Το 1970 το περιοδικό Ταχυδρόμος ήθελε να κάνει αταξίες. Εγκαινίασε λοιπόν μια σειρά συνεντεύξεων που υποτίθεται δεν ακολουθούσαν την πεπατημένη, υποβάλλοντας ερωτήσεις κάπως προκλητικές. Έχει πλάκα να διαβαστεί με σημερινά μάτια. Καταλαβαίνεις έτσι όλα τα στερεότυπα, το χιούμορ και τους περιορισμούς εκείνης της εποχής.
— Αν ο θεός αποφάσιζε –καιρός είναι, κυρία Λάσκαρη– να καταστρέψη πάλι τον κόσμο με Κατακλυσμό και διάλεγε σάς να διασώσετε σε Κιβωτό τα πιο πολύτιμα στοιχεία που κατά τη γνώμη σας υπάρχουν πάνω στη Γη, ποια θα ήταν αυτά τα στοιχεία;
Θα προσπαθούσα να συγκεντρώσω όλα εκείνα τα στοιχεία που θα έφτιαχναν από το μηδέν ένα καινούργιο κόσμο. Στην Κιβωτό, εκτός από την οικογένειά μου, θα έπαιρνα ανθρώπους που θα ήσαν διατεθειμένοι να επιστρέψουν και να ζήσουν κοντά στη Φύση, ξεχνώντας τον πολιτισμό που μας κάνει να νοιώθουμε τόσο ασφυκτικά. Δεν θα ήθελα να διασώσω στην Κιβωτό κανένα, μα κανενο στοιχείο του τεχνητού πολιτισμού, καμμιά μηχανική εφεύρεση. Μακριά τα αυτοκίνητα, η τηλεόραση, τα αυτόματα πλυντήρια, τα πάντα. Επιστροφή στην πρωτόγονη ζωή.
—Έχετε τη γνώμη ότι με τέτοιες συνθήκες θα δεχόντουσαν πολλοί να σας ακολουθήσουν στην Κιβωτό σας;
Το αντίθετο: ελάχιστοι. Οι περισσότεροι θα προτιμούσαν να παρασυρθούν και να πεθάνουν από τον Κατακλυσμό παρά να στερηθούν τα «αγαθά» του τεχνητού πολιτισμού, έστω και αν αναγνωρίζουν στο βάθος ότι αυτά ακριβώς τα «αγαθά» είναι εκείνα που μας έχουν δημιουργήσει τόσα άγχη. Αυτά για τους ανθρώπους και τις εφευρέσεις. Από την Κιβωτό θα απέκλεια επίσης τα φίδια, τις κατσαρίδες, τις σαύρες και όλα τα σιχαμένα ερπετά και ζωύφια.
— Και από τη σημερινή μας ζωή τι θα θέλατε να διασώσετε;
Μια κινηματογραφική μηχανή προβολής και καμμιά εικοσαριά ντοκυμανταίρ με τις πιο φριχτές πολεμικές σκηνές. Όταν, εμάς τους «πρωτόγονους» ή τους απογόνους μας θα μας έπιαναν κρίσεις μελαγχολίας για τον «πολιτισμό» που αφήσαμε και χάσαμε, θα προβάλλαμε τις ταινίες αυτές. Νομίζω ότι καλύτερο φάρμακο δεν θα μπορούσε να υπάρξη.
Θα γκρέμιζα τον Πύργο της Πίζας
— Αν μπορούσατε, κυρία Λάακαρη, ποιο μεγάλο και ονομαστό κτίριο στον κόσμο θα ανατινάζατε;
Τoν Πύργο της Πίζας. Όλο πέφτει, εδώ καί τόσα χρόνια, όλο τον περιμένουμε να πέση, όλο και γίνονται συμβούλια επί συμβουλίων για τη διάσωσή του, όλο και ανακοινώνονται διάφορες ημερομηνίες στις όποιες προβλέπεται να μεγαλώση η κλίση του, οπότε οπωσδήποτε θα πέση, τέλος πάντων πολύ μας έχει κουράσει όλη αυτή η ιστορία. Αν μπορούσα, λοιπόν, θα τον ανατίναζα και θα τον έκτιζα από την αρχή αλλά ίσιο, για να ξέρουμε ότι δεν πρόκειται να πέση.
