζόταν Eliza. Η Eliza είχε ως πρότυπο έναν "προσωποκεντρικό" ψυχοθεραπευτή και «αντανακλούσε» πίσω σε εσάς ό,τι του λέγατε. Αν λέγατε «Νιώθω λυπημένος», η Eliza θα απαντούσε με την ερώτηση «Γιατί νιώθεις λυπημένος;», και ούτω καθεξής. (Ο Weizenbaum ήθελε με το πρόγραμμά του να καταδείξει την επιφανειακότητα της ανθρώπινης επικοινωνίας, όχι να δημιουργήσει ένα καλούπι για μελλοντικά εμπορικά προϊόντα).

Η παραγωγή εικόνων και κειμένων μέσω της τεχνητής νοημοσύνης αποτελεί ουσιαστικά  απαλλοτρίωση της εργασίας των πολλών για τον πλουτισμό και την πρόοδο των τεχνολογικών κολοσσών της Silicon Valley και των δισεκατομμυριούχων ιδιοκτητών τους.

Τα πρώιμα προγράμματα τεχνητής νοημοσύνης δεν γνώριζαν πολλά για τον κόσμο και τα πανεπιστημιακά τμήματα δεν είχαν υποδομή για να τα εκμεταλλευτούν. Η διαφορά με το σήμερα δεν έχει να κάνει με τη νοημοσύνη, αλλά με τα δεδομένα και την ισχύ. Οι μεγάλες εταιρείες τεχνολογίας έχουν σπαταλήσει 20 χρόνια συλλέγοντας τεράστιες ποσότητες δεδομένων από τον ανθρώπινο πολιτισμό και την καθημερινή κατασκευάζοντας τεράστια κέντρα δεδομένων και ολοένα και πιο ισχυρούς υπολογιστές για την επεξεργασία τους. Τα παλιά νευρωνικά δίκτυα έχουν γίνει υπερδύναμα, και το αποτέλεσμα είναι η έκρηξη της τεχνητής νοημοσύνης που βλέπουμε σήμερα.

Η παραγωγή των AI εικόνων βασίζεται στη συγκέντρωση και ανάλυση εκατομμυρίων εικόνων που συνοδεύονται ήδη από κάποια περιγραφή του περιεχομένου τους. Αυτές οι εικόνες και οι περιγραφές επεξεργάζονται στη συνέχεια μέσω νευρωνικών δικτύων που μαθαίνουν να συνδέουν συγκεκριμένες και βαθιά διαφοροποιημένες ιδιότητες της εικόνας - σχήματα, χρώματα, συνθέσεις - με συγκεκριμένες λέξεις και φράσεις. Αυτές οι ιδιότητες τοποθετούνται στη συνέχεια η μία πάνω στην άλλη για να παράγουν νέες ρυθμίσεις σχήματος, χρώματος και σύνθεσης, με βάση τα δισεκατομμύρια συσχετισμών που δημιουργούνται από μια απλή υπόδειξη.

Η παραγωγή εικόνων και κειμένων μέσω της τεχνητής νοημοσύνης αποτελεί ουσιαστικά  απαλλοτρίωση της εργασίας των πολλών για τον πλουτισμό και την πρόοδο των τεχνολογικών κολοσσών της Silicon Valley και των δισεκατομμυριούχων ιδιοκτητών τους. Αυτές οι εταιρείες γιγαντώθηκαν εισχωρώντας σε κάθε πτυχή της καθημερινότητας, συμπεριλαμβανομένων των πιο προσωπικών και δημιουργικών πεδίων της ζωής μας: τα κρυφά μας πάθη, τις ιδιωτικές μας συζητήσεις, τα όνειρά μας. Μας υποσχέθηκαν ότι θα άνοιγαν νέα πεδία για την ανθρώπινη εμπειρία, θα μας χάριζαν πρόσβαση σε όλη την ανθρώπινη γνώση και θα δημιουργούσαν νέους τύπους ανθρώπινης σύνδεσης. Αντ' αυτού, μας πουλάνε πίσω τα όνειρά μας, επανασυσκευασμένα ως προϊόντα μηχανών.

Παρότι οι ισχυρισμοί για τη «δημιουργικότητα» της τεχνητής νοημοσύνης είναι υπερβολικοί – δεν υπάρχει πραγματική πρωτοτυπία στη δημιουργία εικόνων, παρά μόνο επιδέξια μίμηση – αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είναι ικανή να αναλάβει πολλές «καλλιτεχνικές» εργασίες που ανέκαθεν ανήκαν στο πεδίο εξειδικευμένων επαγγελματιών, από τους εικονογράφους και τους γραφίστες μέχρι τους μουσικούς, τους κινηματογραφιστές και τους συγγραφείς. Πρόκειται για μια τεράστια αλλαγή.

