ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν ξέρω αν θα σε κάνει να νοιώσεις καλύτερα αλλά πιστεύω πως ελάχιστα άτομα έχουν περάσει ωραία και ανέμελα χρόνια στην εφηβεία.
Κατά τη γνώμη μου είναι η χειρότερη περίοδος στη ζωή ενός ανθρωπου(αμέσως μετά είναι τα γεράματα, πάλι κατά τη γνώμη μου) δεδομένου ότι ακόμα δεν έχουμε ανακαλύψει τα καλά στοιχεία πάνω μας, εστιάζουμε στα αρνητικά που όλοι μας έχουμε, οι αλλαγές πάνω μας που απορρέουν από την μετάβαση της παιδικής ηλικίας στην εφηβική είναι τεράστιες και απότομες, σε συνδύασμο δε με τις ορμόνες που κάνουν πάρτυ δημιουργούν τις συνθήκες της πολύ κακής διάθεσης, έως και κατάθλιψης που χαρακτηρίζει αρκετά άτομα αυτής της ηλικίας. Επίσης είναι μια ηλικία που όλοι μας ξεχωρίζουμε για κάτι, είτε λόγω ύψους, είτε λόγω βάρους, είτε λόγω δέρματος, είτε οικονομικής κατάστασης με αποτέλεσμα οι περισσότεροι από εμάς να έχουμε δεχτεί τέτοιου είδους παρενοχλησεις κατά τα σχολικά χρόνια. Εγώ ας πούμε είχα ένα αφύσικα μεγάλο στήθος για την ηλικία μου και δεν μπορείς να φανταστείς το τι είχα ακούσει. Η δε ώρα της γυμναστικής ήταν ο εφιάλτης μου,μπορεις να καταλάβεις τον λόγο πιστεύω. Είχα γυρίσει πολλές φορές κλαμενη στο σπίτι μου και φυσικά μου δημιουργήθηκε κομπλεξ το οποίο ξεπέρασα μετά χιλίων κόπων και βασάνων. Είχα δε και πολλά προβλήματα στο οικογενειακό μου περιβάλλον οπότε όπως καταλαβαίνεις είναι μια περίοδος της ζωής μου που ξερνάω και μόνο που την θυμάμαι. Έτσι είναι όμως για τους περισσότερους όπως προείπα, οι λόγοι διαφέρουν για τον καθένα. Τα εφηβικά χρόνια είναι που σε στιγματιζουν και όχι τα παιδικά όπως λένε οι ειδικοι(εξαιρούνται φυσικά τα παιδάκια που μεγαλώνουν σε ένα ακραία βίαιο περιβάλλον, είναι θύματα σεξουαλικης κακοποιησης η μεγαλώνουν σε συνθήκες απόλυτης φτώχειας). Οι πιο πολλοί τα ψυχικά κουσούρια τα αποκτάμε κατά την διάρκεια της εφηβείας.
Είσαι πολύ νέος ακόμα και θα σου συνιστούσα να πιάσεις την ζωη από τα κέρατα, να ξεπεράσεις ότι σε βασανίζει και να συνεχίσεις να πηγαίνεις στον ψυχολόγο για να δουλέψεις τα κενά που έχεις, γιατί τα χρόνια περνάνε πάρα πολύ γρήγορα θα βρεθείς 40 για πλάκα και ότι αφήσειςαδουλευτο μέσα σου με τα χρόνια θα γιγαντωνεται. Δούλεψε το όσο είναι σχετικά νωρίς, κρίμα είναι.

Τα παιδικά χρόνια σε στιγματίζουν ψυχολογικά. Το ξανά έγραψα, συνήθως η πρώτη απόρριψη έρχεται από το οικογενειακό περιβάλλον. Εάν δε μας αγκαλιάσει το οικογενειακό περιβάλλον, και αντίθετα προβαίνει σε άλλου είδους πρακτικές (κοροϊδία, παθητικό επιθετικές στάσεις, απόρριψη, μη παραδοχή λάθους συμπεριφοράς, συνεχείς εντάσεις, μη σωστή διαχείριση θυμού και νεύρων, κλπ) τότε το παιδί πολύ δύσκολα ως ενήλικος θα ξεπεράσει τις οποιεσδήποτε μνήμες του έμειναν στον εγκέφαλο. Τα παιδία μιμούνται, και αυτά που βιώνουν στο οικείο περιβάλλον, αυτά θα μιμηθούν και θα κάνουν πράξη, και στο σχολικό, και πάει λέγοντας. Κλασικό παράδειγμα κοροϊδίας και μη αποδοχής, αποτελεί το δημοτικό, με το άλλο κλασικό, "ο γυαλάκιας", " ο/η χοντρός/η", "το αγοροκόριτσο". Ο άνθρωπος από παιδί μέχρι ενήλικος ανεξάρτητα από ηλικία- θα βιώνει όλων των ειδών τις απορρίψεις. Στα παιδικά μας χρόνια πρέπει να βιώσουμε -εκτός των άλλων- ασφάλεια και πλήρη αποδοχή. Ξέροντας το παιδί ότι οι γονείς του, πρωτίστως, το αποδέχονται έτσι ακριβώς όπως είναι, θα μπορέσει μετέπειτα να διαχειριστεί την όποια απόρριψη και κοροϊδία βιώσει στα πρώτα χρόνια της ζωής τους, ενταγμένο σε ένα κοινωνικό σύνολο, το οποίο είναι το εκπαιδευτικό σύστημα (δημοτικό, αφήνω εκτός το νηπιαγωγείο). Τα παιδικά βιώματα -είτε κοροϊδία για τρίτους ή κοροϊδία που εισπράξαμε εμείς οι ίδιοι, είτε κάτι άλλο- τα μεταφέρουμε στην εφηβική ζωή και στην ενήλικη. Είναι φαύλος κύκλος. Ότι μας βασάνισε στα παιδικά μας χρόνια -αυτά μεταφέρονται και στα επόμενα στάδια- κακά τα ψέματα, θα μας μείνει κάποιο του κατάλοιπο.