Με αφορμή την πολυαναμενόμενη ταινία «Ναπολέων», η οποία προβάλλεται πλέον στους κινηματογράφους και εξιστορεί τη ζωή ενός εκ των σπουδαιότερων ανθρώπων της παγκόσμιας ιστορίας, ειδικοί ρίχνουν μία βαθύτερη ματιά σε ιστορικές προσωπικότητες, πιστεύοντας τελικά πως κάποιες από αυτές ήταν bisexual.
Ναπολέων
Η ταινία «Ναπολέων», προβάλει τη ζωή και την κληρονομιά του σημαντικότερου αυτοκράτορα της Γαλλίας.
Γεννημένος το 1769, ο Ναπολέων Βοναπάρτης έγινε γνωστός κατά τη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης και αργότερα ως ηγέτης της Γαλλικής Δημοκρατίας.
Παντρεύτηκε δύο φορές με γυναίκες, ωστόσο αυτό δεν εμπόδισε τους ανθρώπους να κάνουν εικασίες για τη σεξουαλικότητά του. Έζησε σε μια εποχή, όπου το να είσαι ανοιχτά ομοφυλόφιλος ή αμφιφυλόφιλος ήταν αδύνατο, αλλά αν επρόκειτο να το δοκιμάσεις, η Γαλλία ήταν το κατάλληλο μέρος για να το κάνεις.
Στα χρόνια που μεσολάβησαν από τον θάνατο του, η σεξουαλικότητά του έχει διερευνηθεί από ειδικούς και ακαδημαϊκούς. Το 1972, ο Frank M Richardson μελέτησε τα στοιχεία στο βιβλίο του Napoleon: Bisexual Emperor.
Το βιβλίο αυτό, που έχει πλέον εξαντληθεί, διερευνά τις σχέσεις του Βοναπάρτη με άτομα όπως ο Αλέξανδρος Α' της Ρωσίας. Προφανώς γοητεύτηκε από τον Ρώσο τσάρο, περιγράφοντάς τον ως «ιδιαίτερα όμορφο, σαν ήρωα με όλες τις χάρες ενός αξιαγάπητου Παριζιάνου».
Αργότερα, ο Ναπολέων έγραψε στη σύζυγό του: «Αν ο Αλέξανδρος ήταν γυναίκα, θα τον έκανα ερωμένη μου». Δεν θα μάθουμε ποτέ τι ακριβώς εννοούσε ο Ναπολέων. Είναι απολύτως πιθανό να έλεγε απλώς στη σύζυγό του ότι ο Αλέξανδρος ήταν εύπλαστο άτομο, κάποιος που μπορούσε να χειραγωγηθεί, ή ίσως προσπαθούσε να επικοινωνήσει μια έλξη που ήταν, εκείνη την εποχή, μη επικοινωνήσιμη.
Όροι όπως «αμφιφυλόφιλος» δεν υπήρχαν όταν ζούσε ο Ναπολέων, γεγονός που περιπλέκει ακόμα περισσότερο τα πράγματα.
Καθώς η σεξουαλικότητα και η ζωή του Ναπολέοντα έρχεται και πάλι στο προσκήνιο, οι ειδικοί ρίχνουν μια ματιά και σε τέσσερις άλλες ιστορικές προσωπικότητες που έχουν υπομείνει ατελείωτες εικασίες σχετικά με τη σεξουαλικότητα τους.
Σαίξπηρ
Περισσότερα από 400 χρόνια μετά το θάνατό του, η σεξουαλικότητα του Σαίξπηρ εξακολουθεί να προκαλεί τεράστιο ενδιαφέρον και αυτό έχει να κάνει σε μεγάλο βαθμό με το μεγάλο όγκο έργου που άφησε πίσω του.
Ας πούμε, πόσοι γνωρίζουν ότι ο Σαίξπηρ υπήρξε παντρεμένος και μάλιστα παντρεύτηκε σε ηλικία 18 ετών, όταν η σύντροφός του Anne Hathaway (όχι η γνωστή, εννοείται) 26 ετών, έμεινε έγκυος. Η τελετή έγινε εσπευσμένα και η γέννηση του πρώτου τους παιδιού, της Σουζάνα, έγινε μόλις έξι μήνες μετά το γάμο.
Τα σονέτα του Σαίξπηρ υποδηλώνουν ότι αγαπούσε την Άννα κατά τα πρώτα χρόνια του γάμου τους, αλλά η αγάπη του μπορεί να εξασθένησε με την πάροδο του χρόνου.