Ένα χαρέμι... αλλιώτικο από τ’ άλλα
— Αν είχατε –θεωρητικά μιλάμε, κυρία Λάσκαρη– αρσενικό χαρέμι, από ποιους θα το συγκροτούσατε;
Θα ήθελα στο χαρέμι μου τον Ναπολέοντα γιατί, όπως έχω ακούσει και διαβάσει, ο άνθρωπος αυτός τα προλάβαινε όλα, μπορούσε να κάνη ταυτόχρονα πολλές δουλειές, ένα μεγάλο προσόν για βασικό στέλεχος ενός χαρεμιού. Έπειτα, με γοητεύει αυτή η παράξενη σχιζοφρένεια που είχε. Ακόμη, θα ήθελα στο χαρέμι μου τον πολυμήχανο Οδυσσέα που του «έκοβε» το μυαλό για να βρίσκη λύσεις στά προβλήματα που με απασχολούν. Ο τρίτος από τα ιστορικά πρόσωπα που θα ήθελα στο χαρέμι μου είναι ο Αριστείδης ο Δίκαιος, γιατί στο κάτω-κάτω, αδελφέ, νομίζω ότι είναι πολύ ενδιαφέρον να γνωρίζης και να ζης με ένα δίκαιο άνθρωπο. Από άδικους, άλλο τίποτα... Όσον αφορά τους σύγχρονους, θα ήθελα στο χαρέμι μου τον Στιβ Μάκ Κουήν –και ποια γυναίκα δεν θα τον ήθελε– τον Νταγιάν γιατί είναι πανέξυπνος, τον Σρεμπέρ –άλλου είδους ταραχή– και τον στρατηγό Ντε Γκωλ. Θα μου πήτε γιατί τον Ντε Γκώλ; Τον συμπαθώ. Πιστεύω ότι αγωνίσθηκε όσο μπορούσε για το καλό της χώρας του και κανένας δεν του ανεγνώρισε αυτές του τις προσπάθειες. Κανένας δεν εξετίμησε αυτόν του τον αγώνα. Κι εγώ συμπαθώ αυτούς τους ανθρώπους που αγωνίζονται και εξακολουθούν να αγωνίζωνται μόνο και μόνο γιατί πιστεύουν στην ιδεολογία τους κι όταν ακόμη δεν τους το αναγνωρίζουν οι άλλοι. Τέλος, θα ήθελα στο χαρέμι μου τον μπασκετμπωλίστα Τρόντζο και τον Γιούτσο του Ολυμπιακού.
Έμπαινε Γιούτσο...
Οι φάκελλοι που θα ήθελε να μελετήση
— Αν είχατε στη διάθεσή σας ένα δαιμόνιο, τον πιο δαιμόνιο ιδιωτικό αστυνομικό ντετέκτιβ, τους Ζωτικούς φακέλλους ποιων ανθρώπων θα θέλατε να σας φέρη για να τους μελετήσετε;
Πρώτα-πρώτα θα ήθελα τον φάκελλο του Χριστού. Μετά του Τζων Κέννεντυ. Έχω ακούσει ότι υπάρχει ένας φάκελλος γύρω από την δολοφονία του Τζων Κέννεντυ, ο οποίος έχει δοθή στον Λευκό Οίκο με την έντολή να ανοιχθή μετά 50 χρόνια από τον τότε πρόεδρο. Σ’ αυτόν ύπάρχουν όλα τα στοιχεία γύρω από τόν Κέννεντυ και τη δολοφονία του. Μετά, θα ήθελα, βέβαια, να διαβάσω τον φάκελλο της Τζάκυ Ωνάση, του Χρουστσώφ. Του Καραμουρτζούνη, για να δω τέλος πάντων τι σόϊ είναι αυτός ο άνθρωπος. Του Νέρωνος, που ήταν μεγάλη τρελλάρα. Του Σκυλίτση. Της Φρύνης, που θα είναι πολύ ενδιαφέρον και... σεξ ανάγνωσμα. Της Ασπασίας, για να μάθω πώς τα καταφέρνει μια γυναίκα να κυβερνά από τα παρασκήνια.
— Αν γινόσασταν σείς αυτή την στιγμή νομοθέτης του Σύμπαντος, ποιες θα ήσαν οι εντολές που θα δίνατε στο ανθρώπινο γένος;
Πρώτα-πρώτα θα έλεγα στους ανθρώπους να αποκτήσουν ευθύτητα και να μην είναι διπρόσωποι. Μετά, να αποκτήσουν συνείδηση των πράξεών των και ευθύνη. Τέλος, θα τους έλεγα αντί να πολεμούν ο ένας τον άλλο, να αρχίσουν συνεχή πόλεμο κατά του ίδιου του εαυτού τους, κατά του τέρατος του εγωΐσμού που όλους μας βασανίζει...
— Αν χρειαζότανε να σας γίνη μεταμόσχευση καρδιάς, ποιου ανθρώπου την καρδιά θα θέλατε να σας μεταμοσχεύσουν;
Του Νίκου Ξανθόπουλου.
— Αν αποφασίζατε να κάνετε αεροπειρατεία, σε ποιο κράτος θα οδηγούσατε το αεροσκάφος που θα επιβαίνατε;
Στην Ελλάδα και μόνο στην Ελλάδα.
Συμφωνώ κατ’ αρχήν με τους χίππυς...
— Θα πηγαίνατε να ζήσετε για μια εβδομάδα στα Μάταλα, σαν χίππις;
Ναι. Κατ’ αρχήν συμφωνώ με τους χίππις. Αν πράγματι πιστεύουν αυτά που διακηρύσσουν για την Αγάπη, την Ειρήνη, τα λουλούδια, δεν βλέπω τον λόγο γιατί να μη συμφωνώ. Εκείνο που με απωθεί είναι το ότι για να ζήσουν, πολλοί από αυτούς, όλα αυτά τα πράγματα, χρησιμοποιούν ναρκωτικά και άλλα παραισθησιογόνα. Αυτά δεν χρειάζονται. Μπορεί κανείς να τα πιστέψη και να τα ζήση με ξεκάθαρο μυαλό.