Το ChatGPT παρουσιάστηκε τον Νοέμβριο του 2022 από το OpenAI και άλλαξε ακόμα περισσότερο την αντίληψή μας σχετικά με την αλληλεπίδραση ανάμεσα στην τεχνητή νοημοσύνη και στην ανθρώπινη δημιουργικότητα. Δομημένο ως chatbot –  ένα πρόγραμμα που μιμείται την ανθρώπινη συνομιλία – το ChatGPT είναι ικανό για πολλά περισσότερα από μια απλή συνομιλία. Ιδανικά, έχει την ικανότητα να γράψει λειτουργικό κώδικα υπολογιστή, να επιλύσει μαθηματικά προβλήματα και να μιμείται διάφορες συγγραφικές εργασίες, από βιβλιοκριτικές μέχρι πανεπιστημιακά γραπτά, γαμήλιες ομιλίες και νομικά συμβόλαια.

Το πρόβλημά του ChatGPT όμως είναι ότι είναι εγγενώς ηλίθιο. Έχει διαβάσει το μεγαλύτερο μέρος του διαδικτύου και γνωρίζει πώς υποτίθεται ότι ακούγεται η ανθρώπινη γλώσσα, δεν έχει όμως καμία σχέση με την πραγματικότητα. Ονειρεύεται προτάσεις που ακούγονται περίπου σωστές, είναι πολύ καλό στο να παράγει αυτό που ακούγεται σαν νόημα, και ακόμα καλύτερο στο να παράγει κλισέ και κοινοτοπίες, που αποτελούν την βασική διατροφή του, παραμένει όμως ανίκανο να συνδεθεί με τον κόσμο όπως αυτός είναι στην πραγματικότητα. Μην εμπιστεύεστε κανέναν που δηλώνει ότι πρόκειται για μια ηχώ, ή μια προσέγγιση, της ανθρώπινης συνείδησης.

Η πίστη σε αυτού του είδους την τεχνητή νοημοσύνη ως πηγή γνώσης και νοήματος είναι επικίνδυνη. Κινδυνεύει να δηλητηριάσει το πηγάδι της συλλογικής σκέψης αλλά και την ίδια την ικανότητά μας να σκεφτόμαστε. Αν, όπως προτείνεται από τις εταιρείες τεχνολογίας, τα αποτελέσματα των ερωτημάτων του ChatGPT θα παρέχονται ως απαντήσεις σε όσους αναζητούν γνώση στο διαδίκτυο, και αν, όπως προτείνεται από ορισμένους σχολιαστές, το ChatGPT χρησιμοποιηθεί στην τάξη ως βοήθημα διδασκαλίας, τότε οι παραισθήσεις του θα καταχωρηθούν στα μόνιμα αρχεία, μπαίνοντας ουσιαστικά ανάμεσα σε εμάς και σε πιο νόμιμες, ελέγξιμες πηγές πληροφοριών, μέχρις ότου η γραμμή μεταξύ των δύο γίνει τόσο θολή ώστε να είναι αόρατη. Ποτέ άλλοτε δεν υπήρξε πιο απαραίτητη η ικανότητά μας ως άτομα να ερευνούμε και να αξιολογούμε κριτικά τη γνώση, λόγω της ζημίας που έχουν ήδη προκαλέσει οι εταιρείες τεχνολογίας στον τρόπο διασποράς της πληροφορίας. Εναποθέτοντας όλη μας την εμπιστοσύνη στα όνειρα κακοπρογραμματισμένων μηχανών είναι σα να εγκαταλείπουμε εντελώς την κριτική σκέψη.

