Λίγο μετά τις 17:30, οπότε και αποφασίστηκε η προφυλάκιση του Νίκου Ρωμανού ωγια την υπόθεση της έκρηξης στους Αμπελόκηπους, δημιουργήθηκαν επεισόδια έξω από την Ευελπίδων.
Σύμφωνα με την ΕΛΑΣ, όταν ενημερώθηκαν πως ο 31χρονος Νίκος Ρωμανός κρίθηκε προφυλακιστέος, οι συγκεντρωμένοι αντέδρασαν, πετώντας πέτρες και άλλα αντικείμενα. Η αστυνομία απάντησε με χρήση χημικών και χειροβομβίδες κρότου-λάμψης.
Όπως έγινε γνωστό από την αστυνομία, σύμφωνα με το ΑΠΕ-ΜΠΕ, έγιναν τέσσερις προσαγωγές ατόμων.
Ο 31χρονος Νίκος Ρωμανός συνελήφθη τη Δευτέρα 18 Νοεμβρίου στο σπίτι του, μετά την ταυτοποίηση ενός δακτυλικού αποτυπώματος σε σακούλα που περισυλλέχθηκε από το διαμέρισμα της οδού Αρκαδίας, όπου σημειώθηκε η έκρηξη. Σήμερα προσήλθε λίγο μετά τις 12 το μεσημέρι στα δικαστήρια της πρώην σχολής Ευελπίδων και αρνήθηκε κατηγορηματικά οποιαδήποτε εμπλοκή του στην υπόθεση.
«Αρνούμαι μετ' επιτάσεως κάθε κατηγορία σε βάρος μου. Με τους συγκατηγορούμενους μου δεν έχω καμία σχέση, δεν ήταν ποτέ άνθρωποι με τους οποίους είχα συναναστραφεί έστω και κοινωνικά και δεν έχω συμμετάσχει σε καμιά πράξη από αυτές που μου αποδίδονται. Η μοναδική μου εμπλοκή με την δικογραφία είναι ένα αποτύπωμα μου σε πλαστική σακούλα, ένα κινητό αντικείμενο το οποίο δεν συνδέεται με κανένα άλλο εύρημα της δικογραφίας» ανέφερε, μεταξύ άλλων, στο απολογητικό του υπόμνημα.
Νίκος Ρωμανός: Τι αναφέρει στο απολογητικό υπόμνημα
«Αρνούμαι μετ' επιτάσεως κάθε κατηγορία σε βάρος μου. Με τους συγκατηγορούμενούς μου δεν έχω καμία σχέση, δεν ήταν ποτέ άνθρωποι με τους οποίους είχα συναναστραφεί έστω και κοινωνικά και δεν έχω συμμετάσχει σε καμία πράξη από αυτές που μου αποδίδονται. Η μοναδική μου εμπλοκή με την δικογραφία είναι ένα αποτύπωμά μου σε πλαστική σακούλα, ένα κινητό αντικείμενο το οποίο δεν συνδέεται με κανένα άλλο εύρημα της δικογραφίας.
Γεννήθηκα το 1993 στην Αθήνα και έζησα και μεγάλωσα στο Ψυχικό με την μητέρα μου, συγγραφέα στο επάγγελμα και τον πατερά μου, οδοντίατρο, ο οποίος μέχρι και πρόσφατα διατηρούσε ιδιωτικό ιατρείο. Μέχρι αρχές Γυμνασίου φοίτησα στην Σχολή Μωραΐτη και εν συνεχεία φοίτησα στο Δημόσιο Σχολείο Ψυχικού. Στο σχολείο ήμουν ένα κοινωνικό παιδί με φίλους και κοινωνικό κύκλο τον οποίον ενίσχυαν και οι γονείς μου, δύο άνθρωποι με ιδιαίτερη καλλιέργεια και παιδεία, αγάπη για τα γράμματα, την λογοτεχνία και την ιστορία, που φρόντισαν να μου μεταλαμπαδεύσουν. Ενδεικτικό αυτού είναι και το γεγονός ότι ακόμα και σε δύσκολα για εμένα χρόνια διατήρησα και διατηρώ επαφές με καθηγητές μου (...).
Μετά από το τραγικό συμβάν της εν ψυχρώ δολοφονίας του αδερφικού παιδικού μου φίλου, Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, ολοκλήρωσα την Α΄ Τάξη του Λυκείου και έπειτα εγκατέλειψα το σχολείο. Μετά την φυλάκισή μου το 2013, ολοκλήρωσα το σχολείο εντός της φυλακής και συμμετείχα στις Πανελλήνιες Εξετάσεις όπου και πέτυχα την εισαγωγή μου στα ΤΕΙ Αθηνών (νυν Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής) στη Σχολή «Οργάνωση και Διοίκηση Επιχειρήσεων», Τμήμα «Μονάδων Υγείας και Πρόνοιας». Συμμετείχα ανελλιπώς σε όλα τα μαθήματα και φοιτούσα κανονικά με ηλεκτρονική επιτήρηση (βραχιολάκι) χωρίς ποτέ να έχω απασχολήσει για το παραμικρό. Συνέχισα να παρακολουθώ την Σχολή μου και μετά την αποφυλάκισή μου και μου απομένουν περίπου 6 μαθήματα για να την ολοκληρώσω.
