Διαβάζοντας πρόσφατα το παρακάτω μου γεννήθηκε η ανάγκη να σχολιάσω κρίνοντας καταρχάς εξ' ιδίων τα αλλότρια και vice versa...
«Ζητώ συγγνώμη σε όλους αυτούς που μου έδωσαν τα κενά τους αλλά δε μπόρεσα να τα καλύψω...το κενό της ψυχής δε γεμίζει με τίποτα βλέπεις...».
Αρχικά, δε θεώρησα οτι τίθεται καν θέμα ειρωνικής (έστω) απολογίας, όπως αυτό του γράφοντος, όταν κάποιος δεν καταφέρνει να "καλύψει" το κενό σου. Το κενό σου είναι και πρέπει να είναι ολόδικό σου, για να το χρησιμοποιήσεις υπέρ σου. Γιατί να εκφραστεί κανείς απολογητικά για κάτι που ούτε καν άπτεται των "καθηκόντων" του ως φίλος, σύντροφος, γονέας (at senior parenthood period oflife τουλάχιστον), κτλ; Αντιλαμβάνεται άραγε την ευθύνη που επωμίζεται ( ας πούμε "επωμίζεται", καθώς ζήτημα κάλυψης δεν τίθεται έτσι και αλλιώς, όσο και αν δε συμφέρει κάποια ή και τις δύο πλευρές...) ;
Aσύμφορο να θέλεις κάποιος να καλύψει τα κενά σου, γιατί, αν φύγει το κάλυμμα-"ανθρωποπώμα" (είτε αποχωρήσει, είτε αναγκαστεί απ'τις συνθήκες) πόσο έκθετος μένεις άραγε μέσα σε μία τριασδιάστατη (συγ-)καλυμμένη πλάνη; Aυτό το τέλειο concept του "μαζί", το ιερό πόνημα του καλύπτειν και ετερο-καλύπτεσθαι συνάδει με συνεργία, αλλά οδηγεί σε μοναξιά και σκοτάδι αργά ή γρήγορα... Και ξέρω πόσο προσπάθησες να το μετουσιώσεις σε φως, αυτό το σκοτάδι με τα πολλά σου new agey εγχειρίδια και τα βιβλία αυτοβοήθειας αραδιασμένα στο πάτωμα τα ξημερώματα απορώντας τι στραβώνει κάθε φορά και "το χάνεις"...
Εδώ να κάνω μια παρένθεση καθόλου άσχετη και να πω ότι αγαπώ την πνευματικότητα, τις ατελείωτες αρχές της - που αμέτρητες ζωές δε φτάνουν, για να μελετήσω-την προσφορά και τη δοτικότητα. Πόσο συγκρατημένα όμως να μιλήσω για τα δυσθεώρητα "κομψολογήματα" του τύπου "Φως και Αγάπη παντού", που με κάνουν να απορώ και να εξίσταμαι για άλλη μια φορά...;
Πώς να εκπέμψεις το φως σου στους άλλους, όταν μέσα σου Σε ψάχνεις ακόμα με φακό;;;
Ψάξε να Σε βρεις πρώτα, δείξε σε εσένα για αρχή Συμπόνοια και Αγάπη -για την οποία τόσο διατείνεσαι –αγκάλιασε (όσο μπορείς και θες) τη σκοτεινή σου πλευρά και ύστερα στείλε το φως, που αδούλευτο προς το παρόν μόνο φως δεν είναι, αλλά θα ήθελες να γίνει ,όταν "μεγαλώσειΣ"... Mετά μπορεί να είσαι έτοιμος να προσφέρεις περισσότερα στο σύνολο... Μετά όμως...Ταυτόχρονα δεν ξέρω αν γίνεται... Όλο και κάπου θα την πατήσεις...Και θα σου βγει σε έπαρση ή σε χειρισμό...
Συγ-κάλυψη λοιπόν υφίσταται, όταν εσύ και οι "σημαντικοί άλλοι" της ζωής σου παίζετε το παιχνίδι του καλού και του κακού, δίπολα της ανθρώπινης αδυναμίας σας και της δήθεν "φωτεινής" σας συν-ύπαρξης, η οποία άστοχα νιώθεις ότι ίπταται της ζώσας πραγματικότητας και της μιζέριας της ζωής των άλλων,των "μη καλυμμένων"... Αν δε μπορείς να αυτό-καλυφθείς, είναι ανθρώπινο... Θα προσπαθήσεις και με επίγνωση (;;;), κάτι θα τα καταφέρεις. Αν δε μπορείς, παρ'όλα αυτά, και εξακολουθείς να αγορεύεις, επικαλούμενος προκλητικά το Φως που ακόμα ο ίδιος παλεύεις να βρεις και –τονίζω-ακόμα πιο προκλητικά χλευάζεις όσους επιβιώνουν παλεύοντας να βγάλουν τους ανθρώπους –πώματα από πάνω τους με μέγα κόστος ψυχής, τότε είσαι για κλάματα. Καθώς αυτή η υποκρισία φαίνεται. Μυρίζεται. Διαχέεται. Είναι εκεί.
Μη συγ-καλύπτεσαι, λοιπόν. (Αυτο-)καλύψου.
Ψάξου και συγκροτήσου.
Μη μορφώνεσαι. (Συμ-)Μορφώσου.
Με άλλα λόγια, όχι πάντα μόνος σου, ούτε μόνο μαζί.
Αυτό-ετεροφωτίσου με συμπόνοια ανθρώπινη, όχι με κομπλεξαρισμένη έπαρση και ημιμάθεια.
"When we can be alone ,we can be with others
without using them as a means to escape..."
Πιστεύω στους καλούς –φωτεινούς ανθρώπους και στις αξίες τους. Πιστεύω στους επαγγελματίες –επιστήμονες της ψυχής. Πιστεύω στους αγνούς-πονεμένους συνανθρώπους μου, που έχουν να μου πουν πιο πολλά, ίσως πιο πολλά και από όλους τους παραπάνω... Δεν πιστεύω όμως στις κακομαθημένες, υπερφίαλες, super-duper θεωρήσεις όσων επικαλούνται Αγάπη και ψευτο-κάλυψη, γιατί απλά δε με πείθουν.
Πιστεύω στη δύναμη της ψυχής και της θέλησης ,στη μετάβαση του εαυτού σε ωριμότερο ον και στο spiritual evolution of the species!!!
Eίθε να βρεθούν στο δρόμο μας άνθρωποι-οδηγοί να φωτίσουν με τη χάρη τους το σκοτάδι μας , γιατί καληνύχτα και έφεξε ...και αύριο -ευτυχώς- ξημερώνει μια άλλη μέρα...!!!
σχόλια