Το Βαλέριο που με υποδέχεται όταν φτάνω στο διαμέρισμα της Nalyssa είναι ένας μακρύτριχος γάταρος τρεισήμισι χρονών, κούκλος, που όση ώρα μιλάμε έρχεται και χτυπάει ελαφρά το χέρι μου με το πόδι του, και μετά το γλείφει – με διάθεση παιχνιδιού, όχι επιθετικά, προς έκπληξη της «μαμάς» του που φοβάται να μας αφήσει μόνους όταν πρέπει να βγει από το δωμάτιο.
«Είναι ατίθασος, είναι πολύ ιδιαίτερος χαρακτήρας, πολύ τρυφερός και αρκετά βίαιος καμιά φορά, με όλους», λέει η Nalyssa που τον έχει από μωρό κι έχει γράψει γι’ αυτόν ολόκληρο τραγούδι, το «Νιάου», που υπάρχει στο YouTube. «Είναι “παρτόγατο”, όταν έρχομαι σπίτι με αρκετό κόσμο είναι η καλύτερή του, δεν ενοχλεί κανέναν, περνάει τέλεια, όταν έρχομαι με ένα άτομο δεν του αρέσει, θέλει μπούγιο».
Ο λόγος που έχουμε βρεθεί μέσα στον πρώιμο καύσωνα είναι να σχολιάσουμε τα κομμάτια του νέου, πέμπτου άλμπουμ της, που έχει τίτλο «Πολύ καλή στα πάρτι», το οποίο μόλις κυκλοφόρησε και την Πέμπτη 13 Ιουνίου θα γίνει ζωντανά η παρουσίασή του στην ταράτσα του «Ρομάντσο», «με συνεργασίες φωτιά με άτομα που γνωρίζει, που θα ανέβουν στη σκηνή, διάφορες εκπλήξεις» και ένα πάρτι στον main χώρο μέχρι αργά.
«Η Μέδουσα ήταν θύμα βιασμού και την καταράστηκαν να γίνει τέρας, κανένας να μην μπορεί να την κοιτάξει. Στο μυαλό μου είναι ξεκάθαρος συμβολισμός της ενοχής της πατριαρχίας που δεν μπορεί να κοιτάξει το θύμα της στα μάτια και ουσιαστικά μετατρέπει το θύμα στον κακό».
«Νομίζω ότι είναι πολύ διαφορετικό απ’ τον προηγούμενο δίσκο», λέει, «τότε ήμουν σε μια φάση που ήθελα να ασχοληθώ αρκετά και με τον ελληνικό ήχο, είχα κάνει και τα ζεϊμπέκικα, κι επειδή έχουν περάσει τέσσερα χρόνια από το “Ταξίδι Αστρικό”, αρκετά μεγάλο διάστημα, υπάρχει ποικιλομορφία – είναι τραγούδια που έχουν γραφτεί σε διάφορες φάσεις μέσα στα χρόνια. Πάντα το κάνω αυτό στους δίσκους μου, μ’ αρέσει, δεν είναι πολύ στάνταρ το ύφος και το είδος κάθε τραγουδιού, αλλά κάπως όλα μαζί κάνουν μια ενότητα.
Πιο πολύ έχουν ομοιογένεια στιχουργικά, παίζω πολύ με συγκεκριμένα θέματα, ίδιες εικόνες. Είναι η πρώτη φορά που τα κάνω όλα εγώ σε ένα άλμπουμ, γιατί τα δούλεψα και τα ολοκλήρωσα, έκανα την ενορχήστρωση, το πώς θέλω να ακούγονται, κι όταν ήρθε η ώρα να δω συνολικά τον δίσκο δεν είχε νόημα να τα ξεκινήσω από την αρχή, αυτό που είχα μου έκανε».
Τη ρωτάω για το γκλάμορους εξώφυλλο που θυμίζει στιγμιότυπο από ’80s ή ’90s πάρτι, το οποίο εξηγεί ότι δεν είναι ακριβώς αυτό που φαίνεται. «Το βλέπεις γκλάμορους επειδή υπάρχει το φλας κι επειδή είμαι βαμμένη», λέει, «αλλά κατά τ’ άλλα είμαι ξαπλωμένη. Είμαι πολύ καλή στα πάρτι, αλλά δεν ξεφαντώνω, αράζω, το καταλαβαίνεις όταν δεις το μαξιλάρι στο πίσω μέρος του δίσκου. Γενικά, στον δίσκο παίζω με τις αντιφάσεις και μ’ αρέσει πολύ αυτό. Το ομώνυμο τραγούδι λέει “Είναι ανέκαθεν πολύ καλή στα πάρτι, ιδίως όταν τα ακούει από μακριά, μα δεν κατάλαβε αυτό αν λέει κάτι για τη ζωή της και τον κόσμο γενικά”.