Αποφυλακίστηκα το 2019 έχοντας εκτίσει τα προβλεπόμενα από τον νόμο και έλαβα υφ΄ όρων απόλυση με αυτοπρόσωπη παρουσία στο Αστυνομικό Τμήμα, όπου ήταν και είναι η μόνιμη κατοικία μου, δύο φορές το μήνα. Από την πρώτη στιγμή έχω τηρήσει απαρεγκλίτως τους όρους. Παράλληλα, αποφάσισα να δουλέψω αμέσως και βρήκα δουλειά σε κάβα, ως βοηθός στην αποθήκη αλλά λόγω της καραντίνας που επεβλήθη ως μέτρο τον Μάρτιο του 2020 διέκοψα. Παρά ταύτα, διατηρώ ακόμα και σήμερα επαφές και μάλιστα συζητάμε να συνεργαστούμε εκ νέου, με την τοποθέτησή μου σε διοικητική θέση.
Ως προς την προσωπική μου ζωή, γνώρισα την σύντροφό μου, όταν ξεκίνησα τις ακαδημαϊκές μου σπουδές. Αρχικά ήμασταν φίλοι, με την αποφυλάκισή μου γίναμε ζευγάρι και έκτοτε είμαστε αδιαλείπτως μαζί. Διαβιώ έναν ήρεμο βίο, με μια καθημερινότητα και κανονικότητα που την αποζητούσα έντομα μετά τα χρόνια της φυλακής. Τόσο τα πραγματικά περιστατικά της παρούσας υποθέσεως όσο και ο χαρακτήρας μου αλλά και οι συνθήκες της ζωής μου πιστοποιούν πέρα από κάθε αμφιβολία ότι και στο Δικαστήριο θα παραστώ και στην εκτέλεση της όποιας αποφάσεως θα υποβληθώ.
Κανένα απολύτως λόγο δεν έχω να μην εμφανιστώ στο ακροατήριο, δεδομένου ότι μόνο με την παρουσία μου σ’ αυτό θα πετύχω να αποδείξω την αθωότητά μου. Στόχος μου και πρωταρχικό μου μέλημα σε όλη την εξέλιξη της παρούσας υποθέσεως ήταν και είναι η απόδειξη της αλήθειας και άρα της αθωότητάς μου. Τα παραπάνω δηλώνουν βεβαίως ότι κανένα απολύτως μέτρο δικονομικού καταναγκασμού εις βάρος μου δεν απαιτείται να ληφθεί προκειμένου να καταστεί βέβαιο ότι θα παραστώ στο ακροατήριο και ότι σε κάθε περίπτωση, η επιβολή περιοριστικών όρων αντί προσωρινής κρατήσεως επαρκεί πλήρως.
Στο επίπεδο των στοιχείων που αφορούν την προσωπικότητα μου:
Δεν υπάρχει καμία ένδειξη που να θεμελιώνει υποψία φυγής μου, δεν υπήρξα ποτέ φυγόποινος ή φυγόδικος ούτε έχω κριθεί ένοχος για απόδραση κρατουμένου ή για παραβίαση περιορισμών διαμονής, ούτε βέβαια έχω κάνει την παραμικρή προπαρασκευαστική ενέργεια για να διευκολύνω τη φυγή μου, δεδομένου ότι επιθυμώ να δικαστώ για να αποδείξω τους ισχυρισμούς μου.
Δεν υπάρχει καμία πιθανότητα να διαπράξω αξιόποινη πράξη.
Επειδή, εξάλλου, η προσωρινή κράτηση αποτελεί εξαιρετικό μέτρο, καθοριστικό για την αντικατάσταση της με περιοριστικούς όρους, αποτελεί η διερεύνηση της προσωπικότητας του κατηγορουμένου προκειμένου να διαπιστωθεί η επικινδυνότητά της.
Επειδή δεν έχω κάνει καμία προπαρασκευαστική ενέργεια για τη φυγή μου και ούτε υπάρχουν στοιχεία από τα οποία να προκύπτει ότι εάν αφεθώ ελεύθερος υπάρχει κίνδυνος να διαπράξω και άλλα εγκλήματα, αφού και γι’ αυτό που κατηγορούμαι αναμφισβήτητα υπάρχουν στοιχεία που αποδυναμώνουν την κατηγορία.
Επειδή στο παρελθόν δεν υπήρξα ούτε φυγόποινος, ούτε φυγόδικος, δεν έκανα προπαρασκευαστικές πράξεις για να διευκολύνω τη φυγή μου και δεν κρίθηκα ένοχος για απόδραση ή παραβίαση περιορισμών διαμονής.
Επειδή διαβιώ έναν ήρεμο βίο, εργάζομαι και έχω μία υγιή προσωπική και επαγγελματική ζωή.
Επειδή το επαχθέστατο αυτό μέτρο της προσωρινής μου κρατήσεως εκτός του ότι συνεπάγεται τεράστια και ανεπανόρθωτη ζημία για την οικογένειά μου δεν είναι αναγκαίο για την εξασφάλιση της παρουσίας μου στο ακροατήριο αφού αυτό μπορεί να επιτευχθεί και με περιοριστικούς όρους.
Επειδή η προσωρινή κράτηση αποτελεί κάμψη του συνταγματικά κατοχυρωμένου τεκμηρίου αθωότητας και είναι εξαιρετικό μέτρο δικονομικού καταναγκασμού.
Επειδή θα τηρήσω τους όποιους περιοριστικούς όρους μου επιβληθούν ευλαβικά.
Αιτούμαι τα ανωτέρω και την απαλλαγή μου».