Πηγή: The Guardian

Θέματα
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Πώς η ΔΕΠΥ με βοήθησε να λύσω ένα άλυτο μυστήριο ενός αιώνα σε αγγλικό μουσείο»

Ζούμε, ρε! / «Πώς η ΔΕΠΥ με βοήθησε να λύσω το μυστήριο των εικόνων του Μπράιτον»

Η Χρυσέλλα Λαγαρία και ο Θοδωρής Τσάτσος συζητούν με την ηθοποιό και σεναριογράφο Ανδριανή Ρέλλου, η νευροδιαφορετικότητα της οποίας υπήρξε καθοριστικής σημασίας στην επίλυση ενός μυστηρίου που παρέμενε άλυτο επί εκατό περίπου χρόνια.
THE LIFO TEAM
Ο Κώστας Καββαθάς μέσα από τα μάτια ενός στενού του συνεργάτη

LiFO politics / Ο Κώστας Καββαθάς μέσα από τα μάτια ενός στενού του συνεργάτη

O Φαίδων Καραϊωσηφίδης, εκδότης του περιοδικού «Πτήση» και για 28 χρόνια συνεργάτης του Κώστα Καββαθά, μιλά στη Βασιλική Σιούτη για έναν από τους πιο επιδραστικούς ανθρώπους του σύγχρονου ελληνικού Τύπου που έφυγε πρόσφατα από τη ζωή.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Γιώργος Χρονάς: «Για χρόνια θεωρούσα τον έρωτα ντροπή»

Lifo Videos / Γιώργος Χρονάς: «Για χρόνια θεωρούσα τον έρωτα ντροπή»

Η αυτοβιογραφία του είναι γεμάτη από ιστορίες με τον Τσαρούχη, τον Χατζιδάκι και άλλες εμβληματικές μορφές της εποχής, τις οποίες είχε την τύχη να γνωρίσει και να μπολιαστεί από τη ματιά και τη στάση τους. Η Τζούλη Αγοράκη συναντά τον ποιητή και εκδότη της Οδού Πανός σε μια χειμαρρώδη συζήτηση.
ΤΖΟΥΛΗ ΑΓΟΡΑΚΗ
«Αν περάσεις μια νύχτα στις Μάντρες της Ανάφης, θα τη θυμάσαι για πάντα»

Lifo Videos / «Αν περάσεις μια νύχτα στις Μάντρες της Ανάφης, θα τη θυμάσαι για πάντα»

Η Έφη Καλογεροπούλου διηγείται ιστορίες από την Ανάφη: από τις θρυλικές «Μάντρες», το μπαρ που δημιούργησε ο πατέρας της, μέχρι το εστιατόριό της, τη «Μαργαρίτα», σε ένα νησί που διαρκώς αλλάζει χρώματα.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
Πόσο βρόμικοι ήταν οι άνθρωποι τον Μεσαίωνα;

Ηχητικά Άρθρα / Πόσο βρόμικοι ήταν οι άνθρωποι κατά τον Μεσαίωνα;

Η ζωή σε μια μεγαλούπολη του Μεσαίωνα δεν είχε καμία σχέση με τη ρομαντική εικόνα που συχνά παρουσιάζουν οι ταινίες εποχής. Στους στενούς δρόμους της, μέσα στη ζέστη, οι άνθρωποι ζούσαν κυριολεκτικά μέσα στη βρομιά –χωρίς αποχέτευση, χωρίς βασικές συνθήκες υγιεινής, και σχεδόν χωρίς μπάνιο.
M. HULOT
Η εφιαλτική ιστορία του δράκου της Βάρκιζας

Αληθινά εγκλήματα / Το θρίλερ με το απανθρακωμένο ζευγάρι στη Βάρκιζα

Ο Νίκος Τσέφλιος ερευνά και αφηγείται τη διπλή δολοφονία που, ένα βροχερό ξημέρωμα του Μαρτίου του 1988, σκόρπισε τον πανικό στους κατοίκους της περιοχής και απασχόλησε τις αστυνομικές αρχές για μήνες.
THE LIFO TEAM
Η σκληρή αλήθεια για την Αλίκη Βουγιουκλάκη: Το «Παρασκήνιο»

Μικροπράγματα / Η σκληρή αλήθεια για την Αλίκη Βουγιουκλάκη: Το «Παρασκήνιο»

Ένα ηχητικό ντοκιμαντέρ του Άρη Δημοκίδη για μια συναρπαστική, μεταβατική στιγμή στη ζωή της Εθνικής Σταρ και το παρασκήνιο πίσω απ' την αποκαλυπτική, τηλεοπτική εκπομπή που την κατέγραψε
ΑΡΗΣ ΔΗΜΟΚΙΔΗΣ
Idra Kayne, τι φάση με τις μπότες σου;

Lifo Videos / Idra Kayne, τι φάση με τις μπότες σου;