— Ποια μεγάλη πράξη θα θέλατε να κάνετε;
Θα ήθελα να δημιουργήσω ένα ενιαίο κράτος, που να το κυβερνά ένας άνθρωπος. Ένας δίκαιος άνθρωπος. Ποιος θα ήταν αυτός, δεν ξέρω...
Ποιους θα ήθελα να βάλω σε πειρασμό
— Ποιου ιστορικού προσώπου σύζυγος θα θέλατε να είσαστε;
Του Τζων Κέννεντυ, για να εξακολουθήσω να είμαι η γυναίκα που θα έφερνε πάντοτε τό όνομά του.
— Ποια αμαρτία θα θέλατε να κάνετε αλλά σας συγκροτεί ή συνείδησή σας;
Θα ήθελα να βάλω σε πειρασμό κάποιο από τα επίσημα πρόσωπα που φιγουράρουν στις πρώτες σελίδες των εφημερίδων.
— Με ποια ηθοποιό από τους ξένους δεν θα θέλατε να συνεργασθήτε;
Με τον Μπαρτ Λάγκαστερ.
Γιόκο Όνο και Κουτουμάνος - Μουσούρης και Ούρσουλα Άντρες
— Αν είχατε κανένα μαγικό φίλτρο με το οποίο θα μπορούσατε αστραπιαία να κάνετε ανθρώπους ν’ αγαπήσουν ερωτικά άλλους ανθρώπους κεραυνοβόλα, ποια θα ήταν τα θύματά σας;
Πρώτα-πρώτα θα έβαζα να αλληλοερωτευθούν την Γιόκο Όνο με τον άνδρα μου, τον Κουτουμάνο. Να του έκανε και μια διαμαρτυρία για την Eιρήνη με το να κοιμάται σε ξεχωριστό κρεβάτι, για να μάθη. Μετά θα έβαζα να άλληλοερωτευθούν τον Νίξον με την κυρία Μπρέζνιεφ, τον Μάο Τσε Τουγκ με την πολυεκατομμυριούχο Μπάρμπαρα Χάττον και τον Κώστα Μουσούρη με την Ούρσουλα Άντρες.
— Αν ο σύζυγός σας όταν ηθοποιός θα τον ερωτευόσαστε;
Μπορεί...
—Πώς φαντάζεστε την γυναικεία φούστα την προσεχή δεκαετία;
Δεν θα υπάρχη καθόλου φούστα.
Ζω με τον φόβο μήπως κάνω καμμιά βλακεία
— Αν επρόκειτο να γίνετε υπουργός ποιο υπουργείο θα αναλαμβάνατε;
Το υπουργείο Εθνικής Αμύνης.
— Αν επρόκειτο να σας εκτελέσουν ποια θα θέλατε να είναι η τελευταία σας επιθυμία;
Η έκτέλεσή μου να είναι η τελευταία που θα γινότανε στον κόσμο.
— Ποια είναι η μεγαλύτερη βλακεία που έχετε κάνει στη ζωή σας;
Δεν ξέρω. Οι μεγάλες βλακείες που κάνουμε είναι σαν τις βραδυφλεγείς βόμβες. Σκάζουν πολύ αργότερα, τότε κάνουν τη ζημιά και τότε τις νοιώθουμε. Πάντοτε ζω, πάντως, με τον φόβο μήπως κάνω καμμιά μεγάλη βλακεία...
Κάποτε είχα σκεφθή να αυτοκτονήσω
—Ποια εφεύρεση νομίζετε ότι λείπει από τη ζωή σας;
Ένας φορητός ανιχνευτής αληθείας. Μόλις μας έλεγαν κάτι θα ρίχναμε μια ματιά στον φορητό μας ανιχνευτή και θα κατατοπιζόμαστε. Μ’ αυτόν τον τρόπο θα είχαμε, βέβαια, πολλές απογοητεύσεις, αλλά θα ξέραμε πού βαδίζουμε...
—Αν ζούσατε το 1400 και σας πρότεινε ο Κολόμβος να τον ακολουθήσετε στην προσπάθειά του ν’ ανακαλύψη την Αμερική, θα τον ακολουθούσατε;
Κάτι ανάλογο θα μπορούσε να μου προταθή τώρα, με τα ταξίδια στό Διάστημα. Στο Διάστημα, δεν θα πήγαινα. Όσο για τον Κολόμβο... δεν ξέρω...
—Σας έτυχε ποτέ, έστω και παροδικά, να καβαλλήσετε το καλάμι;
Όχι, ποτέ…
—Ποια τρέλλα έχετε σκεφθη να κάνετε στη ζωή σας και τελικά συγκρατηθήκατε;
Κάποτε σκέφθηκα ν’ αυτοκτονήσω...
