ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Η αλήθεια είναι ότι γράφω τα παρακάτω μόνο και μόνο για να τα βάλω σε μια σειρά. Πάντα πίστευα ότι στα 30 μου θα ήμουν πολύ κοινωνική και πολύ κεφάτη, με φίλες, με σύντροφο, να σχολάω από την δουλειά και να πηγαίνω για ένα καφεδάκι. Η πραγματικότητα; 30 χρόνων με δουλειά με καλές συνθήκες και με εργοδότη έναν καλό άνθρωπο (είδος προς εξαφάνιση), αλλά από κοινωνική ζωή τίποτα. Τα τελευταία δύο χρόνια γενικά κάπως έχω χάσει τη ζωντάνια μου, ούτε γυμνάζομαι (που πιο παλιά το έκανα), έχω βάλει κάποια κιλά, γενικά δεν έχω κάποιον στόχο. Αλλά το μεγάλο σαράκι είναι ότι δεν έχω ανθρώπους γύρω μου, να πάρω ένα τηλέφωνο. Το κινητό μου δεν έχει χτυπήσει τα τελευταία χρόνια για έναν καφέ. Με πιάνει μερικές μέρες μεγάλο άγχος ότι ειλικρινά έτσι θα κυλήσει η ζωή μου. Κακά τα ψέματα, έχω επίγνωση ότι από μία ηλικία και μετά οι συνθήκες δεν επιτρέπουν να δημιουργήσεις κοινωνικές επαφές εύκολα. Ή ίσως εγώ η ίδια έχω βάλει περιορισμούς στον εαυτό μου.