Αν η ζωή της γινόταν ντοκιμαντέρ, ποιος θα ήταν ο τίτλος του; Ποιο είναι το πιο iconic μήνυμα που έχει λάβει από φαν; Και τι της έχει μάθει η ψυχοθεραπεία; Η Idra Kayne απαντά στην Στεφανία Παπαδημητρίου και τον Γιώργο Τσαγκόζη, που της θέτουν τις ερωτήσεις του κοινού.
THE LIFO TEAM
«Στη διαστημική αποστολή βλέπεις 16 ανατολές και δύσεις ηλίου σε μία μέρα»

Αδριανός Γολέμης / «Στο διάστημα βλέπεις 16 ανατολές και δύσεις ηλίου σε μία μέρα»

Τι συμβαίνει με το σώμα ενός αστροναύτη; Πώς κοιμάται; Με τι τρέφεται; Έχει ορμές; Και πόσο διαφέρει η ιατρική φροντίδα στο διάστημα απ’ αυτή στη Γη; Ο επικεφαλής ιατρός αποστολών στο Ευρωπαϊκό Κέντρο Αστροναυτών, Αδριανός Γολέμης, μιλά στον Γιάννη Πανταζόπουλο.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Πάρις Ρούπος: «Τα hate comments δεν είναι κριτική»

Lifo Videos / «Τα hate comments δεν είναι κριτική»

Ο Πάρις Ρούπος παρουσιάζει τη νέα του σόλο παράσταση «Κυριλέ» και μιλά στα βίντεο της LiFO για το χιούμορ και τα όριά του, το αν το stand up αποτελεί «αριστερή τέχνη» και το κατά πόσο μπορεί κανείς να βιοποριστεί από αυτό στην Ελλάδα σήμερα.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
Ποιος υπερασπίζεται τη συμπερίληψη στην εποχή Τραμπ;

Ζούμε, ρε! / Ποιος υπερασπίζεται τη συμπερίληψη στην εποχή Τραμπ;

Πόσο απειλούνται τα προγράμματα συμπερίληψης από τις πολιτικές αποκλεισμού του προέδρου Τραμπ; Ποια είναι η στάση των μεγάλων τεχνολογικών εταιρειών απέναντι σε αυτές τις εξελίξεις; Και τι μπορεί να κάνει ο απλός πολίτης για να αντιδράσει και να συμβάλει σε μια πιο δίκαιη κοινωνία; Η Χρυσέλλα Λαγαρία και ο Θοδωρής Τσάτσος συζητούν με τον δημοσιογράφο και ερευνητή του Ινστιτούτου Reuters, Νίκο Ευσταθίου.
Η σκληρή αλήθεια για την λογοκρισία της Τέχνης στην Ελλάδα

Μικροπράγματα / Η σκληρή αλήθεια για την λογοκρισία της Τέχνης στην Ελλάδα

Ένα ηχητικό ντοκιμαντέρ του Άρη Δημοκίδη για την υποκρισία πίσω απ' τις πιο σημαντικές περιπτώσεις λογοκρισίας και βανδαλισμών των τελευταίων 50 ετών και για το πώς οι τηλεοπτικές εκπομπές τις εκμεταλλεύονται
ΑΡΗΣ ΔΗΜΟΚΙΔΗΣ
Θωμά Ζάμπρα, ποια είναι η καλύτερη γιούχα που έχεις φάει ποτέ;

Lifo Videos / Θωμά Ζάμπρα, ποια είναι η καλύτερη γιούχα που έχεις φάει ποτέ;

Του έχουν πει ότι μοιάζει στον Ζακ Γαλυφιανάκη; Θεωρεί τον εαυτό του φεμινιστή; Πότε θα δούμε τη σειρά «Κακές Ιδέες»; Ο Θωμάς Ζάμπρας απαντά στην Στεφανία Παπαδημητρίου και στον Γιώργο Τσαγκόζη που του θέτουν τις ερωτήσεις του κοινού.
THE LIFO TEAM
Χρήστος Λούλης: «Μεγαλώνοντας με νοιάζει περισσότερο να μου λένε ότι είμαι ωραίος παρά κάλος ηθοποιός»

Χρήστος Λούλης / «Μεγαλώνοντας, με νοιάζει περισσότερο να μου λένε ότι είμαι ωραίος, παρά καλός ηθοποιός»

Η Τζούλη Αγοράκη σε μια εκ βαθέων συζήτηση με τον Χρήστο Λούλη για τον ρόλο του δικαστή που υποδύεται στην «Έντα Γκάμπλερ» του Ίψεν, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καραντζά, αλλά και για τον χρόνο, την υστεροφημία και τον ρόλο της οικογένειας στη ζωή του.
THE LIFO TEAM