ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

και μάλιστα δρώμενα όλων των ειδών, αναλόγως των ενδιαφερόντων του καθενός. Το ζήτημα είναι άλλο όμως: Τί νόημα έχει να πας σε μια -πάσης φύσης- καλλιτεχνική εκδήλωση, όταν είσαι μόνος/η; Άντε και πήγες. Και; Αν δεν έχεις μια παρέα για να πας κάπου, οτιδήποτε και αν κάνεις, δεν το απολαμβάνεις πραγματικά. Όπως και να το κάνουμε, δεν έχει καμία σχέση το να πας κάπου με την παρέα σου και το να πας κάπου μόνος/η σου. Αν δεν έχεις έναν άνθρωπο να πεις μια κουβέντα, να σχολιάσεις /συζητήσεις κάτι, να ανταλλάξεις απόψεις, να γελάσεις κλπ., δεν βλέπω τον λόγο να το κάνεις. Εκτός αν θες να κοροϊδεύεις τον εαυτό σου, πράγμα πρακτικά αδύνατο, τουλάχιστον σε βάθος χρόνου. Είναι αδύνατον κάποιος να περνάει καλά όταν είναι μόνος του και ας υποστηρίζουν κάποιοι το αντίθετο. Συν το ότι, αν πάς κάπου, θα δεις όλους τους άλλους παρέες παρέες και ασφαλώς θα νιώσεις άσχημα για το γεγονός ότι είσαι παντελώς μόνος/η. Και μετά, κοιτώντας τους άλλους, μπαίνουν οι σκέψεις-προβληματισμοί και αναπόφευκτα συγκρίνεις τον εαυτό σου μαζί τους και διερωτάσαι γιατί οι άλλοι/ες είναι με παρέα και εγώ όχι; Και λογικό είναι να μπεις σε αυτήν την διαδικασία. Και ούτε έχει να κάνει τόσο με τα χρήματα. Υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι είναι μια χαρά τα οικονομικά τους και δεν έχουν κανέναν και άλλοι οι οποίοι ίσα που τα φέρνουν βόλτα, που λέμε και παρόλα αυτά είναι όποτε γουστάρουν έξω με παρέες και φίλους και την βγάζουν (σχεδόν) με το τίποτα και περνάνε μια χαρά. Και ειλικρινά, πείτε μου πώς γίνεται κάποιοι να είναι τελείως μόνοι και να μην έχουν ούτε έναν υποτυπώδη κύκλο γνωστών και φίλων και κάποιοι άλλοι να είναι έξω μέρα παρά μέρα και με διαφορετικές κάθε φορά παρέες...