Μπορεί και να μην πήγε στο πάρτι ή μπορεί μόλις να γύρισε. Είναι ένα κομμάτι που υπήρχε από τότε που έφτιαχνα το “Ταξίδι Αστρικό”, τελικά δεν μας κόλλησε εκεί, μου άρεσε όμως αυτός ο τίτλος και αυτή η ιδέα γύρω απ’ το πάρτι και ως τίτλος άλμπουμ μού φαινόταν πολύ ωραίος. Αυτό που λέω είναι ότι είμαι τελείως μόνη μέσα στον συνωστισμό. Το πάρτι και η χαρά και το κέφι μπορεί να είναι και το τελείως ανάποδο, μοναχικότητα, μοναξιά και δυσφορία, ευφορία και δυσφορία ταυτόχρονα.
Το “Όλα άμμος” είναι εικόνες από το νησί πολύ ξεκάθαρα –δεν έχει σημασία ποιο νησί–, οι πέτρες που όταν τις ακουμπάς θρυμματίζονται. Γενικά, έχει πολύ νησί ο δίσκος, πολύ έντονα θάλασσα αλλά και πολύ έντονα πόλη, νύχτα, ένταση.
Nalyssa Green - Όλα Άμμος (Official Audio)
Στο “Όλα άμμος” υπάρχει το συγκεκριμένο μονοπάτι που περπατούσα, συγκεκριμένες πέτρες, τα αστέρια, είναι πολύ συγκεκριμένες, κυριολεκτικές, κανονικές εικόνες που ίσως γίνουν μετά σκέψεις. “Μπαίνω στη θάλασσα μέχρι τη μέση, η φούστα μου είναι όλο το νερό αυτού του κόσμου, αγκομαχάω να βγω απ’ την άμμο, μ’ έχει ρουφήξει πάλι το μέσα. Τόσοι χειμώνες που δεν σε βρήκα δεν είναι πέτρες αυτές αλλά άμμος, που αν τις πατήσεις θα καταρρεύσουν, αν με πατήσεις θα καταρρεύσω”.
Το “Έλα πιο κοντά” το είχα γράψει για την ταινία μικρού μήκους του Αλκιβιάδη Παπαδόπουλου και της Κατερίνας Αδαμίδου, το “Πικρό Γάλα”. Ήθελα να κάνω ένα χαλαρά groovy, κάπως σέξι κομμάτι, που βέβαια είναι και λίγο ψυχαναλυτικό. Δεν είναι ερωτικό ακριβώς. Λέει “Έλα πιο κοντά / μέσα στα κρυφά / θα ’βρεις τη φωλιά / γάλα και πέταλα./ Μαύρα κι ακριβά / κρύα κι απαλά / βρες μες στο σκοτάδι φως μου / την αρχή όλου του κόσμου”.
Συνειδητοποίησα πριν από μερικές μέρες ότι το “Τρύπα” είναι αναγραμματισμός του πάρτι και τρελάθηκα γιατί είναι εντελώς αυτό το vibe του δίσκου μου, η σύνδεση της έννοιας της τρύπας, του κενού και του πάρτι. Είναι ένα ξεκάθαρο τραγούδι για heart breaking: “Έχω μια τρύπα εκεί που είχα μια καρδιά / μια μαύρη τρύπα που αιμορραγεί εσωτερικά / ήταν γεμάτη μα τώρα είναι ένα ξερό κενό / με ένα μάτι που κλαίει με δάκρυα από γκρι μπετό”. Έπαιξα με τις έννοιες της έλλειψης, του κενού, του σημείου που δεν υπάρχει και πώς μπορείς να μιλήσεις γι’ αυτό. Επίσης, ήθελα να είναι λίγο τραπ, και είναι λίγο τραπ.
Το “Εκεί” είναι ένα απ’ τα λίγα τραγούδια μου που έχω γράψει σε φάση χαράς, αλλά έχει βγει κάπως μελαγχολικό, με μεγάλη δόση τρυφερότητας. Το λέω το “Disney Evanescence” κομμάτι, ήθελα να είναι φουλ δραματικό, και στην ενορχήστρωση, και στις μελωδίες, και είναι από τα κομμάτια που βλέπω ότι πάνε καλύτερα απ’ όταν βγήκε ο δίσκος. Είναι αυτό κάνουν share πιο πολύ, αλλά πάντα μας αρέσουν οι μπαλάντες και το δράμα. Και τα κομμάτια μου το έχουν αυτό.
