Γεννήθηκες το 80. Λίγο πριν λίγο μετά δεν έχει σημασία. Είσαι παιδί των 80s. Μιας δεκαετίας χρυσής για το δυτικό κόσμο στον οποίο συγκαταλέγεται -κατ' ευφημισμό;- και η Ελλάδα. Στην Αμερική ξεκινά ο γιαπισμός, πού γρήγορα περνά στην Ευρώπη, θρέφοντας την πρώτη γενιά golden boys. Εδώ, εγκαινιάζεις την πρώτη ειρηνική δεκαετία χωρίς κατοχή, εμφύλιο, δικτατορία που έζησαν οι παππούδες και οι γονείς σου. Σύντομα γίνεσαι πολίτης της Ευρώπης, την οποία βλέπεις ως το ορφανό παιδί που επιτέλους βρίσκει τους γονείς που δεν είχε ποτέ. Και φυσικά, όπως κάθε κακομαθημένο παιδί, μόνο παίρνεις δεν δίνεις.
Οι γονείς σου αποφασίζουν ότι το πρώτο σπίτι –που ενδεχομένως κληρονόμησαν- δεν είναι αρκετό. Θέλουν και δεύτερο. Το λεγόμενο εξοχικό. Ει δυνατόν με γκαζόν κοντά στη θάλασσα. Παρόμοιο με αυτό που προβάλλεται κατά κόρον στην τηλεόραση στις αμερικάνικες σειρές. Ας είναι κι αυθαίρετο. Άλλωστε με την πολεοδομία «καθαρίζεις» εύκολα.
Το ένα αυτοκίνητο επίσης δεν είναι αρκετό. Κάθε σύζυγος πρέπει να έχει το δικό του. Σύντομα δημιουργείται κι άλλο ερώτημα. Όταν μεγαλώσουν τα παιδιά ποιο θα παίρνουν; Οπότε έρχεται και το τρίτο.
Πλυντήρια πιάτων, φούρνοι μικροκυμάτων, VHS, στερεοφωνικά που ενσωματώνουν τον αντικαταστάτη του απαρχαιωμένου βινυλίου, το υπερσύγχρονο cd κατακλύζουν την αγορά και τη ζωή σου. Όλα γίνονται μια επίδειξη. Μια κούρσα ανταγωνισμού χωρίς όρια.
Ας είναι καλά το πλαστικό χρήμα. Το χρήμα που τροφοδοτείται από δανεικά. Δανεικά και –κατά φαντασία δυστυχώς- αγύριστα. Η κάνουλα των ταμείων του κράτους ανοίγει και δε λέει να κλείσει. Γίνεται το «θαύμα». Ο σοσιαλισμός φαίνεται να είναι υπαρκτός. Πόσο τυχερός είσαι που γλύτωσες στο τσακ την κομμουνιστική «δικτατορία» των Βαλκανίων.
Έρχεται η ώρα των σπουδών. Από την επίδοση σου σε 4 μαθήματα θα κριθεί το μέλλον σου. Ο προσανατολισμός ανύπαρκτος. Ξαφνικά μπορεί να βρεθείς σε μια σχολή στην άλλη άκρη της Ελλάδας. Το αντικείμενο αν είσαι τυχερός είναι σχετικό με το εμπόριο αν όχι σχετικό με την παραγωγή. Δεν πειράζει που τα εργοστάσια κλείνουν στην Ελλάδα. Οι γονείς σου είναι χαρούμενοι. Θα μπορούν να υπερηφανεύονται για τα παιδιά τους στους άλλους γονείς.
Φυσικά υπάρχει και η άλλη λύση. Το εξωτερικό. Έχει και μεγαλύτερη αίγλη. Έτσι βρίσκεσαι σε μια βροχερή χώρα προετοιμάζοντας την επάνοδό σου στην πατρίδα, γεμάτη περγαμηνές. Το περιβόητο πρεστίζ μεγαλώνει.
Όλα βέβαια οδηγούν σε μια Ιθάκη. Το δημόσιο. Αυτό γίνεται ο στόχος σου από μικρό παιδί, χωρίς καν να ξέρεις περί τίνος πρόκειται. Δεν πειράζει. Η οικογένεια σου ξέρει. Ξέρει ότι είναι ο εύκολος δρόμος. Άλλωστε γι αυτό κατέβαινε στις προεκλογικές συγκεντρώσεις και βροντοφώναζε ονόματα πολιτικών. Στα πρόσωπα τους έβλεπε τους σύγχρονους μεσσίες. Το επιτελείο ενός βουλευτή γίνεται η δεύτερη οικογένεια σου, αυτή που θα σε στείλει παραμεθόριο στο Πέραμα και θα σου εξασφαλίσει μια δουλειά χωρίς κόπο με υψηλή αμοιβή.
Πολιτικά Σκάνδαλα και διαπλοκές δίνουν και παίρνουν χωρίς τελειωμό. Η διαφθορά έχει πιάσει κόκκινο. Φακελάκια, υποκλοπές, γρηγορόσημα. Τα βλέπεις αλλά τα προσπερνάς, αφού δε φαίνεται να αγγίζουν τη ζωή σου. Μέχρι που κάποιος τραβάει το χαλί κάτω από τα πόδια σου. Ξαφνικά κάποιος ανάβει τα φώτα και διακόπτει το ξέφρενο σου πάρτυ.
Οι επιπτώσεις διαφορετικές ανά περίπτωση. Αν είσαι «βολεμένος», τότε βλέπεις το μισθό σου να καταποντίζεται. Αν είσαι στον ιδιωτικό τομέα, τότε είτε θα δουλεύεις από το πρωί μέχρι το βράδυ βοηθώντας την επιχείρηση που σε απασχολεί να διασωθεί είτε θα «κάθεσαι», ξέροντας ότι η επιχείρηση αργά ή γρήγορα θα κλείσει. Μια απολύτως υγιής κατάσταση φαίνεται να μην υπάρχει. Πάλι καλά γιατί τουλάχιστον σε σένα δόθηκε η ευκαιρία να λάβεις μέρος στον εργασιακό μαραθώνιο. Για τα μικρότερα σου αδέρφια η αποφοίτηση εξισώνεται με την ανεργία. Το εξωτερικό που μέχρι πρότινος ήταν χώρος αναψυχής φαντάζει μονόδρομος. «Αμαρτίαι γονέων παιδεύουσι τέκνα». Πόσο τραγικά ειρωνικό να εκφράζει το ρητό αυτό τη χώρα που το γέννησε.
Το θέμα είναι αν εσύ μπορείς να αλλάξεις το μέλλον. Κάποια πρώτα βήματα έχουν γίνει. Από εκεί που ανήκες σε μια εντελώς απολιτικ γενιά, άρχισες να ενημερώνεσαι για τα δρώμενα, να παρακολουθείς βουλή και να χεις πολιτική άποψη. Καταλαβαίνεις πλέον την κοροϊδία. Μάλλον και πριν την καταλάβαινες. Απλώς τώρα θες να την ξεσκεπάσεις.
Η ώρα 7.30 το πρωί. Το ξυπνητήρι χτυπά. Πρέπει να σηκωθείς. Άλλη μια περιπέτεια στην καθημερινότητα σου ξεκινά...
