Αν ζούσε σήμερα, ο κ. Μπέκετ, θα ήταν 105 χρονών. Πάνω απ' όλα, θαύμαζα το υπέροχα σκαμμένο του πρόσωπο, στις απίστευτες φωτογραφίες του, ήταν ο πιο όμορφος γέρος που είχα δει ποτέ και πάντα απορούσα γιατί λέγανε "θέατρο του παραλόγου" τα υπέροχα γραπτά του, που σε μένα έμοιαζαν απόλυτα λογικά, απόλυτα ρεαλιστικά και καθόλου μα καθόλου απαισιόδοξα.
Είχα την τύχη να γνωρίσω αυτόν τον όμορφο γέρο, πολύ μικρή, στο "Τέλος του παιχνιδιού" και μετά, στον Γκοντό και στην Τελευταία μαγνητοταινία του Κραπ, με όλους αυτούς τους ήρωες έρμαια της ζωής και πάντα τον σκεφτόμουν δίπλα στον Κάφκα, ο ένας από την Ιρλανδική βροχή και ο άλλος από την Τσεχική ομίχλη, χέρι χέρι, δήθεν απελπισμένοι με τον κόσμο, αλλά για μένα, απλά γενναίοι γραφιάδες αυτών που ήθελα και δεν μπορούσα ποτέ να πω. Μετά διάβασα εκείνο το μικρό βιβλίο, "Ποιήματα συνοδευόμενα από σαχλοκουβέντες" και επιβεβαιώθηκα, πως ο κ. Μπέκετ, είναι ένας μεγάλος σαλτιμπάγκος της παγκόσμιας λογοτεχνίας, τρυφερός γελωτοποιός, απόκοσμος και πάντα ρεαλιστικά παρών. Πάνω απ' όλα, ο πιο όμορφος γέρος που ξέρω, μαζί με τον Χεμινγουέϊ.
σχόλια