Είναι γνωστό ότι στη διαθήκη του άφησε στη σύζυγό του το «δεύτερο καλύτερο κρεβάτι του», κάτι που για τους σύγχρονους αναγνώστες μοιάζει με πονηρό υπονοούμενο.
Τα μεταγενέστερα σονέτα αποκαλύπτουν επίσης κάποιο είδος αγάπης, λαχτάρας ή έλξης προς έναν «ωραίο λόρδο» ή μια «ωραία νεότητα».
Αυτά τα ποιήματα, ήταν αφιερωμένα στον «κ. WH», γεγονός που οδήγησε ορισμένους ιστορικούς της λογοτεχνίας να συμπεράνουν ότι μπορεί να έγραφε για τους προστάτες του Henry Wriothesley, τον τρίτο κόμη του Southampton, ή τον William Herbert, τον τρίτο κόμη του Pembroke.
Υπάρχουν επανειλημμένες αναφορές στον έρωτα σε όλα αυτά τα σονέτα και σε ένα από αυτά, ο Σαίξπηρ έγραψε ότι «βρισκόταν σε πόλεμο με τον χρόνο για την αγάπη του για σένα».
Σε ένα άλλο, περιγράφει την αρσενική μούσα του ως «κυρίαρχη-κυρία του πάθους μου».
Ορισμένοι έχουν υποστηρίξει ότι τα σονέτα του βάρδου ήταν απλώς ενδεικτικά του τρόπου με τον οποίο οι άνδρες μιλούσαν για τους άνδρες φίλους τους εκείνη την εποχή.
Ακόμα κι έτσι, οι εικασίες μάλλον δεν θα σταματήσουν ποτέ. Η ιστορία της σεξουαλικότητας του Σαίξπηρ είναι απλά πολύ συναρπαστική για να της αντισταθεί κανείς, πράγμα που σημαίνει ότι οι ιστορικοί της λογοτεχνίας θα συνεχίσουν να αναζητούν περαιτέρω αποδείξεις.
Λεονάρντο ντα Βίντσι
Η σεξουαλικότητα του Λεονάρντο ντα Βίντσι έχει αναφερθεί πολύ με την πάροδο του χρόνου, και όχι άδικα. Στην ηλικία των 23 ετών, ο Λεονάρντο κατηγορήθηκε για σοδομισμό, κάτι που τότε ήταν έγκλημα, σε μια ανυπόγραφη επιστολή. Τα δικαστικά αρχεία της εποχής δείχνουν ότι τέσσερα άτομα, συμπεριλαμβανομένου του καλλιτέχνη, καταγγέλθηκαν για πρωκτικό σεξ με έναν νεαρό άνδρα - πόρνη που ονομαζόταν Jacopo Saltarelli.
Ενώ οι κατηγορίες απορρίφθηκαν, η ίδια η φύση της κατηγορίας έχει οδηγήσει σε πολλές εικασίες από ιστορικούς τέχνης και queer άτομα.
Στο βιβλίο της «History of Celibacy» (Ιστορία της αγαμίας), η Elizabeth Abbott υποστήριξε ότι ο Leonardo ήταν πιθανώς ομοφυλόφιλος, αλλά ότι αποτράπηκε από το να κάνει πράξη τις επιθυμίες του, εξαιτίας του τραύματος που του άφησαν οι κατηγορίες για σοδομισμό.
Αυτό που παραμένει ασαφές είναι αν ο Λεονάρντο είχε ή δεν είχε σεξουαλική επαφή με οποιονδήποτε, τα χρόνια που ακολούθησαν μετά την υπόθεση.
Κάποιοι θεωρούν ότι παρέμεινε άγαμος, ενώ τα γραπτά του φαίνεται να υποδεικνύουν μια περιφρόνηση για το σεξ γενικότερα. Άλλοι έχουν επισημάνει ότι τα γραπτά και η καλλιτεχνική του δημιουργία παρέμειναν κάπως απασχολημένα με τους άνδρες. Στο βιβλίο Leonardo: The First Scientist (Λεονάρντο: Ο πρώτος επιστήμονας), ο Michael White γράφει: «Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι [παρέμεινε] ένας ασκών ομοφυλόφιλος».
Ποτέ δεν θα το μάθουμε, φυσικά, αλλά σίγουρα φαίνεται κάτι παραπάνω από πιθανό ότι ο Λεονάρντο ήταν ένας ομοφυλόφιλος ή αμφιφυλόφιλος άνδρας, που παρεμποδίστηκε τόσο από τον νόμο όσο και από τις δημόσιες αντιλήψεις της εποχής.
