ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εδώ και αρκετό καιρό βλέπω ένα αγόρι,δουλεύει σε ένα ταχυφαγείο.Πηγαινω συνήθως μια δυο φορές την εβδομάδα για να πάρω φαγητό,όταν δεν προλαβαίνω να μαγειρέψω.Ειναι πάντα φιλικός,με το χαμόγελο στα χείλη και με έναν καλό λόγο για ολους.Οταν με βλέπει,κάνει λες και δεν ξέρω κι εγώ τι.Μεσα στη καλή χαρά παντα.Ξερει πως λέγομαι και ξέρω πως λέγεται.Η αλήθεια είναι ότι είναι ωραίο παιδί και με έχει γοητεύσει.Πριν από κάποιο καιρό τον ακολούθησα στο ινσταγκραμ,αλλά δεν με ακολούθησε πίσω ενώ ξέρει πως λέγομαι.Του έχω κάνει λαικ σε φωτογραφίες και ιστορίες,τίποτα όμως.Το παράξενο είναι ότι από κοντά έχει εντελώς διαφορετική συμπεριφορά όπως λέω και παραπάνω.Υποψιαζομαι η ότι κατά βάθος δεν με συμπαθεί και απλά παριστάνει τον καλό λόγω δουλειάς,αν και πρέπει να ομολογήσω ότι και μια φορά που συναντηθήκαμε στο δρόμο είχε ακριβώς την ίδια συμπεριφορά που έχει και στη δουλειά,μόνο που δεν πέταγε από τη χαρά του που με είδε,η έχει ψυλλιαστει τι συμβαίνει και κάνει τον δύσκολο.Τι γνώμη έχετε εσείς;Είναι ελεύθερος αν βοηθάει κάπου αυτό,δεν υπάρχει άλλη κοπέλα στη μέση δηλαδή.Σε πρώτη φάση τι νομίζετε ότι είναι;Δεν με συμπαθεί και απλά παριστάνει τον καλό,έχει καταλάβει τι νιώθω και κάνει τον δύσκολο ή είναι κάτι άλλο; Σε δεύτερη φάση,αξίζει να συνεχίσω να προσπαθώ η να κοιτάξω άλλου;