Με το “Κρεμ Καραμελέ” ήθελα να κάνω ένα κομμάτι λίγο Αρλέτα και μου άρεσε πολύ η ιδέα όλες οι καταλήξεις να είναι σε έψιλον, ήταν ένα ωραίο παιχνίδι, γιατί είναι και λέξεις που δεν πολυλέγονται, αγκαζέ, μπλαζέ, εμπριμέ, είναι λίγο παλιακές. Και μου αρέσει αυτό που διατρέχει το δίσκο, ότι υπάρχουν σε όλα τα κομμάτια λεξούλες ή εικόνες που είναι οι μέδουσες που χορεύουν αγκαζέ – που μπορεί να είναι τσούχτρες, αλλά μπορεί να είναι και η Μέδουσα που έχει φίδια για μαλλιά. Κάποτε μου είχε πει ένας φίλος μουσικός που εκτιμώ πολύ ότι έχω πρόβλημα στο έψιλον, στην εκφορά του “ε”, πλέον το έχω φτιάξει, κι αυτό το τραγούδι είναι η απόδειξη ότι το λέω καλά.
Το “Αλάτι” είναι λίγο σουρεάλ, το έχω στον νου μου σαν να είναι ένα περίεργο όνειρο. Ήταν Covid, βαθύ lockdown όταν το έγραφα και παίζαμε Tekken με τις φίλες μου, οπότε έχει εικόνες απ’ αυτό, ένα κεφάλι με λεπίδες που πετάει – η βασική κίνηση του χαρακτήρα που έπαιρνα ήταν να βγάζει το κεφάλι της και να το πετάει ως επίθεση στον αντίπαλο. “Είναι θαμπό μα πονάει βαθιά / o μέσα κόσμος μου για σένα μιλάει / πάει να χαθεί μέσα στη συννεφιά ένα κεφάλι με λεπίδες πετάει” – έχει τέτοιες σουρεαλιστικές εικόνες. Ήθελα να κάνω ένα άδειο ενορχηστρωτικά πράγμα με αρκετή γκρούβα, το beat να είναι το βασικό στοιχείο.
Nalyssa Green - Αλάτι (Official Audio)
To “Άτομα που δεν μιλούν” είναι η άλλη μπαλάντα του δίσκου, είναι ερωτικό τραγούδι, προφανώς, αλλά έχει μέσα και τα γατάκια. Μιλάει για το ερωτικό αντικείμενο και την έλλειψη επικοινωνίας που μπορεί να πληγώνει και κάπως το είχα συνδέσει με την εικόνα του γάτου μου που κάθεται και κοιτάει έξω απ’ το παράθυρο. Έχω αυτήν τη σκέψη μήπως τον έχω φυλακισμένο εδώ μέσα και μήπως δεν μ’ αγαπάει στ’ αλήθεια και απλώς θέλει να φύγει. “Λες να κοιτάει έξω γιατί θέλει να είναι αλλού;” Κάπως έτσι το συνέδεσα με το ερωτικό αντικείμενο που μπορεί κι αυτό να θέλει να “την κάνει”.
Το “Nail Salon” είναι το ραπ μου. Το εμπνεύστηκα στο Μαϊάμι όπου είχα πάει με τις φίλες μου βόλτα. Ήταν μια πόλη που μου άρεσε πολύ, θέλω να ξαναπάω, είναι πανέμορφο. Οι εικόνες που παίρνεις είναι πολύ συγκεκριμένες, η παραλία και η παραλιακή με τα κτίρια τα παλιά που έχουν νέο ρυθμό, η ζωή στην παραλία, τα κλαμπ, τα πάρτι, κόσμος, χαμός, και στον επόμενο δρόμο, ακριβώς από πίσω, υπάρχει μια ατελείωτη ησυχία, πουλάκια, φύση – έχει και τα δυο ταυτόχρονα και πολύ έντονα. Είναι μια τεράστια πόλη με ουρανοξύστες: Αμερική, αλλά μου βγάζει vibes Κυκλάδων κάπως.
“Πίσω απ’ τα κεφάλια μας ουρανοξύστες / αλληλοκαθρεφτισμοί σε φόντο ροζ / Θα θαφτώ στην άσπρη άμμο με μάτια κλειστά / να πατάνε οι τουρίστες με πόδια καυτά / και όταν μεγαλώσω θα γίνω φοίνικας / θα αυτοφλεγώ απ’ τον ήλιο τιμωρό κι απ’ τις στάχτες μου θα αναγεννηθώ / θα φτιάχνω καρύδες και θα τις πετάω σε κεφάλια αγνώστων περαστικών”.