Μάρκος Αυρήλιος Αντωνίνος
Η ιστορία είναι ένα πολύπλοκο πράγμα και ο τρόπος με τον οποίο ερμηνεύουμε το παρελθόν αλλάζει διαρκώς. Αυτό φάνηκε με θεαματικό τρόπο όταν το Μουσείο του North Hertfordshire ανακοίνωσε νωρίτερα αυτόν τον μήνα ότι επικαιροποιεί την έκθεσή του για τον Ρωμαίο αυτοκράτορα Ηλιογάβαλο, ή αλλιώς Μάρκο Αυρήλιο Αντωνίνο, ώστε να αντικατοπτρίζει την αναδυόμενη άποψη ότι ήταν, στην πραγματικότητα, μια τρανς γυναίκα.
Σύμφωνα με σύγχρονες μαρτυρίες, ο Μάρκος Αυρήλιος Αντωνίνος, ο οποίος κυβέρνησε τη Ρώμη μεταξύ 218 και 222, είχε έναν άνδρα εραστή που ονομαζόταν Ιεροκλής.
Του άρεσε να αναφέρεται ως ερωμένη, σύζυγος και βασίλισσα και φορούσε μακιγιάζ και περούκες. Ζήτησε επίσης να τον αποκαλούν κυρία και φέρεται να προσπάθησε να πληρώσει γιατρούς για να κάνουν χειρουργική επέμβαση που θα του έδινε κόλπο.
Ανακοινώνοντας τις αλλαγές στην έκθεσή του, ο Κέβιν Χόσκινς του μουσείου δήλωσε ότι η επαναταξινόμηση του ως γυναίκα ήταν το «ευγενικό και σεβαστό» πράγμα που έπρεπε να γίνει, δεδομένου ότι ο ίδιος είχε ζητήσει από τους ανθρώπους να τον αποκαλούν έτσι.
Οι σύγχρονες μαρτυρίες είναι σαφείς και ένα πράγμα φαίνεται προφανές: ο Μάρκος Αυρήλιος Αντωνίνος δύσκολα θα μπορούσε να περιγραφεί ως άτομο του cisgender, και μπορεί πολύ πιθανόν να ήταν ένα πρώιμο παράδειγμα τρανσέξουαλ γυναίκας.
Ίσως μάλιστα να προσδιοριζόταν ως μη δυαδική ή genderqueer.
Φλόρενς Νάιτινγκεϊλ
Οι ιστορικοί εδώ και καιρό κάνουν εικασίες σχετικά με τη σεξουαλικότητα της Αγγλίδας κοινωνικής μεταρρυθμίστριας και θεμελιώτριας της σύγχρονης νοσηλευτικής, Φλόρενς Νάιτινγκεϊλ.
Μέχρι σήμερα, κανείς δεν έχει καταφέρει να καταλήξει στο αν ήταν λεσβία, ασέξουαλ ή αν απλώς θεωρούσε ότι ο γάμος θα της στερούσε την ανεξαρτησία της.
Αν και δεν υπάρχουν αποδείξεις για τις σεξουαλικές σχέσεις της «Κυρίας με τη Λάμπα» με κανέναν, υπάρχουν ενδείξεις στα γραπτά της ότι μπορεί να έτρεφε ρομαντικά αισθήματα για τις γυναίκες.
Κάποτε έγραψε: «Έχω ζήσει και κοιμηθεί στα ίδια κρεβάτια με Αγγλίδες κόμισσες και Πρώσες αγρότισσες. Καμία γυναίκα δεν έχει διεγείρει τα πάθη των γυναικών περισσότερο από εμένα».
Η Νάιτινγκεϊλ είχε αρκετές έντονες σχέσεις με γυναίκες καθ' όλη τη διάρκεια της ζωής της, αν και είναι πιθανό να ήταν καθαρά πλατωνικές.
Μία από αυτές ήταν με την ξαδέλφη της, Μαριάννα Νίκολσον, αλλά η σχέση τους χάλασε όταν η Νάιτινγκεϊλ απέρριψε πρόταση γάμου από τον αδελφό της.
Για να περιπλέξει τα πράγματα, η Νάιτινγκεϊλ έγραψε επίσης εκτενώς για τη γενική περιφρόνησή της για το σεξ, γεγονός που θα μπορούσε να παραπέμπει σε ασεξουαλικότητα.
Με πληροφορίες του The Pink News