Το “Όλα τα πάρτι του κόσμου” είναι το τελευταίο τραγούδι που γράφτηκε για τον δίσκο. Είχαμε ήδη μπει στο στούντιο και ήθελα ένα τέτοιο κομμάτι για να ολοκληρωθεί αυτή η ενότητα του άλμπουμ. Μιλάει ξεκάθαρα για το vibe της νύχτας και του πάρτι που όμως σε βαραίνει και σε πνίγει, αυτή την αντίφαση που σου έλεγα και πριν, τη μανία του κεφιού ως δυσφορία. Το έγραψα και το ονειρεύομαι να παίζει στα πάρτι.
Το “Φίδια στα μαλλιά μου”, που κλείνει το άλμπουμ, έχει επίσης πολύ νησί. Είναι ένα κομμάτι που το λέμε χρόνια στα live –υπάρχει σε ένα βίντεο από ένα live στη Σαμοθράκη– και αρέσει πολύ, πάντα μου το ζητάνε. Για καιρό με ρωτούσαν πότε θα το βγάλω. Το εμπνεύστηκα όταν ήταν μια φίλη μου στις μέρες της να γεννήσει και είδα ένα όνειρο πάρα πολύ έντονο, πολύ σημαδιακό. Ξύπνησα με πολύ μεγάλη ένταση, την έψαχνα και δεν την έβρισκα, και μετά έμαθα ότι την ώρα που έβλεπα το όνειρο γεννούσε και είχε και επιπλοκές. Έτσι κάπως συνδέθηκα, έκανα έρευνα σε σχέση με τον συμβολισμό των φιδιών με τη γονιμότητα και τη θηλυκότητα. Δεν θυμάμαι τι ακριβώς είχα δει, αλλά ξύπνησα με ταραχή.
Μετά έγραψα αυτούς τους στίχους που ήταν και λίγο σαν ευχή και για το μωράκι και τη νέα μαμά, για όλες τις γυναίκες και όλες τις θηλυκότητες· είναι από τα πιο φεμινιστικά μου κομμάτια, και παίζει πολύ με τον μύθο της Μέδουσας και πώς θα μπορέσουμε να κάνουμε reclaim αυτά τα σύμβολα. Η Μέδουσα ήταν θύμα βιασμού και την καταράστηκαν να γίνει τέρας, κανένας να μην μπορεί να την κοιτάξει. Στο μυαλό μου είναι ξεκάθαρος συμβολισμός της ενοχής της πατριαρχίας που δεν μπορεί να κοιτάξει το θύμα του στα μάτια και ουσιαστικά μετατρέπει το θύμα στον κακό. Οπότε ήθελα αυτό να το αλλάξουμε λίγο και να δούμε τη Μέδουσα ως σύμβολο γυναικείας δύναμης.
Το φίδι είναι έτσι κι αλλιώς αρχετυπικό σύμβολο γυναικείας σεξουαλικότητας και μαγείας και δύναμης. Με την Οχέντρα (την Πέννυ), που κι αυτή ασχολείται με αυτά τα ζητήματα, ταιριάξαμε πολύ. Άκουσα τραγούδι της πριν από δύο-τρία χρόνια και είχα πάθει πλάκα, τρελάθηκα, οπότε ήμουν πολύ φαν – είναι τρομερή περφόρμερ. Έκλεισα ραντεβού να μου κάνει τατουάζ για να τη γνωρίσω γιατί, γράφοντας τους στίχους, είχα πει “θέλω ραπ απ’ την Πέννυ”. Θυμάμαι, ήμουν στο στούντιο με τον Βασίλη τον Ντοκάκη, ο οποίος δεν πολυτρελαίνεται για ραπ, και μου λέει “τώρα τι κάνεις, το κομμάτι είναι έτοιμο 100% και είμαστε πολύ ευχαριστημένοι με αυτό, τι το θέλεις το ραπ;”. Του λέω “ναι, αλλά κάτσε να δούμε”. Πατάει play και αρχίζει να παίζει και ανατριχιάσαμε, νιώσαμε κατευθείαν ότι ταίριαζε τέλεια. Ακόμα, κάθε φορά που μπαίνει η Πέννυ στο κομμάτι ανατριχιάζω...».
Nalyssa Green feat. Penny - Φίδια Στα Μαλλιά Μου (Official Audio)
Το «Πολύ καλή στα πάρτι» κυκλοφορεί από την Inner Ear. Την Πέμπτη 13/6 το παρουσιάζει live στην ταράτσα του «Ρομάντσο» με εκπλήξεις και πάρτι.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.
